“อันนี้คือร้านเธอ?” ลีโอหมุนหน้าจอโทรศัพท์ไปฝั่งของอีกคนขณะตั้งคำถาม คนสวยเม้มริมฝีปากแน่น ลีโอจึงใช้จังหวะที่เธอเผลอรวบเอวเธอเข้าห้อง ดันประตูให้ปิดลงทันที
“เรารู้แล้วนะว่าเหตุผลที่เราโดนแบบนี้เป็นเพราะเธอแอบถ่ายรูปเธอกับเราตอนอยู่บนเตียงด้วยกันแล้วส่งไปให้เขาดู”
“…”
“เธอทำแบบนี้เพื่ออะไรวะ อยากเห็นเราโดนแฟนเธอกระทืบงั้นเหรอ”
“แฟนเก่า”
“อะไรนะ”
“เรากับเขาเลิกกันแล้ว เขาคิดว่าเราแค่งอน พอโดนง้อก็คงหาย ความจริงคือเราไม่ได้จะกลับไป ไม่ได้คิดจะกลับไป”
“ที่ยอมเอากับเรา คือเธอแค่ผิดหวังมา?” ฉิบหายว่ะ ฉิบหายมากเมื่อเธอดันพยักหน้ารับ ควรบันทึกไว้เป็นความทรงจำหนึ่งอย่างในชีวิต มีผู้หญิงอยากนอนกับกูเพื่อประชดแฟนเก่า เขาไม่ได้ปลื้ม หรือรู้สึกเหมือนที่ผู้หญิงคนอื่นๆ เคยรู้สึกเลย
“แล้วไงอ่ะ แล้วคือเธอจะพูดแค่คำว่าขอโทษจากนั้นก็เลิกแล้วต่อกันงั้นเหรอ”
“เราทำให้เธอเดือดร้อนนะ เธอยังอยากเจอเราอีกเหรอ”
“ไม่ได้แค่อยากเจอ…” แต่กูยังอยากเอา ยังอยากเอาอีก เอาไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเบื่อแล้วค่อยแยกย้ายทางใครทางมัน
“รับผิดชอบแผลบนหน้าเราหน่อยดิ แยกออกทีละเรื่อง ที่เราเจ็บก็ส่วนที่เราเจ็บ ส่วนความพอใจของเราสองคนก็ละไว้อีกเรื่อง ดีไหม”
“เธอโอเคเหรอที่โดนแบบนี้”
“ไม่ ไม่ได้โอเค แต่ก็อย่างที่บอก ต้องแยกแยะออกจากกัน หรือเธอยังแคร์มันอยู่ หรือที่ทำลงไปเพราะประชดมันจริงๆ” ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ เธอก็โคตรลงทุนเลย
ยอมนอนกับผู้ชายสักคนเพื่อให้อีกคนเจ็บปวดนะ โคตรยอมใจเธอเลย!
“ไม่ใช่แบบนั้น”
“งั้นเดี๋ยวเราช่วยดีไหม ถ้าไม่อยากให้ของเก่าตามมาวอแวเดี๋ยวช่วยอีกแรง”
“…แผลบนหน้าเป็นไงบ้าง ลึกไหม”
“ดูเองไหมล่ะ มันเอาคนมารุมสิบกว่าคน”
“อะไรนะ”
“จริงๆ” ไม่มีอะไรจริงทั้งนั้น แต่กูแค่จะใส่ไฟใครจะทำไม!
“คงโกรธมั้งที่เห็นภาพนั้นของเรากับเธอ”
“ที่เราส่งรูปนั้นให้เขาเราแค่อยากให้ทุกอย่างมันจบ เราไม่ได้บอกเขาว่าเธอเป็นใครหรืออยู่ที่ไหน ไม่คิดด้วยว่าเขาจะสืบได้เร็วขนาดนี้”
“เจอแบบนี้ก็ดี ทีหลังจะได้ระวังตัว”
“ที่นี่มีอุปกรณ์ทำแผลไหม” ลิเดียร์ปลดกระเป๋าสะพายข้างออกจากบ่า ถอดรองเท้าของตัวเองแล้วเปลี่ยนไปสวมสลิปเปอร์ของเจ้าของห้องอย่างถือวิสาสะ
ถึงยังไงซะไม่ว่าเธอจะมีเหตุผลอะไร มันก็ไม่สมควรที่จะมีใครมาเจ็บเพราะเธอ
ลีโอเดินไปหยิบอุปกรณ์ทำแผลมาให้อีกคนที่นั่งรอ ใบหน้าของเธอยังดูเชิดๆ หยิ่งๆ สวยๆ แต่วันนี้สายตาอ่อนลงกว่าเมื่อคืน
“เจ็บมากไหม แผลตรงคิ้วลึกอยู่”
“อ่า ยุ่งกับคนมีเจ้าของก็แบบนี้แหละ ปกติเราไม่ยุ่งกับคนของใคร”
“ขอโทษนะที่ทำให้เธอเจอกับอะไรแบบนี้”
“เราเจ็บขนาดนี้ เธอไม่คิดจะบอกเลยเหรอว่าเพราะอะไรถึงเลิกกัน เพราะอะไรถึงไม่เอามันแล้ว” ก็เสือกแหละ กูอยากเสือก มีใครมีปัญหากับกูไหม?
“นอกใจ”
“มันเนี่ยนะ?” ลีโอขมวดคิ้ว ทิ้งสายตามองอย่างไม่เชื่อสายตา แล้วเพราะเหตุผลอะไรถึงนอกใจวะ อย่างลิเดียร์นี่คือสวยฉิบหาย เพราะอะไรมันถึงมีคนอื่น ทำไมถึงตาต่ำทำแบบนั้นได้ลง
“อือ”
“เธอจับได้หรือมันสารภาพ”
“จับได้”
“แล้วคือพอรู้ความจริงก็เลิกเลยเหรอ” ตามประสาคนคบกันมันก็อาจจะมีเคลียร์กันบ้างไหม หรือระหว่างเธอกับมันมันไม่เป็นแบบนั้น
“ก็ในเมื่อไม่ซื่อสัตย์ไปแล้วจะคบต่อให้มันได้อะไร”
“อย่างน้อยๆ ก็ต้องมีหลงเหลือความรักให้กันสักหน่อยไหม มันก็ไม่น่าจะตัดขาดกันง่ายขนาดนั้น”
“จบก็คือจบ เลิกคือเลิก พอคือพอ ถ้าเราจะพอ ถึงมาง้อก็ไม่เอา”
“เด็ดขาดจัง แบบนั้นหรือเปล่ามันเลยเสียดาย” ถ้าดูจากความสวยเป็นกูกูก็เสียดายนะ นี่ก็ยังเสียดายเลยคิดจะสนุกต่อ และแน่นอนว่ากูจะเอาคืนมันด้วย
หวงนักใช่ไหม เดี๋ยวกูล่อแฟนมึงให้มึงไปไม่เป็นเลย!
“…สรุปคืนนี้จะมาอีกไหม” ตากลมกลอกกลิ้งไปมาก่อนจะหยุดสบตากับเจ้าของใบหน้าหล่อเหลา
“หน้าเป็นแผลแบบนี้นี่ยังจะไปดื่มอีกเหรอ”
“จริงๆ ก็ต้องทำงาน แต่ถ้าไม่ไปทำงาน เธอตามมาดูแลที่นี่ได้ไหมล่ะ”
“ดูแล?”
“ก็แฟนเก่าเธอทำเรา ที่เจ็บแบบนี้ก็เพราะเธอไหม รับผิดชอบกันหน่อยไหม”
“สรุปจะเอายังไง”
“ก็มาดูแล มาช่วยทำแผลจนกว่าจะหายดี” ลิเดียร์สบตากับคนร้องขอ รู้ว่าเขาเจ้าเล่ห์ ไว้ใจไม่ได้ทั้งหมดหรอก แต่เธอก็เป็นสาเหตุที่ทำให้เขาเจ็บตัวในวันนี้จริงๆ
“อือ วันนี้มาแล้ว พรุ่งนี้จะมาอีกรอบละกัน”
“ไม่ดิ เย็นนี้ก็ต้องมาดูอีก เธอไม่เคยเป็นแผลจนต้องไปหาหมอเหรอ บาดแผลมันต้องทำความสะอาดเช้าเย็นนะไม่งั้นแผลก็ติดเชื้อกันพอดี”
“ไม่ถึงขนาดนั้นมั้ง”
“ถ้าเอาความจริงมาพูด ลูกค้ามาดื่มที่ร้านเพราะหน้าตาเจ้าของร้านก็มีนะ ถ้าเราหมดหล่อ หน้าเหี้ยขึ้นมาเธอจะรับผิดชอบยังไง”
“ก็ใช้หน้าตาเพื่อนเธอแทนก็ได้ไหม ก็หล่อเหมือนกัน”
“สเปคเธอเหมือนมัน?” มันที่หมายถึงไอ้ติณห์ เอาจริงๆ เริ่มคิดแล้วนะว่าแอบไปมองตากันตั้งแต่ตอนไหน ตรงไหนที่มันหล่อในสายตาเธอนักหนา กูก็หล่อไหมวะ หล่อไม่ต่างจากมัน แล้วทำไมไม่เห็นเธอชมกูบ้างเลย
“ก็หล่อดี”
“หึ! แล้วคนที่ทำให้เธอมีความสุขเมื่อคืนหล่อในสายตาเธอบ้างไหม”
“ไว้ให้หน้าหายช้ำ หายเป็นแผลก่อนค่อยตอบได้ไหม ช้ำเยอะขนาดนี้ตอบไม่ได้เลย”
“ก็ถ้าอยากให้หายเร็วๆ เธอก็มาดูแลดิ ไหนๆ ก็ไม่มีแฟนแล้วไม่ใช่เหรอ เวลาว่างของเราน่าจะตรงกันนะ”
“เอาเป็นว่าถ้าอยากให้มาก็จะมา จะสั่งยามาทานก่อนไหม หรือจะรอให้เราซื้อมาให้ตอนเย็น”
“เธอซื้อมาละกัน เราเป็นผู้ชาย ความรู้เรื่องพวกนั้นไม่ค่อยมี แต่ตอนนี้กอดปลอบหน่อยดิ เสียขวัญตอนโดนตีนพวกนั้น” ลีโอตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ ฝ่ามือกระตุกข้อมือขาวให้เธอมานั่งที่ตักเขา ไม่มาก็จะบังคับให้มา แล้วคิดว่าเธอจะขัดได้ไหมล่ะ ไม่มีทาง!
“ติดใจเราเหรอ” คำถามของเธอส่งผลให้หนุ่มหล่อยกยิ้ม
“ชอบความซิงอ่ะดิ ได้เป็นคนแรกขนาดนั้นเป็นใครก็ปลื้มไหม” ฝ่ามือลูบไล้ที่ต้นขาขาว จากนั้นก็ฝังปลายจมูกโด่งคมลงบนไหล่เนียน
“งั้นขอถามอะไรตรงๆ ได้ไหม”
“ครับ”
“ปกติแบ่งผู้หญิงกับเพื่อนด้วยใช่ไหม”
“ได้ยินตอนเราคุยโทรศัพท์?”
“ไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟัง แต่ตอนนั้นห้องมันเงียบไง”
“ปกติก็มีบ้าง แต่ไม่ได้บังคับใครนะ ขึ้นอยู่ที่ความพอใจของทั้งสองฝ่าย”
“ก็แปลว่าเคย”
“อ่า”
“เมื่อคืนเพื่อนเธอถามถึงเราด้วยใช่ไหม” ลีโอสบตาคนที่รู้ทันทุกอย่าง ไม่จำเป็นต้องปรับหรืออธิบายอะไรมากนัก
“ถ้าที่ผ่านมาเธอทำแบบนั้น แล้วกับเราล่ะ ถ้าเพื่อนเธอขอเธอจะให้ไหม”
“ไม่เอาคำถามแบบนี้ดิ ได้ยินแล้วปวดแผล”
“ระหว่างเราก็แค่เซ็กซ์ไม่ใช่เหรอ ไม่ต้องรักษาน้ำใจกันก็ได้ แค่บอกความรู้สึกจริงๆ ออกมา”
“ก็ถ้าเธอรู้สึกแบบเดียวกันก็คงให้ แต่ต้องไม่ใช่ตอนนี้นะ ตอนนี้ไม่ให้”
“เราก็แค่จะบอกว่า ก่อนจะทำอะไรถามความสมัครใจของเราด้วย อย่าตัดสินใจแทนเรา ถ้าเธอยินดีให้เราไป ถึงตอนนั้นเราจะเป็นคนตัดสินใจเองว่าจะไปหรือไม่ไป”
————————
ล้อเล่นกับใจ ก็ระวังหัวใจตัวเองให้ดีละกัน~