คอนโด SY @เวลา 01:10 น.
“…อื้อ~” สัมผัสจากใครสักคนที่แตะลงมาบนแก้มเนียนส่งผลให้คนที่ผล็อยหลับเพราะต้านความง่วงไม่ไหวเริ่มกลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง
ลิเดียร์เปิดเปลือกตาขึ้น รับรู้ได้ว่าผิวเนียนบริเวณแขนถูกความอุ่นของผ้าห่มปกคลุมให้พ้นจากไอความเย็นของเครื่องปรับอากาศ ทันทีที่ลืมตามองเห็นเป็นใบหน้าของคนที่นัดเธอมา
“ทำไมไม่ไปนอนที่เตียงดีๆ นอนตรงนี้มันปวดหลังนะ ให้เราอุ้มไปไหม” คนถูกถามเม้มริมฝีปากก่อนจะส่ายหน้า ดึงผ้าห่มออกจากตัวเล็กน้อย ควานหาโทรศัพท์มาดูเวลาทันที
“ตีหนึ่งเลยเหรอ เธอเพิ่งกลับ?”
“อ่า พอดีเพื่อนไปหา จะปลีกตัวออกมาพวกมันก็สงสัย”
“แล้วปล่อยให้รอแบบนี้คือใช้ได้เหรอ” คิ้วสวยขมวดเข้าหากัน ลีโอเลยยัดเยียดตัวเองไปนั่งเบียดอยู่ข้างๆ ตวัดแขนขึ้นโอบกอดร่างบอบบางทันที
“เธอไม่งอแงแบบนี้สิ มันเป็นเหตุสุดวิสัย”
“ทีหลังบอกกันตรงๆ ก็ได้ แบบนี้ไม่โอเคเลย”
“ได้ๆ ต่อไปจะไม่ทำแบบน
