“แค่สอนงานทำไมต้องใกล้ ทำไมต้องลูบหัว” เหนือนทีถามขึ้นเพราะอยากรู้เหมือนกันว่าทำไมทั้งสองคนต้องใกล้ชิดขนาดนี้ ไหนจะสายตาหวานๆที่มองกันอีก
“พี่นทีถามแบบนี้หึงหรอคะ” นะโมได้แต่ยกยิ้มและถามขึ้นเพราะการที่ใครสักคนมาถามแบบนี้ก็คงไม่พ้นคำว่าหึง
“ฉันจะหึงทำไมกัน เธอกับฉันไม่ได้เป็นอะไรกัน” เหนือนทีตอบกลับไปตามตรง ที่ถามนั่นเพราะความสงสัยไม่ใช่การหึงแต่อยากใด
“ซึนไอ้สัส !” เติร์ดพูดขึ้นเพราะไอ้ท่าทางที่เหนือนทีเป็นอยู่ตอนนี้มันไม่มีคำไหนเหมาะไปมากกว่าคำว่าซึน ตอนนี้เหนือนทีเพื่อนของเขาอาจจะไม่รู้ใจตัวเองแต่เชื่อเถอะหากไม่รู้สึกยุบยิบในใจก็คงไม่ถามอะไรขึ้นมา
“กูไม่ได้ซึน” เหนือนทีรีบปฏิเสธเพราะเขาไม่ได้ซึนและไม่ได้รู้สึกอะไรแม้แต่น้อย
“คนอย่างมึงมันซึน” เติร์ดยังไม่ยอมแพ้เพราะรู้ดีและเขาเองก็จะคอยจี้จุดย้ำเหนือนทีบ่อยๆ
“ฮ่าๆ อย่าเถียงกันเลยค่ะ พี่เติร์ดมีอะไรจะสอนหนูอีกไหม” นะโมถามขึ้นเพื่อห้
