“สรุปมึงได้กินน้องนะโมไหมไอ้นที” วินถามขึ้นทันทีเพราะวันนั้นกว่าเพื่อนสนิทอย่างเหนือนทีและน้องนะโมคนสวยจะออกพากันออกมาจากห้องสักก็นานสองนาน
“ไม่” เหนือนทีตอบกลับไปเพราะส่วนตัวแล้วเขายังไม่ถึงขั้นได้กินหรอก เขาก็แค่เชยชิมให้พอหอมปากหอมคอ
“ถ้าไม่แล้วทำไมนาน” เติร์ดถามขึ้นอีกครั้งเพราะปกติแล้วมันไม่นานแบบนี้ ครั้งนี้เหนือนทีทำให้เพื่อนๆสงสัยเป็นอย่างมาก
“กูก็แค่เล่นสนุกนิดหน่อย” เพราะที่ทำไปทำทั้งหมดมันก็แค่การเล่นสนุก
“ยังไง”
“ในเมื่อเด็กมันเสนอ กูก็สนอง” เหนือนทีตอบกลับไปตามตรงเพราะยัยเด็กนะโมมันว้อนจริงๆ
“แล้วไม่ได้กินตรงไหน” เติร์ดถามขึ้นอีกครั้งเพราะคำพูดของเหนือนทีมันกำกวมจนเขาไม่เข้าใจ
“กูแค่ช่วยแต่ไม่ได้มีอะไรและกูไม่มีทางมีอะไรกับเด็กนั่นง่ายๆด้วย” เหนือนทีพูดขึ้นทันทีเพราะเขาไม่มีทางทำอะไรเด็กนั่นมากกว่าการช่วย
ในเมื่ออยากจะเล่นกับเขา เขาก็จะเล่นด้วยโดยการเสนอเกมส์ให้เล่นด้ว
