“เสน่ห์แรงนักนะ” เหนือนทีที่จัดการสักให้กับลูกค้าอย่างคุณต้นเสร็จก็เดินตรงออกมาจากห้องสักพร้อมกับผลักหน้าผากนะโมเบาๆเพราะเขาหมั่นไส้ยัยเด็กคนนี้ไม่น้อย
“เสน่ห์แรงอะไรกัน” นะโมถามขึ้นเพราะไม่รู้เรื่องอะไรเลย วันหนึ่งเธอต้องรองรับกี่อารมณ์ของช่างสักนทีกันนะ
“รู้ไหมว่าไอ้คุณต้นอะไรนั่นจะจีบเธอ” เหนือนทีถามขึ้นด้วยความหงุดหงิดในน้ำเสียงที่พูดออกมาก็เหวี่ยงเล็กน้อยเหมือนกับกำลังไม่พอใจ
“รู้ค่ะ” นะโมตอบกลับไปตามตรงเพราะสายตาแบบนี้เธอเห็นมาเยอะแล้วและรู้ด้วยว่าสายตาที่คุณต้นมองเธอมันหวานราวกับน้ำผึ้งเดือนห้า
“รู้แล้วไม่ทำอะไรเลยหรือไงจะปล่อยให้เขาจีบหรอ”
แน่นอนว่าเหนือนทีไม่พอใจ ยิ่งคำตอบของนะโมบอกว่ารู้ เขาก็ยิ่งอยากรู้ว่าทำไมยัยเด็กคนนี้ถึงไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย
“ก็เขายังไม่ได้จีบสักหน่อย” นะโมตอบกลับไปตามตรงเพราะคุณต้นก็ไม่ได้วอแวอะไรกับเธอมาก
ก่อนจะเข้าไปสักก็ชวนคุยส่งยิ้มหวานๆให้อยู่หร
