“ได้กันนั่นมันได้อยู่แล้ว มึงคิดว่ากูจะปล่อยเหยื่อเด็ดๆอย่างเด็กคนนี้ไปหรอ” เหนือนทีพูดขึ้นเพราะสำหรับเหนือนทีแล้วเขามองนะโมเป็นเพียงเหยื่อ
“มึงมองน้องนะโมว่าเป็นเหยื่อหรอไอ้นที” แน่นอนว่าเติร์ดไม่คิดแบบนั้นเพราะสำหรับน้องนะโมเธอไม่ได้เป็นเหยื่อ
“กูก็มองเป็นเหยื่อมาตั้งแต่แรก” เหนือนทีเน้นย้ำเพราะมันก็เป็นได้แค่นี้จริงๆ
ถึงยัยเด็กนะโมจะแซ่บ ขี้อ่อย รุกเขาแรงแต่การที่ยัยเด็กนะโมตอบตกลงเล่นเกมส์กับเหนือนทีนั่นหมายความว่าเหยื่อตัวนี้กำลังตกหลุมพรางที่เหนือนทีวางไว้
“แต่กูไม่คิดแบบนั้นว่ะเพราะคนที่จะเป็นเหยื่อมันก็คือมึงนั่นแหละไอ้นที” เติร์ดพูดทิ้งท้ายไว้เพียงแค่นี้ก่อนจะเดินออกจากร้านไป
เติร์ดเองก็มั่นใจในตัวนะโมไม่น้อย เชื่อมั่นเหลือเกินว่าเด็กอย่างนะโมคงปราบพยศเหนือนทีได้
แต่หากไม่เป็นแบบนั้นก็แค่ยอมรับความจริงเพราะยังไงแล้วมันก็ไม่มีผลอะไรต่อตัวของเติร์ด เขาเพียงแค่เชียร์น้องนะโมมาก
