การทำงานตลอดทั้งวัน กลับเข้ามาสู่ความเป็นปกติอีกครั้ง สลิลลาสนุกกับงานใหม่ที่ตัวเองเรียนรู้ ดีใจเหลือเกินเพราะไม่ต้องถูกกักขังอยู่ในคอนโด เธอมีโอกาสพบปะ และพูดคุยกับผู้คนมากหน้าหลายตา แต่เฉพาะผู้หญิงเท่านั้นนะ ส่วนผู้ชาย เธอต้องอยู่ห่างนับสองวา และไม่เปิดปากสนทนาหรือตอบคำถามใดๆ ทั้งสิ้น แม้แต่เรื่องงาน เธอยังขอให้ปราณีเป็นคนจัดการ เพราะเกรงคำขู่ของใครคนนั้น
หลายวันผ่านไปแล้ว ภีรภพเจ้าชีวิตของเธอ ทำตัวเป็นเจ้านายที่ดี และเป็นผู้ชายอบอุ่น เขาไม่ใจร้ายดังเช่นวันวาน เขาปล่อยให้เธอได้รับอิสระ ไม่คอยชี้นิ้ว เลิกทำตาขึงเคียดใส่ แต่ยกเว้นเฉพาะกลางวันหรอกนะ กลางคืน เธอก็ยังคงเป็นนางบำเรอ ที่เขาพร้อมจะกระโจนใส่ในทุกค่ำคืน
ก่อนเที่ยงวันนี้ ปราณีชะเง้อมองซ้ายขวา แล้วหันมาเอ่ยกับเธอด้วยใบหน้ายิ้มๆ “ลูกหว้า ไปทานส้มตำ ไก่ย่างกันไหมจ๊ะ พี่ไปเจอร้านใหม่ ดูท่าทางจะรสแซ่บเวอร์ทีเดียวแหละ ไปด้วยกันนะ”
“เอ
