บทที่ ๖ หัวใจยับๆ(๓)

1315 คำ

เจ้าของมือใหญ่สั่นเทาไปทั้งร่าง ลำคอแกร่งแห้งผาก ได้แต่จ้องหน้าสลิลลาอยู่แบบนั้น ร่วมนาทีถึงได้หมุนกายก้าวฉับๆ หายเข้าไปในห้องนอน ปล่อยให้หญิงสาวนอนซมอยู่กับพื้น ไร้การเหลียวแล มือบางค่อยๆ ลูบร่องรอยปวดชา เธอเจ็บเหลือเกิน เจ็บที่สุดในชีวิต แต่ไม่ได้เจ็บเพราะถูกตบหรอก แต่เจ็บเพราะคนใจร้ายนั่น เอาแต่โยนความผิดให้กับผู้เป็นพี่ชาย ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องจริงเลยสักนิด พี่วัฒน์ของเธอ ไม่มีทางจะเลวระยำแบบที่เขากล่าวหา ตัวเขาเองนั่นแหละ เลวเข้าขั้น ผู้ชายบ้าเลือด ป่าเถื่อน ทำร้ายผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้ เธอเกลียดเขา! ร่างบางขดคู้ นอนกอดตัวเองอยู่กับพื้นพรมกลางห้องโถง น้ำตายังคงไหลบ่าลงมาไม่ขาดสาย พลอยทำให้ขอบตาทั้งสองข้างบวมเจ่อ ร่างแน่งน้อยนอนตัวสั่นเทาเพราะความหนาวเหน็บในยามค่ำคืน รอบๆ กายยังคงมืดมิด มีเพียงเสียงสว่างที่เล็ดลอดจากด้านนอกเข้ามา คงเป็นเพราะเจ้าของห้อง กดปุ่มปิดไฟอัตโนมัติทั้งหมด จึงทำใ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม