“คุณหมอ มาหาคุณดอกหญ้าเหรอคะ ทำไมไม่เข้าไปข้างในล่ะคะ” เซลล์แป้งทักทายผู้ชายที่เข้าใจว่าเป็นแฟนหนุ่มของเจ้านายที่ยืนอยู่หน้าสำนักงานขายไม่ยอมเข้าไปด้านใน
“เห็นหญ้ายุ่งอยู่น่ะครับ เลยไม่อยากกวน”
“ไปรอด้านในดีกว่าค่ะคุณหมอ คุณหญ้าคุยกับลูกค้าไม่นานหรอก”
หมอหนุ่มรูปหล่อเดินตามเซลล์โครงการเข้าไปด้านในสำนักงานขาย สายตาหลายคู่หันมองเขา ด้วยรูปร่างหน้าตาน่านฟ้าโดดเด่นเสียจนดึงความสนใจลูกค้าที่มาชมโครงการให้หันมองชายหนุ่มเป็นตาเดียว
ยกเว้นดอกหญ้า สำหรับเธอแล้วนายแพทย์น่านฟ้าไม่ต่างจากอากาศไร้ตัวตน หรืออาจเปรียบได้กับเศษฝุ่นที่ไม่ได้มีค่าพอจะให้เธอเสียเวลาหันมอง
“ห้องยังเหลือไหม ผมอยากได้บ้าง” พยายามไม่ประดักประเดิดตอนคุยกับดอกหญ้า แต่รู้สึกได้ว่าตัวเองเก็บอาการไม่เก่งเลย เขาเกร็งไปหมด ยิ่งเห็นสายตาดุที่มองมา ยิ่งรู้สึกว่าเขาเสียอาการอย่างที่ไม่เคยเป็น
“จะซื้อให้ใครเหรอคะ น้องสาวหรือคู่นอน”
