.2 วันผ่านมา
“พี่ไทป์พี่ทามไปไหนไม่เห็นกลับมาเลยสองวันเเล้วน้าา”
“มันยุ่งกับงานเเหละมันบอกพี่อยู่”
“ทำไมพี่ทามไม่เห็นบอกลาเต้เลยน้อยใจนะ”
“5555 มันบอกอยากเเกล้งเรา อยากเห็นว่าเราจะคิดถึงมันเเค่ไหน”
“คิดถึงสิคิดถึงมากด้วย”
“ครับๆ มากินขนมก่อนเถอะเอาออกมาเเล้วกินไม่หมด” ไทป์ตบไปที่ตักของตัวเองเป็นเชิงให้คนน้องกลับมานั่งเเละกินขนมที่ตนเองกินทิ้งไว้ให้หมด
ลาเต้ก็มานั่งลงอย่างว่าง่ายเเละกินขนมอย่างเอร็ดอร่อย ส่วนไทป์ก็นั่งหอมนั่งดมสั่งลูปตัวคนน้องอย่างเพลินมือ
“พี่ไทป์เราควรบอกพี่ทามไหมว่าเรามีความสัมพันธ์เเบบนี้”
“มันรู้อยู่เเล้ว”
“เอ้าพี่ทามรู้ได้ไง”
“พี่บอกมันเอง”
“…-0-”
“มันอิจฉาพี่ใหญ่เลยที่พี่ได้เปิดซิงหนู5555สะใจมาก”
“บ้าบอ อย่าบอกนะพี่ทามก็คิดกับลาเต้เกินพี่น้อง”
“ใช่ระวังตัวไว้ละตอนมันกับมา มันคงโมโหอาจจะโกรธหนูอยู่”
“-3- “ลาเต้ยู่ปากเล็กน้อยให้กับไทป์ เเละกับมาอยู่กับความคิดตัวเอง เเอบตกใจนิดหน่อยที่พี่ทามของเขาก็คิดเกินเลย เเต่อีกใจนึงก็เขิลเพราะเขาก็นักพี่ทั้งสองคนดูจสกอาการของพี่ไทป์เเล้วก็ไม่ได้คิดหึงหรือหวงเขาเลยเวลาพูดถึงพี่ทาม หรือว่าสองคนนี้เเอบวางเเผนมาก่อนหน้านี้เเล้วหรือป่าว
“นี่พี่ไทป์ พี่กับพี่ทาม ชอบลาเต้ตั้งเเต่ตอนไหน”
“ตั้งเเต่เราคงอดออกมาเเล้วพี่เลี้ยงเราดูเเลเราขนาดนี้น่าจะดูออกนะ”
“ก็ไม่รู้อะคิดว่าพวกพี่ทำตามพี่ชายที่ดูเเลน้อง”
“ทั้งจูบทั้งกอดตลอดมาเราดูไม่ออก?”
“อื้ม”
“น่าร้ากกกก”
“งุ้ย”
บรื้น!!!
ตึง
ตัง!! เสียงปิดประตูรถดังขึ้นอย่างเเรง
“อุ้ย พี่ทามกลับมาเเล้วหรอ” ลาเต้พูดขึ้นเเละลุกออกจากตักของไทป์วิ่งไปที่หน้าประตูบ้าน
ไมป์ที่นั่งมองเหตุการณ์อยู่เเอบยิ้มน้อยๆ หนูน้อยลาเต้ของเขาคงเจอสึกหนักเข้าเเล้ว ดูจากสีหน้าของทามที่กำลังเดินเข้ามาคงกำลังโมโหไม่น้อย
“ไม่ทามกลับมาเเล้วหร….อะ”
“ลาเต้!! มานี่”
“อะ.. อะไรครับ” ลาเต้ถูกจับที่ข้อมือเเละถูกลากดึงเดินตามคนพี่ไป สายตาน้อยๆ มองขอความช่วยเหลือจากไทป์เเต่กลับไม่ได้รับความช่วยเหลือมีเพียงรอยยิ้มเเห้งๆ ที่ส่งมาให้ ลาเต้มองไทป์ด้วยความโกรธเเละหันหน้าหนีทันที
*ชิบหายเเล้วกู * ไทป์บ่นออกมาในใจ เขาทำคนน้องโกรธสะเเล้ว เเต่เขาช่วยไม่ได้จริงๆ เพราะเขาเป็นคนยุให้ทามโมโห ซึ่งท้ามันโมโหเเล้วก็ไม่มีอะไรสามารถหยุดมันได้เเม้เเต่ตัวเขาเอง
ตุบ
ลาเต้ถูกลากเข้ามาในห้องนอนของทามเเละถูกผลักลงไปที่เตียงอย่างกระทันหัน
“อะ” เเต่ดีหน่อยที่เตียงนั้นนุ่มทำให้ลาเต้ไม่เจ็บตัว
“พะ…พี่ทามเป็นอะไรครับ”
“หึตอนพี่ไม่อยู่ ทำกับมันสนุกไหมละ”
“คะ..คือ” ลาเต้ที่โดนดุ ก้มกน้าก้มตาเล็กน้อยไม่มีอะไรจะเเก้ตัว คนพี่โกรธเขาเพราะเขาทำเเบบนั้นกับพี่ไทป์หรอ
“คืออามรมณ์มันพาไป ลาเต้ไม่ได้ตั้งใจ ลาเต้ขอโทษ”
“พี่ไม่ได้อะไรมากหรอก เเค่เสียใจที่ไม่ใช่คนเเรกของเราเเต่ไอ้ไทป์เสือกฉวยโอกาศ บ้าชิบ” ทามพูดอย่างอารมณ์เสีย
“….”
“งั้นเพื่อเป็นการไถโทษ วันนี้ทั้งวันเราต้องเป็นของพี่ หึหึ”
ทามพูดบอกออกมาใช้สายตาไล้มองไปตามร่างกายของลาเต้อย่างเปิดเผย ลาเต้รู้ดีว่าคนพี่ต้องการอะไรก็ไม่ได้ขัด เพื่อเป็นการไถ่โทษเขายะยอมเป็นของคนพี่ทั้งวันเลย
พรึบ
ไม่มีอะไรให้ต้องรออีก ทามก้มตัวลงไปบดจูบกับลาเต้อย่างร้อนเเรง ลิ้นทั้งสองพันกันจนงงไปหมดน้ำลายสีใสผสมปรนเปรอกันจนมีรสชาติหวานประเเล่มๆ มือปลาหมึกของทามค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าของตัวเองเเละของคนน้องออกไปทีละชิ้นๆ จนร่างกายนั้นเปลือยป่าว ผิวการอุ่นๆ เเนบชิดสนิทกันบดเบียดเเละถูไถเข้าหากันอย่างเย้ายวน
เเกนกายของดังสองเเข็งทื่อเป็นอาวุธทรงผลังฟาดฟันกันไปมาอย่างเสียวเสียวซ่าน
“อะ…”
“อื้อออ” เสียงครวญครางดังไม่หยุด
“น่ารัก” ทามผละปากออกมาเเละเอ่ยชมคนน้องที่นอนอยู่ข้างใต้กายเขา ทามมองรอยที่คอเเละหน้าอกของลาเต้ที่มีรอยเเดงเป็นจ้ำๆ ก็คิดเเค้นไอ้พี่น้องตัวเเสบอน่างไทป์ที่บังอาจช่วยโอกาศไปก่อนเขาเสียอีก ด้วยความโมโห ทามก้มลงไปจูบทับรอยนั้นเเละดูดดุนอย่างเเรง