หูเบาแล้วยังสารเลวยิ่งกว่าปีศาจ
“สวัสดีจ๊ะน้องสาวสุดรัก”ปากสีแดงที่เคลือบด้วยลิปสติกอย่างดี พูดสวัสดีน้องสาวกาฝากที่เธอแสนเกลียดชัง เธอมองด้วยสายตาเยาะเย้ย
“สวัสดีค่ะพี่ดาว”เธอหันไปยกมือไหว้พี่สาวของเธอตามมารยาท
“พี่อยากกินสปาร์เก็ตตี้ ไปทำให้พี่กินหน่อยสิ”
“คงไม่ได้ค่ะ เพราะรินไม่ใช่คนใช้และรินก็ไม่ว่างด้วย”
“หึ!!! เก่งดีนิ ที่ยังเห็นหน้าด้านหน้าหนาอยู่ได้ทั้งที่ผู้ชายเขาไม่สนใจ จะเอาลูกมาต่อรอง...เขาก็ไม่เห็นค่า น่าสมเพศ!!สิ้นดี”ปานดาวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย ริมฝีปากเยียดยิ้มอย่างรังเกียจ
“ค่ะ..น่าสมเพศมากค่ะ พี่ดาวน่าจะมองดูตัวเองบ้างนะคะว่าใครน่าสมเพศมากกว่ากัน”ริรินตอบกลับพี่สาวเธอด้วยน้ำเสียงเฉยชาแต่คำพูดนั้นเจ็บแสบมาก
“กรี๊ด!!! นังริน ฉันนี้แหละจะทำให้แกเฉดหัวออกไปจากที่นี่นังริน!! นังฝาก”ปานดาวกรีดร้องดิ้นเต้นไปมาด้วยกับคำพูดของริริน
“เชิญค่ะ!!เชิญทำตามสบายเลยค่ะ “เธอพู
