ผ่านไป 1 อาทิตย์ ริรินมีอาการดีขึ้น สีหน้าเริ่มแจ่มใสขึ้น บาดแผลตามตัวเริ่มจางหายลง เหลือแค่รอให้ฟื้นขึ้นมาตรวจดูอาการแทรกซ้อนและภาวะจิตใจของริรินที่โดนกระทำอย่างหนัก
ในช่วงสายของวันคุณนายปานวาดมาเฝ้าริรินพร้อมกับสามีของเธอที่เดินทางกลับมายังต่างประเทศเมื่อสองวันก่อน
“ริน...เมื่อไรลูกจะฟื้นขึ้นมา...พ่อคิดถึงหนูรู้ไหม...หนูไม่คิดถึงพ่อหรอ...”คุณอานนท์นั่งลงข้างเตียงแล้วกุมมือริรินมาแนบที่แก้มของเขา ตอนนี้หัวใจของเขาเจ็บเหลือเกิน เขาเลี้ยงดูทะนุถนอมริรินมาอย่างดีให้สมกับที่รับปากแม่ของริรินไว้ก่อนตาย แต่...ตอนนี้เขาผิดสัญญากับแม่ของริรินที่อยู่บนสวรรค์
“คุณคะ...อย่าเครียดไปเลยค่ะ อีกไม่นานลูกก็ฟื้น”คุณนายปานวาดเข้าไปโอบไหล่คนรักไม่ให้คิดมาก
“ผมผิดเอง...ถ้าผมดูสนใจปานดาวสักนิดคงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น”อานนท์พูดขึ้น ทั้งหมดเป็นความผิดของเขา ถ้าเขาสนใจปานดาวสักนิดเรื่องทั้งหมดคงไม่เกิดขึ้น
