ความเสียใจของปานดาว

1682 คำ

“ฮือออ...หนูไม่ดีตรงไหน ทำไมพ่อกับแม่ไม่รักหนูบ้าง ฮืออ..ทำไมต้องไปรักแต่นังริริน ฮือออ”ปานดาวร้องไห้ออกมา เธอเฝ้าคอยถามรูปถ่ายครอบครัวว่าเธอไม่ดีตรงไหน ทำไมทุกคนไม่รักเธอ เหมือนที่รักริริน “กรี๊ด!!เพล้ง!!!” “ฉึก!! ฉึก!! ฉันเกลียดแกนังริริน!!ฉันเกลียดแก!!”ปานวาดกรีดรูปถ่ายออกเป็นเสี่ยงๆ เนื้อตัวสั่นเทิ่มไปด้วยความโกรธเกลียด มือเรียวกำมือเข้าหากัน ดวงตาแข็งกร้าวมองอาวุธปืนที่ตั้งอยู่หน้าตา ภาพในอดีตย้อนขึ้นมาในหัวเธอราวกับตอกย้ำความเจ็บปวด *“ดาว...มานี่สิลูก”* เสียงเรียกขึ้นทำให้เด็กสาวน้อยที่กำลังนั่งเล่นอยู่วิ่งมาหาบิดา *“มีอะไรเหรอค่ะพ่อ”* เด็กสาวน้อยถามขึ้น เธอเอียงคอไปมองเด็กสาวน้อยอีกคนที่อยู่ข้างหลังบิดาของเธอ *“ต่อไปนี้น้องรินจะมาเป็นน้องสาวของลูกนะ รินสวัสดีพี่ปานดาวสิลูก”* อานนท์แนะนำลูกสาวที่เกิดจากเมียอีกคนให้ลูกสาวคนโตของเขารู้จัก ริรินเป็นลูกของเมียอีกคนที่เขาแอบไปมีคว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม