ตอนที่ 1 ทวงหนี้
1294 คำ
ตอนที่ 1 ทวงหนี้
ผัวะ!
เสียงของกำปั้นที่ส่งออกไปอย่างเน้นๆ เข้ากระทบกับใบหน้าเข้มอย่างหนักหน่วงจนทำให้ชายดังกล่าวร่วงหล่นเซลงไปกระทบพื้นหินปูนจนพยายามพยุงตัวเองลุกขึ้นอย่างทุทักทุเลไม่นานนักสิ่งที่เป็นผลตามนั่นก็คือของเหลวมีกลิ่นคาว เมื่อถูกสัมผัสด้วยปลายลิ้นจะรู้สึกเค็มๆ ตรงมุมปาก ชายคนนั้นเช็ดออกอย่างลวกๆ ก่อนจะใช้สายตาของตัวเองมองไปสบกับดวงตาสีรัตติกาลของบุรุษที่ยังยืนอยู่ตรงหน้าของเขา
“ชั้นขอเวลาสักนิดจะคืนให้ทั้งต้นและดอก”
เขาเปล่งวาจาออกมาอย่างเป็นเชิงในการต่อรองก็ไม่ปาน ในเมื่อชายตรงหน้าเขานั้นเป็นเสมือนกับผู้ตัดสินชีวิตว่าถึงเวลาที่จะได้ไปเกิดใหม่แล้วหรือยัง สายตาสีรัตติกาลของบุรุษที่อยู่ตรงหน้าจ้องมองมายังเขานั้นชั่งเป็นสายตาที่ค่อยข้างสื่อความได้อยากยิ่งอีกทั้งวาจายังไม่เปล่งมาจากริมฝีปากที่ดำขลิบสักคำหรือแม้แต่ประโยคเดียว
“...”
“คราวนี้ชั้นพูดจริงไม่ได้โกหก”
“มันน่าเสียดายที่มึงใช้สิทธินั้นหมดไปแล้ว”
ประโยคแรกที่บุรุษตรงหน้าเปล่งเสียงอันเยือกเย็นผสมกับความหนักแน่นและเด็ดขาดออกมา สายตาสีรัตติกาลส่งไปยังชายที่พึ่งโดนกำปั้นไปเมื่อกี้ก่อนที่เขาจะแสยะยิ้มส่งมาให้เป็นการสมเพช
“…”
“ถึงเวลาที่มึงจะต้องชดใช้ให้กู!”
ผมคว้าใบมีดอันคมกริบออกมาจากข้อเท้าของตัวเองก่อนที่จะควงในมืออยู่แบบนั้นอย่างไปมาเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลามากนักขอแนะนำตัวเลยแล้วกันผมชื่อ “ซัน” หนึ่งในกลุ่มที่ทุกๆ คนต่างขานนามให้เรียกว่า 7V [7 VILLAIN] หรือคำที่ได้ยินติดหู 7 วายร้าย
กลุ่มนี้ก็แค่หล่อ โหด เถื่อน อันตราย โคตรเลว อีกนับไม่สิ้นที่ทุกคนต่างสรรเสริญเรียกขึ้นซึ่งแต่ละคำมันไปในทางที่เลวๆ ทั้งนั้น น่าแปลกที่ยังมีสาวสวยแต่โง่เข้ามาให้เป็นของเล่นอย่างมากมายจนนับไม่ถ้วนอย่างผมมันก็มีแค่ครบทั้งหมดเอง
เข้าเรื่องเลยแล้วกันไอ้ที่ยืนอยู่ตรงหน้ามันชื่อยิวเป็นลูกหนี้คนสำคัญ สำคัญที่สุดในขณะนี้และในเวลานี้เลยแหละ ไม่ต้องสงสัยอะไรให้มันมากความยืดเยื้อยอมรับเลยว่าผมปล่อยเงินกู้ปล่อยแบบนอกกฎหมายเสียด้วยสิ เวลาทวงก็ใช้วิธีการทวงในแบบของตัวเองเนี่ยแหละจะได้ไม่ต้องเสียเวลามาขึ้นโรงขึ้นศาลบอกเลยว่ามันเปลืองเวลา ส่วนไอ้ยิวมันติดหนี้ผมไม่ได้มากมายอะไรแค่ 10 ล้านต้นๆ รวมดอกเบี้ยหน่อยๆ
ตอนแรกที่เห็นว่ามันเข้ามายืมก็ส่งตรงเวลาดีอยู่หรอกแต่พักหลังๆ กับออกลายเสียได้จะว่าผมโหดก็ได้นะไม่โกรธอะไรทั้งนั้น ในเมื่อก่อนยืมก็ได้ทำความเข้าใจในกฎที่ผมตั้งไว้แล้วเรียบร้อยครบถ้วนสามารถอ่านทำความเข้าใจได้แต่ส่วนมากโง่ไงปล่อยผ่านไปเพียงแค่พลิกกระดาษไปด้านหลังสุดแล้วก็จรดปากกาเซ็นก็เท่านั้นเป็นอันเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เอาเงินไปพอถึงเวลาทวงก็ร้องอวดอวย
แบบนี้ซันก็ช่างแม่งเหมือนกันนะครับ
“มึงพร้อมไปทัวร์นรกหรือยังไอ้ยิว?”
ฉึก!
“โอ้ยยย!”
ไม่ทันได้ฟังคำตอบอะไรจากชายที่ชื่อยิว ใบมีดที่แสนคมกริบก็ได้ฉวัดเฉวียนหมุนไปตามแรงที่คนส่งได้กำหนดก่อนที่จะถึงเป้าหมายแล้วเฉือนลงไปยังเนื้อของชายที่ชื่อยิวทันที ทันใดนั้นก็เกิดเสียงร้องอวดอวยครวญครางไม่ได้ศัพท์ออกมาอย่างสนั่นหวั่นไหวในคืนฤดูหนาวอันแสนเยือกเย็นและมืดสนิทในโกดังร้างแห่งหนึ่งมีแต่แรงลมเท่านั้นที่ยังไม่หลับใหล
“ใบนั้นเฉือนแขนซ้ายงั้น.... ใบนี้เฉือนแขนขวาแล้วกัน”
ฉึก!
“โอ้ยยย!”
ร่างของชายคนเดิมชื่อยิวได้ลงไปนอนดิ้นหมุนตัวพลิกไปมากับพื้นแสดงอากาศออกมาอย่างแสนเจ็บปวดรวดร้าวที่ตนได้รับอย่างไม่สิ้นสุด
มือใหญ่ทั้งสองของเขาต่างก็จับกุมแผลเพื่อหวังบรรเทาความเจ็บปวดที่ได้รับถึงแม้จะมีของเหลวสีแดงสดคาวต่างพร้อมกันหลั่งไหลออกมาราวกับเขื่อนแตกเต็มไม้เต็มมือก็ตาม การกระทำอันแสนแสนโหดร้ายทารุณและเถื่อนแบบนี้มันยิ่งกว่าการฆ่าให้ตายไปเลยทีเดียวเสียยังดีกว่าจะได้ไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน
“ชะ ชั้นขอ ขอชีวิต”
“ขอชีวิต?”
ผีพนันอย่างไอ้ยิวเนี่ยนะขอชีวิตจากผมเหอะตลกสิ้นดีวะ ผมแสยะปากออกอย่างไม่เชื่อเพราะที่แท้ก็รักตัวกลัวตายเหมือนกันหรืออีกประเด็นมันเริ่มที่จะกลัวมีดของผมแล้ว
น่ากลัวขนาดนั้นเชียว...
ถ้าถามว่าทำไมใช้มีดปืนไม่ถนัดหรอตอบได้เลยว่าถนัดทั้งสองระเบิดก็ยังถนัดเลยแต่ที่เลือกไม่ใช้ปืนก็เพราะว่ารักความสงบ ไม่อยากทำให้เกิดเสียงดังในเวลากลางคืนดึกดื่นแบบนี้ใช้มีดมันดีกว่าเยอะทั้งยังมีน้ำหนักเบาพกพาสะดวกสบายยิ่งได้เห็นเวลามีดมันปักเข้าไปที่เนื้อมันก็ยิ่งสะใจ มีดนำกลับมาใช้ใหม่ได้นะแต่สำหรับผมเองเมื่อใช้แล้วก็ทิ้ง
“ชะ ใช่ขอชีวิต”
เสียงอันสั่นเครือและสะท้านไปยังลำคออย่างแหบๆ พูดขึ้นมาพร้อมกับจ้องหน้าซันอย่างเอาจริงตามที่เขาพูด
“ของที่ใช้แลกชีวิตมึงคือ?”
อยากจะรู้นักว่าถ้าให้โอกาสมันอีกครั้งหนึ่ง ‘ของ’ ที่ไอ้ยิวมันจะใช้แลกกับชีวิตของตนเองเป็นอะไร?
มีค่ามากแค่ไหน?
แล้วทำไมผมจะต้องเสียเงินตั้ง 10 ล้านเพื่อแลกกับของที่มันเอามาใช้แลกด้วย
“นะ นะ น้องสาวชั้นเอง!”
ชั่ว...
เนี่ยนะหรอวะความคิดของคนผู้เป็นพี่ชายแท้ๆ ขายได้แม้กระทั่งน้องในไส้สายเลือดเดียวกับตัวเอง เป็นพี่แทนที่จะดูแลปกป้องน้องไอ้นี่มันเลวระยำกว่าผมจริงๆ
“น้องมึงเป็นอีตัวหรอวะถึงได้ขายให้กู?”
“ไม่ใช่รับรองว่ายังสด ซิงไม่ผ่านผู้ชายคนไหนมาก่อนแน่อีกทั้งยังมีหน้าตาน่ารัก รับรองถูกใจ”
“ถุย! สำหรับคนอย่างกูไม่เคยขาดผู้หญิงน้องสาวมึงไม่มีค่าถึง 10 ล้านหรอกวะ” ผมเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อไอ้ยิวให้มันลุกขึ้นจากพื้นมาประจันหน้ากับผมอย่างจัง “กูให้มึงดูหน้ากูเป็นครั้งสุดท้ายของชีวิตนะไอ้ยิว”
“ชั้นรับรองจริงๆ นะว่ายาหยียังสดยังซิง จริงๆ ขนาดเที่ยวกลางคืนยังไม่เคยนับประสาอะไรกับมันจะเคยเรื่องแบบนั้น”
ผัวะ!
“กูบอกว่า....”
ตุบ!
แรงกำปั้นของผมชกไปยังใบหน้าของไอ้ยิวอย่างจังอีกครั้งหนึ่งจนตอนนี้ร่างของมันทรุดลงไปนอนราบกับพื้นเรียบร้อยแล้วแต่ยังไม่ทันพูดจบประโยคก็มีเสียงวัตถุหนึ่งตกมากระทบอยู่บนเท้าของผมทันทีพร้อมกับแสงจะสว่างจ้า วัตถุนั้นมันทำให้ผมก้มเก็บขึ้นมาแล้วก็เจอกับบางสิ่งบางอย่างที่แสดงเป็นรูปภาพออกมาอย่างชัดเจน
“เออ กูตกลงกับข้อเสนอของมึงไอ้ยิวอีกสองวันกูจะไปรับ ‘ของ’ มาด้วยตัวเอง!”
- ผู้เขียน
