เธอเดินก้าวขาออกมาจากห้องนอนของคอนโดหรูซึ่งมีอลันเป็นเจ้าของ โดยสวมใส่เสื้อผ้าของเขาเหมือนเคย เธอเดินตามกลิ่นหอมของอาหารไปยังโซนห้องครัว สายตาปะทะเข้ากับแผ่นหลังกว้างที่กำลังยืนทำอาหารเช้าอยู่คนเดียว
ริมฝีปากสีระเรื่อคลี่ยิ้มอย่างห้ามไม่ได้ คาดไม่ถึงเหมือนกันว่าผู้ชายที่เคยจับปืนฆ่าคนมาก่อน แถมยังชอบทำตัวไม่สนโลกแบบเขาจะเข้าครัวทำอาหารเป็นเหมือนกัน นึกว่าทำเป็นแค่เรื่องเดียวซะอีก เธอคงประเมินเขาต่ำเกินไป…
“เบย์ยืมเสื้อพี่อลันใส่ก่อนนะคะ” เธอเดินเข้าไปยืนข้างๆ พร้อมขยับเรียวปากสีระเรื่อพูด สายตามองอาหารที่เขากำลังทำสลับกับเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าแสนเย็นชา พอได้ลองยืนเทียบแบบนี้ เขาก็ดูสูงใช่ย่อยเหมือนกันนะเนี่ย
“อืม”
“พี่อลันทำอาหารเป็นด้วยเหรอคะ?”
“แม่สอน” ริมฝีปากหยักขยับตอบ สายตายังคงจดจ่อกับอาหารเช้าตรงหน้า
“ถามอะไรหน่อยสิคะ”
“อยากถามอะไร”
“พี่อลันสูงเท่าไรเหรอคะ?”
คำถามของเบลินดา
