ครืด ครืด~
สายตาคมเข้มปรายมองโทรศัพท์ที่มีเบอร์เพื่อนสนิทโชว์หลาบนหน้าจอ ขณะที่ตัวเองกำลังบรรเลงเพลงรักกับเบลินดาอย่างดุเดือด มือใหญ่เอื้อมไปหยิบมาปัดหน้าจอเพื่อรับสายมาร์ลิกซ์
“มีอะไร”
เบลินดาพยายามดันหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อของอลันออก ใบหน้าหวานละมุนส่ายไปมาเพื่อบอกให้เขาหยุดเคลื่อนไหนส่วนล่างก่อน
(จะสี่ทุ่มแล้ว มึงอยู่ไหนเนี่ย) มาร์ลิกซ์ถาม คืนนี้มีนัดประชุมเรื่องสำคัญ คนอื่นๆ มาครบหมดแล้ว เหลือเพียงแค่อลันคนเดียวที่ยังไม่โผล่หน้ามาให้เห็น
“อึก…” เธอยกมือขึ้นมาปิดปากเมื่อเผลอครางออกมาทั้งที่อลันกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ กระนั้นก็ถูกเขาจับมือที่ปิดปากอยู่ออก
ลมหายใจหอบบวกกับเสียงครางหวานของผู้หญิงที่ดังผ่านลำโพงเข้าไปในสาย ทำให้มาร์ลิกซ์เลิกคิ้วขึ้นสูง ก่อนจะขยับเรียวปากหยักเอ่ยถามอลัน
(มึงกำลังแทงสนุ๊กอยู่เหรอ?)
“อือ” เขาตอบมาร์ลิกซ์กลับไปสั้นๆ อย่างไม่อาย นี่ไม่ใช่ครั้ง
