4
1365 คำ
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปได้ด้วยดีทุกอย่าง อ้ายออกมาเดินเล่นเพื่อระบายความเครียดหลังจากอาจารย์สอบได้โหดมากเกินกว่าสมองน้อยๆจะรับไหว พอเดินออกจากห้องเธอรู้สึกได้เลยว่าสูญเสียพลังงานไปหมดแล้ว เธอตั้งใจว่าจะดูหนังเรื่องใหม่ที่เข้าโรงแล้วถึงกลับคอนโดไปพักผ่อน หลังจากที่ซื้อตั๋วกับป็อปคอร์นและเครื่องดื่มก็นั่งรอเวลาอีกประมาณสิบนาที แต่ในขณะนั้นเองเสี่ยชัชก็เดินมาพร้อมกับแฟนเก่าที่เขาจะขอคืนดี หรือบางทีอาจจะคืนดีแล้วก็ได้มั้ง เขาซื้อของเสร็จก็นั่งรอและตอนนั้นเองที่เราสองคนสบตากัน แต่ว่าเราไม่พูดคุยหรือทักทายกันแม้แต่คำเดียว เราสองคนแค่แกล้งทำเป็นไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
“เดี๋ยวฟ้าไปเข้าห้องน้ำแป๊ปหนึ่งนะคะชัช”
“ตามสบายครับฟ้า แต่อีกสิบนาทีจะถึงเวลาแล้วนะ”
“จะรีบกลับมาค่ะ ชัชรอไม่นานหรอก”
ชัชมองคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามที่กำลังเล่นโทรศัพท์ไม่เงยหน้ามองหรือแม้แต่ทักทายกันด้วยซ้ำ เขารอจนฟ้าเดินไปลับสายตาแล้วถึงได้เดินไปหยุดตรงหน้าอ้าย เธอเงยหน้ามองแต่ก็ไม่พูดอะไรเหมือนเดิม เขาเลยนั่งลงที่นั่งข้างๆที่ยังว่างอยู่แล้ววางหยิบป๊อปคอร์นของเธอมากินทั้งที่ของตัวเองก็มีอยู่ แต่ของเธอมันอร่อยดีนะทั้งที่เรากินรสชาติเดียวกันแท้ๆ มันต่างกันแค่เขามากับแฟนเก่าและเธอมาคนเดียวได้แบบสบายๆเลย
“กินแต่รสช็อคโกแลตตลอดเลยนะ”
“ข้างล่างเป็นรสชีสค่ะ”
“หนูมาดูคนเดียวเหรอ?”
“ค่ะ”
“แล้ว…ไม่ชวนคนอื่นมาด้วยล่ะ หนูจะได้ไม่ต้องเหงาไง”
“เสี่ยชัชหมายถึงแฟนใหม่ของหนูเหรอคะ?”
“อื้ม”
“วันนี้เขาไม่ว่างค่ะ เขาซ้อมฟุตบอลกับทีมอยู่แต่เดี๋ยวคืนนี้หนูว่าจะไปเที่ยวกับเขาค่ะ เมื่อวันก่อนเราไปด้วยกับที่ผับสนุกมากเลยค่ะ อีกอย่างหนูกับเขายังไม่ได้เป็นแฟนกันค่ะ แต่อีกไม่นานก็ไม่แน่หรอกเพราะเขากับหนูเข้ากันได้ดีมากเลยค่ะ เขาใจดีมากเลยนะ เขาเป็นสุภาพบุรุษสุดๆด้วย ขนาดมีโอกาสใกล้ชิดมากก็ยังไม่ทำอะไรลุ่มลามกับหนูเลย เราไปเที่ยวด้วยกัน เรา…”
“มันดีกว่าเสี่ยจริงๆเหรอ!?”
“แล้วเสี่ยชัชจะรู้ไปทำไมคะ?”
“แค่อยากรู้ว่ามันดูแลหนูดีเท่าเสี่ยรึเปล่า แต่ดูจากที่พูดถึงแล้วหนูคงจะชอบมันมากสินะ นี่เอามันไปค้างที่คอนโดรึยังล่ะ หนูให้มันทับรอยเสี่ยไปแล้วรึเปล่าห่ะอ้าย!?”
“มันเรื่องส่วนตัวค่ะ!”
“ส่วนตัวเหรอ? เสี่ยว่าหนูเข้าใจผิดไปนะ เสี่ยเป็น…”
“เป็นของคนอื่นค่ะ”
“อ้าย!!”
“เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันเสี่ยชัชลืมไปแล้วรึเปล่าคะ เสี่ยเป็นคนบอกหนูเองนะ แล้วตอนนี้เสี่ยชัชก็มีคนของตัวเองแล้วไม่ควรจะมายุ่งเกี่ยวกับหนูอีก เรื่องของเราสองคนก็ให้มันเป็นแค่ความทรงจำก็พออย่าเอามันมาเป็นปัญหาเลย อีกอย่างเสี่ยเป็นคนบอกให้หนูหาผู้ชายสักคนเองนะคะ หนูก็กำลังมีคนดีๆเข้ามาในชีวิตแล้วนี่ไงเสี่ยจะโวยวายทำไม หวังว่าครั้งหน้าเจอกันอีกเสี่ยจะแกล้งทำเป็นไม่รู้จักหนูนะคะ ขอตัว!” เธอบอกชัดด้วยน้ำเสียงไม่สั่นไหวอะไรทั้งนั้นแม้ว่าขอบตาจะร้อนผาวมากพอสมควร
เรื่องของเราเริ่มต้นยังไงก็ให้มันจบไปแบบนั้นแหละดีที่สุดแล้ว เธอไม่ยื้อ ไม่รั้ง ไม่ขอรื้อฟื้นความทรงจำอะไรแล้วทั้งนั้น เขาควรได้อยู่กับคนที่ต้องการและรอคอยมานาน ส่วนเธอก็ควรจะอยู่คนเดียวดีกว่าทำให้ใครเจ็บปวดเพียงเพราะอยากรู้สึกดี
ความรู้สึกที่เกิดขึ้นก็ให้เวลาเยียวยากันไป
เธอรับมือคนเดียวไหว
อ้ายลุกขึ้นเดินหนีเข้าโรงหนังไปทันทีที่ได้ยินพนักงานประกาศบอกว่าถึงเวลาหนังเข้าฉาย เธอแค่อยากมาพักสมองจากเรื่องเครียดหลายอย่างที่เข้ามาพร้อมกัน แต่กลับเจอคนที่ทำให้หนักใจอยู่ตรงหน้า ที่ผ่านมาเห็นนะว่าเขายังคงกดหัวใจให้กับทุกรูปของเธอ เขาดูทุกสตอรี่ที่เธอลง เขาส่งข้อความมาหาแต่เธอไม่อ่าน เขาโทรหาเธอก็ไม่รับสาย
การตัดเสี่ยชัชออกจากใจไม่ใช่เรื่องง่ายหรอก
ดังนั้นขอไม่รับรู้ดีกว่า
ชัชเดินเข้ามาในโรงหนังพร้อมกับฟ้าที่พูดคุยด้วยความตื่นเต้นมาก ก่อนจะเดินไปนั่งเก้าอี้ของตัวเองและมองเห็นคนคุ้นเคยว่าอยู่ห่างลงไปไม่มาก เธอมาคนเดียวและกินป็อปคอร์นรสชาติเดิมไม่เปลี่ยนไปเลย ในระหว่างที่หนังฉายก็แอบมองอ้ายมากกว่าคุยกับฟ้าหรือดูหนังด้วยซ้ำ ไม่รู้สิว่าทำไมถึงเห็นภาพตัวเองอยู่ตรงนั้นข้างเธอทั้งที่เขาอยู่กับฟ้าแท้ๆ เขาไม่เข้าใจตัวเอง ไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น ความรู้สึกแปลกๆเกิดขึ้นเต็มไปหมดตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่เล่นเอาแทบเป็นบ้าได้อยู่แล้ว
“เป็นอะไรรึเปล่าคะชัช?”
“เปล่าหรอกฟ้า”
“คืนนี้เราไปหาอะไรดื่มด้วยกันไหมคะ?”
“แค่เราเหรอ?”
“ใช่ค่ะชัช”
“เสียดายจังที่ชัชไม่ว่าง ฟ้าชวนเพื่อนคนอื่นเถอะนะ”
“งั้นไว้ไปตอนวันหยุดของชัชก็ได้ค่ะ”
“ช่วงนี้งานยุ่งมากเลยฟ้า ชัชไม่รู้ว่าจะว่างตอนไหน”
“งั้นฟ้าไม่รบกวนชัชแล้วก็ได้ค่ะ”
หลังจากหนังจบก็มีเวลาเล็กน้อยในการเลือกซื้อของต่างๆเข้าห้องไม่ว่าจะเป็นของสด เครื่องดื่ม ขนม หรืออื่นๆที่คิดออกว่าหมดและน่าสนใจ มีแอบตั้งกล้องถ่ายรูปด้วยนิดหน่อยเพราะเวลานี้คนไม่เยอะแล้วเดี๋ยวค่อยไปหารูปสวยๆโพสต์ลง อ้ายใช้เวลาไปประมาณหนึ่งชั่วโมงก็พร้อมจ่ายเงินและขับรถกลับคอนโดอีกครึ่งชั่วโมง เธอซื้อของมาเยอะมากเกินไปพอลงจากรถถึงได้หนักใจมาก แต่จะเอาไว้ในรถก็คงไม่ได้ สุดท้ายเธอก็สามารถถือของทุกอย่างมาได้แบบทุลักทุเลมากพอสมควรเลย แถมยังเจ็บมือและเจ็บแขนด้วย
ดีนะตอนนี้คนไม่มีไม่งั้นอายแน่เลย
สภาพเธอตอนนี้ตลกมาก
“เสี่ยช่วยดีกว่า”
“เสี่ยชัชมาได้ไงคะ แล้วแฟนเสี่ยล่ะ?”
“เสี่ยยังไม่มีแฟน”
“เมื่อตอนบ่ายเสี่ยพึ่งไปดูหนังกับเขาเอง หนูว่าเสี่ยกลับไปเถอะค่ะ หนูไม่อยากจะเป็นสาเหตุให้ใครเลิกกันหรอกนะ ของแค่นี้หนูถือเองได้มันไม่หนักหนาขนาดนั้นซะหน่อย”
“อวดเก่งไม่เข้าเรื่อง!” เขาแย่งของต่างๆมาถือเองด้วยความง่ายดายมากพร้อมกับปรายตามองรอยสีแดงเต็มแขนเต็มมือของเธอเพราะถือของหนักเกินไป
“เดินนำไปสิ จะมองหน้าเสี่ยทำไมห่ะ?”
“เสี่ยชัชมาหาหนูทำไมคะ?”
“ค่อยคุยกันบนห้อง”
“ก็ได้ค่ะ แต่คืนนี้เสี่ยชัชค้างด้วยไม่ได้นะคะ หนูจะออกไปเที่ยวต่อ”
“กับมันเหรอ!?”
“ใช่ค่ะ เราไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆจะได้สนิทกันมากขึ้นไงคะ พอถึงเวลาคบกันแล้วจะไม่มีปัญหาอะไรมาก”
“ทำอะไรไม่เห็นหัวเสี่ยบ้างเลยรึไงห่ะ! เสี่ยเป็นผัวนะหนูลืมไปแล้วรึเปล่า แล้วที่ไม่ให้เสี่ยนอนค้างด้วยเพราะหนูจะเอามันมาที่นี่ใช่ไหมอ้าย หนูนี่มัน…ร่านจริงๆ”
“เสี่ยชัชพูดบ้าอะไรเนี่ยห่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน!!”
“เสี่ยเป็นผัวนะ!!”
“แต่หนูไม่เคยคิดว่าเสี่ยชัชเป็นผัวค่ะ!”
- ผู้เขียน
