30
ราวบ่ายสาม
กล้องส่องทางไกลในมือเมืองแมนถูกใช้งานอีกครั้ง เขายกขึ้นมองดูอริศราที่กำลังทำความสะอาดเรือสปีดโบ๊ท ตอนนี้หล่อนกำลังทำเช็ดถูเรือเร็วลำที่เจ็ด ท่าทางของหล่อนเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัด อริศราทำงานไปพักไป มีช่วงหนึ่งตอนกำลังนั่งพัก หล่อนเผลอหลับนั่งหลับนก พอได้สติก็รีบทำงานต่อ บ่อยครั้งที่อริศราถอดถุงมือที่ตุ้มขัดคำสั่งเขานำไปให้ใช้ นั่งนวดด้วยความเจ็บและปวด เขาเห็นแล้วอดสงสารไม่ได้ แต่ก็รีบดึงความเห็นใจกลับมา เขาต้องไม่ใจอ่อน ไม่ใจอ่อน
“โธ่โว้ย!” เมืองแมนตะโกนอย่างขัดใจ ที่ไม่อาจสั่งความรู้สึกของตัวเองได้ แล้วการหัวเสียครั้งนี้ ทำให้เดชาที่ทำงานอยู่ใกล้ๆ ไดยิน
“เป็นอะไรครับนายหัว” เดชาถาม มองคนอารมณ์ไม่ดีที่ถือกล้องส่องทางไกล
“ไปตามตุ้มมา” เดชามองหน้าคนสั่ง “ไปสิวะ ยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ เตะแม่งดีไหมเนี่ย”
เดชาไม่รอให้เจ้านายสั่งซ้ำ เขารีบเดินแกมวิ่งไปหาตุ้มที่ทำงานอยู่ไม่ใกล้
