17
ขณะที่จิตใจเลื่อนลอย จมอยู่กับเหตุการณ์ในอดีตและเรื่องในปัจจุบัน ความง่วงได้เข้ามาครอบคลุมความรู้สึกทีละน้อย ดวงตาอริศราคล้ายมีหินถ่วง ร่างกายอ่อนเพลียจากการทำงานหนักมาตลอดครึ่งวัน เป็นงานหนักที่ไม่เคยทำมาก่อน หล่อนจึงเกิดอาการง่วงนอนเร็วกว่าทุกวัน ทั้งที่ตอนนี้เพิ่งจะหนึ่งทุ่มสิบห้านาที เมื่อความง่วงเข้ามาในจิตใจ ร่างอริศราค่อยๆ เอนกายลงบนที่นอนลืมคิดไปว่า ห้องนี้ไม่ใช่ของตน เตียงที่กำลังนอนมีเจ้าของ แล้วไม่รู้ว่า เจ้าของจะกลับมานอนตอนไหน ตอนนี้หล่อนรู้เพียงว่า ร่างกายต้องการพักผ่อน หัวถึงหมอนไม่ถึงนาที หล่อนก็จมอยู่ในนิทรา
เกือบสามทุ่มประตูห้องนอนถูกเปิดออกด้วยมือของเมืองแมน เขาเดินเข้ามาในห้องที่แสงไฟสว่างจ้า ดวงตาเขาค่อนข้างแดงจากฤทธิ์สุราที่ดื่มเข้าไป เมืองแมนยืนมองสตรีที่มอบความเกลียดชังและความแค้นให้ด้วยประกายตาแข็งกร้าว ขณะมองเมืองแมนถอดเสื้อผ้าออกจากกายทีละตัว เริ่มต้นด้วยเสื
