7 ช่วยไม่ได้ เธอเป็นคนเริ่มก่อน NC18+
1224 คำ
...เอาวะ...ในเมื่อมันมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ต้องเดินหน้าต่ออย่างเดียว หลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นค่อยคิดอีกที
ชายหนุ่มก้มลงไปจูบปากหญิงสาว ลิ้นแทรกเข้าไปดูดดุน และบดจูบ คราวนี้จูบแผ่วหวานหลอกล่อให้เหยื่อสาวหลงใหล จนเริ่มโอนอ่อนและคล้อยตาม จูบตอบเขา ส่วนมือหนาก็บีบเคล้นคลึงหน้าอกสาวไปมาทั้งสองเต้า เสียงร้องครางอย่างรัญจวนดังขึ้นอีกครั้ง ช่วงล่างก็เริ่มขยับดันเข้าไปช้าๆ และถอนออก ทำย้ำๆ หลายครั้ง จนรับรู้ว่าร่างกายเธอพร้อมแล้ว เขากดอาวุธร้อนผ่าวที่แข็งเป็นไม้ลงไปครั้งเดียวจนสุดทาง หลอมรวมเป็นร่างเดียวกัน
“กรี๊ดดดดด...” หญิงสาวกรีดร้องออกมาสุดเสียง เจ็บปวดราวกับร่างกายกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ น้ำตาไหลเป็นทางด้วยความเจ็บปวด ส่วนนริสก้มลงจูบซับน้ำตาให้ ก่อนจะประกบปากจูบเรียวปากสวยอีกครั้ง เขาต้องเดินหน้าต่อไม่อยากปล่อยค้างไว้ให้หญิงสาวเจอประสบการณ์ครั้งแรกเลวร้าย วิธีนี้เท่านั้นที่จะช่วยเธอได้
สะโพกสอบค่อยๆ ถอนตัวออกช้าๆ ก่อนจะกดเข้าไปใหม่อีกครั้ง เป็นไปแบบเนิบๆ ช้าๆ จนหญิงสาวเริ่มขยับตัว ทั้งเจ็บทั้งแน่น อึดอัดจนอยากให้เขาเอามันออกไป อาการเมามายแทบจะหายไป เมื่อความเจ็บปวดเข้ามาแทนที่ เธอขยับถอยออกเขาก็กระแทกเข้ามา ทำแบบนี้ซ้ำๆ หลายครั้ง จากอาการเจ็บปวดก็เริ่มมีความรู้สึกแปลกใหม่เข้ามา มันจุกแน่นแต่ก็รู้สึกเสียวสะท้าน ทรมาน
มือเรียวยกขึ้นจับสะโพกสอบแน่น หวังจะให้เขาหยุดสร้างความทรมานให้เธอ แต่ชายหนุ่มกลับดันตัวเข้าหา และถอยออก ก่อนจะเพิ่มความเร็วขึ้น แรงขึ้น หญิงสาวได้แต่กรีดร้อง มันไม่ใช่ความเจ็บปวดอย่างเดียว แต่ตอนนี้มันคือความทรมานที่บอกไม่ถูก หญิงสาวบิดตัวส่ายไปมา ร่างบิดเกร็ง ใบหน้าแดงก่ำ
“อ๊ะ....ซี๊ดดดด” เธอครางออกมาด้วยความจุกแน่นปะปนกับความกระสันเสียว มือเรียวยกขึ้นโอบรอบคอเขา กรีดร้องออกมาเสียงดัง ร่างเกร็งกระตุกหลายครั้ง ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนราบ ลมหายใจหอบแรง แขนขาอ่อนระทวย
เมื่อส่งหญิงสาวไปแตะความสุขรอเขาที่ปลายทางแล้ว นริศก็ไม่รอช้า มือหนาเอื้อมไปจับเต้าอวบใหญ่ที่กำลังกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะหายใจ สะโพกสอบกระแทกเข้าหาเธอเร็วแรง ถี่ยิบ จนร่างสาวกระเด็นกระดอนไปมา มือบีบเคล้นเต้าอกในมืออย่างเมามันส์ แทบจะแหลกคามือ ไม่นานเขาก็ร้องคำรามออกมา ก่อนจะกระแทกถี่ๆ และส่งตัวตนเข้าไปจนลึกสุด และปลดปล่อยสายธารพิศวาสเข้าไปในกายสาวจนหมดทุกหยาดหยด ใบหน้าคมฟุบลงตรงหน้าอกสาว ลมหายใจหอบแรง
เกวลินมึนเมาจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ และยังมาเจอฤทธิ์เดชของนริส ทำเอาเธอแทบจะหลับกลางอากาศ เมื่อเขาปล่อยเธอให้เป็นอิสระ หญิงสาวก็ไม่อาจฝืนความง่วงได้อีก เธอหลับตาลง และเข้าสู่ภวังค์นิทราด้วยเวลาอันรวดเร็ว
ส่วนชายหนุ่มก็เอนตัวลงนอนข้างหญิงสาว ก่อนจะดึงร่างเธอเข้าไปกอด และผล็อยหลับไปด้วยกัน
หนังตาหนักอึ้งราวกับมีอะไรมาถ่วงไว้ เธอพยายามฝืนลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบาก ก่อนจะกระพริบถี่ๆ หลายครั้ง
ความรู้สึกแรกคือปวดหัวแทบระเบิด และยังเวียนหัวจะอ้วก เธอต้องหลับตาลงอีกครั้ง มือจะยกขึ้นบีบคลึงขมับ
แต่แขนกลับไร้เรี่ยวแรง รู้สึกอ่อนเพลีย เหนื่อยล้าราวกับออกกำลังกายมาอย่างหนัก ดวงตากลมโตค่อยๆ ลืมขึ้นอีกครั้ง
สายตาจ้องมองเพดานห้องนิ่ง ด้วยความมึนงง นี่มันที่ไหนกันดูไม่คุ้นตา ไม่ใช่ห้องนอนของเธอแน่ หญิงสาวนอนนิ่งอยู่นาน แล้วความทรงจำก็ค่อยๆ ไหลมา
ใช่…เมื่อคืนเธอมาเที่ยวผับกับพี่ที่บริษัทและยังมี...พี่สายชล!!
หญิงสาวขยับตัวทะลึ่งพรวดพราดลุกขึ้นนั่ง แต่ต้องร้องครางออกมาเมื่อรู้สึกเจ็บร้าวไปทั้งกาย โดยเฉพาะจุดกึ่งกลางลำตัวที่เจ็บจนต้องสูดปาก น้ำตาแทบเล็ด
“อูยยยย!!”
“ตื่นแล้วเหรอ”
เกวลินหันขวับไปมอง เมื่อได้ยินเสียงทักดังขึ้นข้างตัว...ใคร?...ผู้ชายคนนี้ใครกัน เธอรู้จักดวยเหรอ สายตาจ้องมอง สีหน้ามึนงง... ไอ้หนุ่มตัวโต ผิวเข้ม ดวงตาคมดุ กำลังจ้องนิ่งมาที่เธอ
“กรี๊ดดดด....” จู่ ๆ หญิงสาวก็กรีดร้องเสียงดัง นริสผงะ ตกใจ ก่อนจะเห็นเธอตะเกียกตะกาย คลานหนีไปจนชิดขอบเตียง
“โอ้ย!!” เกวลินร้องโอดโอย เมื่อรู้สึกเจ็บร้าวตรงกึ่งกลางลำตัว ใบหน้าเหยเก น้ำตาแทบเล็ด
“เป็นไร?”
“มะ...ไม่ต้องเข้ามา” เธอยกมือขึ้นห้าม เมื่อเห็นเขาทำท่าจะขยับตาม
“นะ...นายเป็นใคร แล้วมาอยู่นี่ได้ไง” ปากเอ่ยถามขึ้น เจ็บก็เจ็บแต่ไม่มีเวลาสนใจ เพราะตอนนี้สิ่งสำคัญคือ เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วผู้ชายคนนี้เป็นใคร
หญิงสาวกวาดตามองรอบห้องไม่คุ้นตา ไม่มีใครอีกแล้ว นอกจากเธอกับผู้ชายร่างยักษ์ เดี๋ยวนะ...
“นาย!!...นายมานอนบนเตียงฉันได้ไง แล้ว...ทำไม...” ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจ เพิ่งสังเกตว่าอีกฝ่ายนั่งอยู่บนเตียง แผ่นอกเปลือยเปล่า อย่าบอกนะว่าเธอก็...
หญิงสาวก้มลงมองสำรวจตัวเอง มือค่อยๆ คลี่ผ้าห่มคลุมกายออก ก่อนจะกรีดร้องเสียงดังอย่างคนขวัญเสีย เมื่อภายใต้ผ้าห่มนั้นร่างเธอเปลือยเปล่าไม่มีเสื้อผ้าติดกายสักชิ้น
“กรี๊ดดดดด...ไอ้บ้า ไอ้ชั่ว ไอ้เลว...แก...แกข่มขืนฉัน” หญิงสาวโผเข้าไปทุบตีชายร่างยักษ์ไม่ยั้งมือ ด้วยความลืมตัว
“หยุด!!”
เสียงตวาดดังลั่น หยุดหญิงสาวได้อย่างชะงัก เกวลินเงยหน้าขึ้นมอง เธอต้องรีบชักมือกลับ เมื่อเห็นสีหน้าทมึน ดวงตาดุดัน โกรธเกรี้ยว และเหมือนไอ้บ้านี่จะพองตัวขยายใหญ่ขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า ข่มตัวเธอให้ลีบเล็กลงไปอีก
ตอนนี้เธอกำลังอยู่กับไอ้ยักษ์สองต่อสองในสถานการณ์ไม่น่าไว้ใจ หากมันโมโหแล้วฆ่าเธอทิ้งจะทำยังไง
เกวลินเขยิบตัวออกห่าง ถอยกลับไปมุมเดิมจนแทบชิดขอบเตียงด้วยความหวาดกลัว แต่ยังไม่วายกล่าวหาเรื่องที่เขาทำกับเธอ
“นะ...นายข่มขืนฉัน” น้ำตาแห่งความหวาดกลัว เสียใจ ตกใจ ไหลทะลักออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ มือสั่นน้อยๆ กำผ้าห่มแน่น
“หึ! ข่มขืน เมื่อคืนยังแรดเรียกหาผู้ชายไม่หยุดปาก พอตอนนี้ทำเป็นจำไม่ได้ มารยาหรือเปล่า”
“ไอ้บ้า!! มาหาว่าฉันมารยา...แก...นะ..นายนั่นแหละเป็นคนฉุดฉันมา แล้วยังข่มขืนฉัน” เมื่อเห็นดวงตาวาวโรจน์ของเขา เกวลินก็หลบตาวูบ ลดเสียงลง มือกำผ้าห่มไว้แน่น
“อย่ามาหาคุกให้กันหน่อย ฉันไม่เคยข่มขืนใคร”
“นายพูดยังงี้...หมายความว่าไง”
- ผู้เขียน
