“หึหึ แต่ลุงไม่แข็งแรงเหมือนเจ้าพจน์มันหรอกนะ แต่ก่อนทำงานหนักไม่ดูแลตัวเอง พอแก่มา คิดได้ก็ไม่ทันแล้ว”
“ไม่หรอกค่ะ คุณลุงดูแลตัวเองตอนนี้ก็ยังทัน หมั่นออกกำลังกาย และก็พักผ่อนเยอะๆ เกลเห็นคุณลุงยังทำงาน และก็ชอบเครียดเหมือนคุณพ่อเลย ไม่ดีนะคะ”
“ลุงเห็นเจ้าสองคนนั่นกำลังยุ่ง ก็เลยช่วยตรวจเอกสารในฟาร์มให้นิดๆ หน่อยๆ ไม่คิดว่าจะเล่นเอาความดันขึ้น”
“ถ้าคุณลุงมีอะไรให้เกลช่วยก็บอกได้นะคะ”
“ขอบใจลูก”
“ว่าแต่...ทำไมคุณลุงไม่เรียกป้าหมอน หรือไม่ก็ก้อยละคะ ไม่น่าต้องออกมาเอาเอง”
“ป้าหมอนกับก้อยไม่ได้พักที่นี่หรอก ตกเย็นทำงานบ้านเสร็จก็กลับไปบ้านพักคนงานด้านโน้น”
“อ้าว เกลนึกว่าพักที่นี่ ถึงว่าทำไมที่นี่ตกกลางคืนเงียบมาก”
“หนูเกลกลัวเหรอ ถ้ากลัวเดี๋ยวให้ก้อยมันมานอนเป็นเพื่อนก็ได้”
“ไม่หรอกค่ะ เกลอยู่ได้...ถ้าจะกลัว ก็กลัวลูกชายคุณลุงมากกว่า”
“หือ? หนูเกลว่าไงนะ”
“ปะ...เปล่าค่ะ เกลแค่พูด
