หัวหน้างานได้แต่คาดเดาเองในใจ พวกมันอยากตายหรือไงถึงกล้าไปยุ่งกับลูกรักของเจ้านาย แต่หากรู้สาเหตุที่แท้จริง คงจะอึ้งไม่ต่างไปจากพวกนี้
“ตัดเงินเดือนพวกมันทุกคนยี่สิบเปอร์เซ็นต์ ไอ้ดำให้ย้ายไปอยู่โรงปุ๋ยมีหน้าที่เก็บขี้วัว แล้วไม่ต้องโผล่หัวมาที่โรงรีดอีก” สิ้นเสียงของนริสทุกอย่างรอบตัวพลันเงียบกริบ
“เอ่อ...ครับ พวกเอ็งเงียบทำไม ขอบคุณหมอฤทธิ์สิ โชคดีแล้วที่ไม่ไล่พวกมึงออก งานดี เงินดี ข้าวก็ฟรี ที่พักก็มีให้ ไม่ชอบ เสือกทำผิดนะพวกมึง”
“ขอบคุณครับ” ทั้งห้าประสานเสียงกัน คนที่กร่างสุดถึงกับหน้าซีดเผือด แบบนี้ใช่ไหมที่เรียกว่าปากพาซวย
“ยืนนิ่งอยู่ทำไม ไปๆ แยกย้ายไปทำงานได้แล้ว” หัวหน้างานรีบไล่ส่งลูกน้องกลับไปทำงาน ก่อนที่นริสจะเปลี่ยนใจไล่พวกมันออก
ทุกคนต่างหมุนตัว แล้วจากไปอย่างรวดเร็วในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที
“พวกมันทำแม่โคบาดเจ็บเหรอครับ” หัวหน้างานอดรนทนไม่ไหว อยากรู้ความผิดของลูกน้อง
