เธอต้องอยู่ที่นี่ลำพังกับคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันได้เพียงสามวัน ถึงแม้สาครกับเตวิชญ์จะดีกับเธอ แต่อีกคน...แค่คิดก็รู้ว่าชีวิตเธอหลังจากนี้คงหาความสุขได้ยาก
“หนูเกลเข้าบ้านเถอะ”
“ค่ะคุณลุง”
“ถ้าเหงาก็ไปหาหนังสือในห้องมาอ่านได้นะ หรือจะไปนั่งรถเที่ยวรอบฟาร์ม ลุงจะได้เรียกมิ่งมาขับรถให้”
“ไม่ต้องหรอกค่ะคุณลุง พอดีเกลมีธุระจะโทรไปคุยกับเพื่อนก่อน ขอบคุณนะคะ”
“อือ ถ้าอยากไปดูรอบๆ ฟาร์มเรา หรือจะไปดูเค้าทำงานกันก็บอกนะ วันหลังจะให้เจ้าวิชญ์มันพาไป”
“ขอบคุณค่ะ”
สาครเดินนำเข้าบ้าน ส่วนเกวลินยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เป็นนาน ก่อนจะหมุนตัวกลับ ก็พอดีมองเห็นศาลานั่งเล่นตรงซุ้มใต้ต้นไม้ ดูร่มรื่นเย็นสบายน่านั่ง เธอจึงเดินตรงไปที่ซุ้มนั่งเล่นแทนที่จะเข้าบ้าน
“ทำไมไม่กลับไปพร้อมพ่อกับแม่เธอ” นริสคว้าแขนหญิงสาว ดึงกระชากเข้ามาหลบหลังต้นไม้ใหญ่
“คุณนริส!!”
“ตกลงจะอยู่รอแต่งงานกับไอ้วิชญ์มันใ
