ช่วงกลางดึก_
ขณะร่างบางนั่งบนเก้าอี้ตรงมุมโปรดข้างหน้าต่าง มีม่านโทนสีอ่อนช่วยลดระดับความตึงเครียด เธอเลยหยิบบทละครขึ้นอ่านซักซ้อม เผื่อว่าถึงหน้างานจริงจะคุ้นเคยบ้าง หลังจากทานอาหารกับป้าจิตตรีเรียบร้อยแล้ว
ฝ่ามือบางบรรจงเปิดทีละหน้ากระดาษเอสี่ พร้อมท่องจำทุกประโยคคำพูดที่สุกี้เรียบเรียงให้ ก่อนหันมองดูกระจกข้างกาย ต้องสะท้อนอารมณ์ให้คนดูเข้าถึงละครซีรี่ย์วัยใส
"ถึงบทตรงนี้แล้วไงต่อล่ะ ทำไมพี่สุกี้ลืมขีดให้เนี้ย!" เธอดันสะดุดตรงบทข้อความ มันมีคำพูดสลับกับบทของพระเอก นั่นก็คือติณณ์แสดงร่วมกันในเรื่องนี้
กระดาษปึกใหญ่ถูกวางลงบนโต๊ะ ร่างบางรีบลุกยืนขึ้นเดินวนหาโทรศัพท์ ทว่ากลับไม่เจอตามความคิด คงเพราะลืมไว้ตอนที่ลงทานข้าวข้างล่าง
"จะไปห่วงมันทำไมหนักหนา! โตขนาดนี้แล้วให้มันช่วยหาเงินมาสิ มึงจะโง่เลี้ยงมันอีกทำไม!!" แต่แล้วเสียงของชายวัยกลางคนตะคอกลั่น เมื่อลูกปัดเปิดประตูห้องมายืนต
