อาเหมยเห็นสีหน้าและแววตาของแม่เธอคิดว่าคงไม่ใช่ครั้งแรกแน่ที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้
“ใครเอามาวางไว้เหรอคะแม่” อาเหมยถาม แต่สายตาของเธอเหลือบไปเห็นชายรูปร่างสูงใหญ่ยืนแอบอยู่ข้างต้นไม้ในป่าใกล้หลังบ้าน แต่เธอเลือกที่จะไม่พูดถึง เธอจะรอดูทีท่าอีกสักหน่อย หากมาดีก็แล้วไป หากมาไม่ดีเธอไม่ปล่อยไว้แน่
“ไม่รู้เหมือนกันอาเหมย เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นมานานแล้ว มันมีตั้งแต่ช่วงที่อาหยางยังเด็ก แต่มาเว้นระยะช่วงอาหยางเริ่มโตเป็นหนุ่ม ตอนที่ทำงานหาอาหารเองได้ แต่ก็ยังมีช่วงที่อาหยางไปโรงเรียนอยู่บ้าง หลังจากนั้นก็หายไปหลายปีเหมือนกัน มามีอีกครั้งตอนอาหยางไปเป็นทหาร บางครั้งก็เป็นไก่ หรือกระต่ายป่า บางครั้งก็เนื้อหมู แต่ผักนี่มีทุกวัน ตั้งแต่แม่เลี้ยงหมูผักจะมีมากกว่าเดิมมาก ตลอดเวลาแม่ไม่รู้เลยว่าเขาเป็นใคร” กุ้ยหนิงเล่าให้อาเหมยฟังอย่างละเอียดเธอไม่คิดที่จะปิดบังลูกสาว
“ดูเหมือนคนคนนี้จะคอยดูแลแม่อย
