บทที่ 3 เกิดใหม่อีกครั้ง
1696 คำ
จ้าวเจียวหลินลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งในร่างของเด็กน้อยในบ้านเด็กกำพร้า ชีวิตเธอวนเวียนอยู่แบบนั้นเกือบสิบปี จึงได้มีครอบครัวหนึ่งมารับเธอไปดูแลในฐานะลูกบุญธรรมของมาเฟียอันดับต้นๆ ของประเทศ
น่าแปลกตรงที่ เธอมาอยู่ในตระกูลจ้าวเช่นกัน ชื่อที่พ่อตั้งใหม่ให้ก็ยังเป็นจ้าวเจียวหลิน ในเมื่อเธอมีโอกาสและยังมีความทรงจำเดิมติดตัวมาด้วย เธอจึงเลือกทางเดินของตัวเองในชาตินี้ด้วยการศึกษาเล่าเรียนทุกอย่าง
จ้าวเจียวหลินมุ่งมั่นในการเรียน จนเธอเรียนจบหมอและเรียนด้านบริหารพ่วงเข้ามาด้วย ถึงแม้เธอจะเป็นเพียงลูกบุญธรรม แต่ทุกคนในครอบครัวรักเธอไม่ต่างจากลูกจริงๆ แม้แต่พี่ใหญ่และพี่รองยังรักเธอเหมือนน้องสาวแท้ๆ
พ่อบุญธรรมนั้นสร้างโรงพยาบาลให้ลูกสาวเพียงคนเดียวของเขา รวมทั้งห้างสรรพสินค้า และโรงแรมอีกหลายแห่ง ทำให้เธอเป็นคุณหนูที่ติดอันดับความร่ำรวย แต่จ้าวเจียวหลินไม่หยุดที่จะทำธุรกิจเพียงเท่านี้
เธอยังสร้างเครือข่ายขายอาวุธให้กับกองทัพทั่วโลก แม้แต่คาสิโนเธอก็ทำ เธอผันตัวเองมาเป็นมาเฟียในคราบของคุณหมอ หากไม่ใช่คนในครอบครัวหรือลูกน้องคนสนิทจะไม่มีทางรู้ได้เลยว่าคุณหมอแสนสวยคนนี้จะกล้าฆ่าคนไม่กะพริบตา ส่วนสาเหตุที่เธอสร้างเครือข่ายและอาณาจักรของตัวเองเพิ่มขึ้นจากที่พ่อและพี่ชายทั้งสองสร้างให้ เพียงแค่เธอต้องการตามหาใครบางคนที่อยู่ในใจของเธอ แต่ไม่ว่าจะตามหายังไง เธอยังหาไม่เจอ เธอไม่เคยท้อที่จะหา
ส่วนพี่ชายหรือลูกชายแท้ๆ ของพ่อบุญธรรมนั้นดูแลธุรกิจอย่างอื่น พี่ใหญ่ดูแลธุรกิจเครืออสังหาริมทรัพย์ทั้งหมด ส่วนพี่รองดูแลธุรกิจใต้ดินของพ่อ รวมถึงคาสิโนอีกหลายแห่ง และเธอเองก็เป็นหนึ่งในคนดูแลเช่นกัน
“หลินหลิน น้องไม่คิดจะแต่งงานบ้างเหรอ” พี่ชายคนรองถามขณะนั่งดื่มกับน้องสาวที่ผับของเธอ
“ไม่ค่ะ พี่รองล่ะเปลี่ยนผู้หญิงทุกวันไม่เบื่อหรือยังไง ระวังเถอะโรคจะถามหา”
“ยายผู้หญิงเย็นชา ยายผู้หญิงหน้าตาย พี่ชายแกมันคนมีเสน่ห์เข้าใจไหม ผู้หญิงวิ่งเข้าใส่เองช่วยไม่ได้”
จ้าวเจียวหลินใช้หางตามองพี่รอง ก่อนจะพูดออกมาแบบขวานผ่าซากเล่นเอาพี่ชายแทบพ่นเครื่องดื่มออกมา
“วิ่งสิ วิ่งเข้าหาเงินไง หมดคำจะพูด พี่รองนั่นพี่สะใภ้ไม่ใช่เหรอ เธอมากับใคร”
จ้าวเจียวหลินยืนมองจากห้องทำงานด้านบน จึงได้เห็นพี่สะใภ้ภรรยาของพี่ใหญ่ และแม่ของหลานๆ แต่ภาพที่เธอเห็นนั้นมันไม่ใช่แค่เพื่อนแน่ๆ นัวเนียดูดปากกันขนาดนั้น สงสัยพี่สะใภ้จะไม่รู้ว่าที่นี่คือผับของเธอ
“จริงด้วยหลินหลิน พี่สะใภ้เธอมากับใคร”
“พี่รอง ฉันอยู่กับพี่ตลอด พี่ถามฉัน แล้วให้ฉันถามใคร”
“หลินหลินน้องรัก น้องรู้ไหมว่านอกจากแกจะเย็นชา เหี้ยมโหดแล้ว แกยังกวนบาทาด้วย”
“รู้ตอนพี่บอกนี่แหละ จะรอที่นี่หรือจะไปกับฉัน” จ้าวเจียวหลินไม่อยากจะถือสาพี่ชาย เธอกำลังมองไปทางพี่สะใภ้ที่นัวเนียกับชายคนอื่นอย่างไม่วางตา ในเมื่อกล้าทำร้ายและหักหลังพี่ใหญ่ ก็อย่ามีชีวิตอยู่เลย
เธอสั่งให้ลูกน้องไปพาตัวพี่สะใภ้มาในห้องเชือดด้านหลัง เมื่อมาถึงเธอไม่ถามมาก เธอเอาปืนจ่อหัวลั่นไกทันที พี่สะใภ้ไม่แม้แต่จะได้เปล่งเสียงหรือร้องขอชีวิต จากนั้นเธอส่งภาพวงจรปิดทั้งหมดให้กับพี่ใหญ่ และบอกคำเดียวว่าพี่สะใภ้เธอจัดการแล้ว ถ้าหากจะถามว่าคนที่เด็ดขาดที่สุดในครอบครัวนอกจากพ่อบุญธรรมคงจะมีเพียงจ้าวเจียวหลินเท่านั้นที่กล้าทำแบบนี้
วันเวลาผ่านไปจากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี คนที่เธอตามหากลับไม่มีวี่แววว่าจะเจอ ส่วนเธอยังเป็นคุณหมอแสนสวยแต่เย็นชายิ่งกว่าน้ำแข็งเหมือนเดิม วันนี้เธอขอเป็นคนไปส่งอาวุธเอง แต่ก่อนจะออกไปเธอกลับพูดในสิ่งที่พ่อและพี่ชายพากันแปลกใจ
“พ่อคะ หนูขอบคุณมากสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่พ่อมอบให้หนู หนูรักพ่อนะคะ” จ้าวเจียวหลินเดินเข้าไปกอดพ่อบุญธรรมด้วยความรัก เธอไม่รู้เหมือนกันว่าวันนี้เธอเป็นอะไร ทำไมความรู้สึกอ่อนไหวได้ขนาดนี้ เมื่อผละออกจากอ้อมกอดของพ่อ เธอจึงหันมาพูดกับพี่ชายทั้งสองคน
“พี่ใหญ่ ฉันรักพี่นะ ฉันทำไปทุกอย่างเพราะพี่คือพี่ชายของฉัน ต่อไปถ้าจะหาภรรยาควรหาคนที่เขารักพี่ ไม่ใช่รักเงินของพี่ ฉันเชื่อว่าสักวันพี่จะเจอรักแท้ ฉันเชื่อว่ารักแท้มีจริงความรักเป็นสิ่งสวยงามเสมอ”
“หลินหลินน้องเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมพูดจาแปลกๆ”
จ้าวเจียวหลินไม่ตอบแต่หันกลับมาพูดกับพี่ชายคนรองแทน “พี่รอง พี่ก็เหมือนกัน โตขนาดนี้หยุดได้แล้วไอ้เรื่องมั่วผู้หญิงไม่เลือก รักหรอกนะจึงบอก หาใครสักคนมาเป็นคู่ชีวิตซะที” ก่อนที่เธอจะเดินออกจากคฤหาสน์หลังงามเธอหันมายิ้มให้กับทุกคนอีกครั้งจากนั้นจึงเดินออกไปพร้อมลูกน้องและคนสนิท
เมื่อมาถึงสถานที่นัดหมาย จ้าวเจียวหลินเห็นถึงความผิดปกติจึงสั่งให้ลูกน้องและคนสนิทระวังตัว
“ระวังตัวด้วยนะ ฉันว่าสถานการณ์มันแปลกๆ อาเหมยเธอกลับไปก่อน ที่นี่ฉันจัดการเอง” จ้าวเจียวหลินหันมาบอกอาเหมยที่เป็นทั้งคนสนิทและเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของเธอ
“ไม่ ในฐานะลูกน้องฉันไม่ควรที่จะทิ้งคุณหนู ในฐานะเพื่อนฉันไม่ยอมให้แกเจออันตรายคนเดียว อย่าไล่ฉันไปซะให้ยาก” อาเหมยไม่มีทางปล่อยเพื่อสนิทให้เจอกับเหตุการณ์ร้ายๆ เพียงคนเดียว
“แต่นี่อาจจะทำให้แกตายได้ ฉันคิดว่าคนสนิทของพ่ออาจจะหักหลังเรา แกกลับไปส่งข่าวให้พ่อและทุกคนรู้ เชื่อมือฉันเถอะ ฉันไม่เป็นอะไร” อาเหมยพยักหน้าแต่หันกลับไปสั่งลูกน้องอีกที
“คุณหนูที่นี่มีระเบิดเต็มเลยครับ เราหนีไม่ทันแน่ครับ” ลูกน้องคนหนึ่งหันกลับมาบอก พวกเขาไม่ใช่คนกลัวตาย หากไม่ได้พ่อของคุณหนูและคุณหนูช่วยไว้พวกเขาอาจจะตายไปนานแล้ว
“พวกนายหนีออกไปไม่ต้องห่วงฉัน ไปบอกเรื่องทั้งหมดให้พ่อและพี่ๆ รู้ว่าใครหักหลังเรา” จ้าวเจียวหลินเองก็ไม่กลัวตาย เธอไม่ได้มีห่วงอะไร ตายมาแล้วครั้งหนึ่ง ตายอีกครั้งจะเป็นอะไรไป
“ไม่ครับ คุณหนูหนีไปกับคุณเหมยเถอะ พวกผมจัดการที่นี่เอง”
“อย่าขัดคำสั่ง ต่อให้ฉันหนีออกไปได้ พวกนายคิดไหมว่าพวกมันจะปล่อยให้เราหนีออกไปทุกคน ในเมื่อคนที่มันจะเล่นงานคือฉัน จำไว้ พวกนายคนใดคนหนึ่งต้องรอด ออกไปบอกเรื่องนี้กับพ่อให้ได้”
จ้าวเจียวหลินยื่นคำขาดให้กับลูกน้องซึ่งไม่มีใครกล้าปฏิเสธ เพราะคำสั่งของคุณหนูคือคำสั่งที่ทุกคนต้องทำตาม เมื่อลูกน้องกระจายออกไปแล้ว จ้าวเจียวหลินหันกลับมาคุยกับเพื่อนสนิทของเธอ
“อาเหมย ตัดสินใจใหม่อีกครั้งไหม แกยังมีโอกาสรอด”
“ไม่ แกกับฉันเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่อยู่ที่บ้านเด็กกำพร้า ถึงแม้เราไม่ใช่พี่น้องก็เหมือนพี่น้องกัน แกกับฉันอาจจะไม่ได้เกิดวันเดียวกัน อย่างน้อยๆ ตายพร้อมกันก็ไม่เสียชาติเกิดแล้ว จริงไหม” อาเหมยต่อให้สถานการณ์จะย่ำแย่แค่ไหนเธอยังคงมีอารมณ์ขัน
“ไอ้เหมยไอ้บ้า มันน่าภูมิใจตรงไหนว่ะตายพร้อมกันเนี่ย หากตายแล้วชาติหน้าขอให้แกกับฉันได้เป็นเพื่อนรักและได้ร่วมงานกันอีกนะ ฉันรักแกนะเพื่อน” จ้าวเจียวหลินซึ้งใจในเพื่อนคนนี้มาก
“แกไม่ต้องบอกรักฉันไอ้หลิน ฉันขนลุก แกพร้อมนะ ในเมื่อมันอยากให้เราตาย เราก็ให้พวกมันตายไปพร้อมกับเราเลยเป็นไง” อาเหมยยักคิ้วให้เพื่อน
“แกอย่าบอกนะว่าแกพกระเบิดเข้ามาด้วยนอกจากปืน แกนี่แสบจริงๆ เหมาะแล้วที่พ่อมักจะบอกว่าแกไปที่ไหน ที่นั่นบรรลัยทุกที่”
“เออ อย่าเพิ่งชมฉันตอนนี้ แกพร้อมไหม ฉันโยนแกยิง ตกลงนะ”
“พร้อม ได้เลยเพื่อนรัก” จ้าวเจียวหลินหันมายิ้มกับเพื่อนรัก จากนั้นทั้งคู่ทำตามแผนการที่วางไว้ อาเหมยปาระเบิดไปทางไหน จ้าวเจียวหลินเล็งปืนยิงทันที ทำให้สถานที่แห่งนี้ลุกเป็นไฟ ฝั่งตรงข้ามได้แต่ร้องโอดโอย ในเมื่อรู้ว่ายังไงก็ไม่รอด จ้าวเจียวเหมยได้แต่อธิษฐานในใจอีกครั้งเหมือนชาติที่แล้ว
'พี่หยางชาตินี้ฉันหาพี่ไม่เจอ แต่พี่ยังอยู่ในใจฉันเสมอ ชาติหน้าขอให้พี่กับฉันไม่พรากจากกันอีกแล้วนะคะ ฉันต้องตามหาพี่ให้พบให้ได้'
“อาเหมย หากชาติหน้ามีจริงแกกับฉันได้เกิดมาเป็นเพื่อนรักกันอีกนะโว้ย”
ปัง ปัง ปัง ตู้มๆ ๆ เสียงปืนและระเบิดระเบิดดังกึกก้องหลายครั้งติดๆ และนั่นเป็นสิ่งที่พรากลมหายใจของสองสาว อย่างอาเหมยและจ้าวเจียวหลินไปตลอดกาล
- ผู้เขียน
