ย้อนกลับมาเป็นนางร้าย (ยุค70)

บทที่ 12 จัดการบ้านหวาง

เช้าวันต่อมา นายพลจ้าวและทุกคนอยู่พร้อมหน้า เจ้าหน้าที่ในอำเภอเดินทางมาถึงหมู่บ้านด้วยอาการตกใจ ไม่เข้าใจว่านายพลจ้าวแห่งปักกิ่งมาทำไมที่นี่ นายอำเภอเองก็เช่นกันเช้านี้เขาถูกเรียกตัวให้เข้ามาที่หมู่บ้านแห่งนี้ทั้งๆ ที่เขาเองทำงานด้วยความสุจริตมาตลอด เขาถูกส่งตัวให้มาอยู่ที่อำเภอแห่งนี้ด้วยอำนาจของนายน้อยหยาง แต่พอมาถึงเขาเห็นอาเหมยในคราบของหญิงสาวทำให้เขาเข่าแทบทรุดเพราะเขารู้ดีว่าอาเหมยเป็นคนสนิทของนายน้อยหยาง

“ในเมื่อมากันพร้อมแล้ว ผมจะส่งงานต่อให้ท่านนายอำเภอก็แล้วกัน ตัวผมเองและลูกชายมีงานด่วนที่ต้องไปทำต่อ นี่คือหลักฐานและเอกสารความผิดของผู้นำหมู่บ้านทั้งหมด ยักยอกอาหารและส่วนแบ่งของชาวบ้าน ใช้อำนาจหน้าที่ในทางที่ผิด ข่มเหงรังแกชาวบ้านซึ่งเป็นลูกบ้านของตัวเอง และที่สำคัญผู้นำหมู่บ้านแอบเลี้ยงหมูที่ชายป่า นี่คือสิ่งที่ผิดมากที่สุด โทษของผู้นำหมู่บ้านไม่พ้นโทษประหารหรอก” นายพลจ้าวเขามีงานด่วนที่จะต้องรีบไป เขาเลือกที่จะตัดสินแบบรวดเร็วในเมื่อหลักฐานและพยานพร้อม

“ส่วนบ้านหวาง หวางลี่ตั้งใจขี่รถจักรยานชนชาวบ้าน ให้เลือกระหว่างจ่ายค่าปรับ หนึ่งพันหยวนกับส่งไปใช้แรงงานหนึ่งปี จะเลือกอะไร ให้คุยกับกุ้ยหนิงเอาเองนะ ส่วนคนที่ยักยอกเงินและขูดรีดเงินของกุ้ยหนิง ถึงแม้ว่าจะเคยเป็นสามีภรรยากัน แต่ตอนนี้ทั้งคู่ได้หย่าร้างกันแล้วไม่ต่างจากคนแปลกหน้า จำนวนเงินที่โดนเอาไปตลอดหลายปีที่ผ่านมา เท่าที่นับได้คือหนึ่งพันห้าร้อยเจ็ดสิบหยวน คิดเป็นเลขกลมๆ คือหนึ่งพันหกร้อยหยวน ไม่ว่ายังไงเงินส่วนนี้คุณต้องชดใช้คืน พร้อมกับค่าปรับที่ทางกุ้ยหนิงเรียกร้อง หรือไม่ก็ต้องไปใช้แรงงานทั้งครอบครัวสองปี” นายพลจ้าวเอ่ยบอกด้วยท่าทางสงบ แต่สายตาเหลือบไปมองเฟยหลง 'ฉันช่วยนายแล้วนะ อย่างน้อยๆ ก็ได้เกือบสามพันหยวน ฉันเชื่อว่าบ้านหวางยินยอมที่จะจ่าย ดีกว่าถูกจับไปใช้แรงงานทั้งครอบครัว' เฟยหลงเองหันไปมองนายพลจ้าวเช่นกัน นี่คือท่านช่วยเขาหาเงินใช่ไหม เฟยหลงยิ้มและก้มหัวขอบคุณให้กับว่าที่พ่อตา

“มันไม่มากเกินไปเหรอ แค่ปั่นจักรยานชนนิดหน่อยบาดแผลก็ไม่มี เรียกร้องเงินตั้งหนึ่งพันหยวน” แม่เฒ่าหวางพูดอย่างไม่ยินยอม เงินที่สะสมมาทั้งชีวิตเธอจะต้องสูญเสียไปทั้งหมดเลยเหรอ ยังมีที่ต้องจ่ายคืนนังกุ้ยหนิงอดีตลูกสะใภ้ที่เธอเกลียดแสนเกลียดอีก

“คุณจะคิดมากทำไม ในเมื่อคุณไม่มีส่วนรู้เห็นในสิ่งที่หลานสาวตั้งใจขี่รถจักรยานชนกุ้ยหนิง คุณก็ไม่ต้องจ่าย ปล่อยให้หวางลี่ถูกจับตัวไปใช้แรงงานก็พอแล้ว คุณจะเดือดร้อนทำไม แต่ถ้าท่านนายอำเภอนำตัวไปสอบสวนต่อแล้วมีคนอื่นรู้เห็นด้วย ผมว่ามันไม่จบแค่หนึ่งพันหยวนแน่นอน” นายพลจ้าวพูดขึ้นท่าทีสบายๆ แม่เฒ่าหวางได้ยินแบบนั้นหน้าซีดขึ้นทันตา ไม่คิดว่าท่านนายพลจะพูดแบบนี้ หากสืบสวนจริงๆ เธอไม่ซวยไปด้วยเหรอ ในเมื่อมันเป็นคำสั่งของเธอ

“แล้ว...แล้วเรื่องเงินที่ต้องชดใช้คืนถ้าหากทางฉันจะขอผ่อนได้ไหม” แม่เฒ่าหวางพูดเสียงสั่น เงินเธอต้องการเก็บไว้ให้หลานชายทั้งสองคนเรียน ไม่อยากจ่ายเป็นก้อน หากจ่ายทั้งสองอย่างบ้านเธอจะไม่เหลืออะไรเลย

“คุณต้องพูดกับกุ้ยหนิงเองนะครับ เรื่องนี้ผมไม่สามารถยุ่งเกี่ยวได้ ผมมีหน้าที่ดูว่าใครถูกหรือผิดเท่านั้น เรื่องอื่นผมตัดสินใจไม่ได้ เฟยหลง กุ้ยหนิง ว่ายังไงยอมไหม” นายพลจ้าวตอบก่อนจะหันไปถามสองแม่ลูก

“ไม่ยอมค่ะ ฉันต้องการเงินคืนภายในครั้งเดียว” กุ้ยหนิงไม่ยอมอ่อนข้อ เพราะเธอต้องช่วยลูกชายอย่างอาหยางหาเงิน ถ้าหากต้องผ่อน อย่าหวังว่าบ้านหวางจะจ่ายให้เลย เดี๋ยวก็จะมีข้ออ้างไปเรื่อยๆ จนเธอไม่ได้เงินอีก หากบ้านหวางจ่ายเงินมาคงจะเกือบสามพันหยวน รวมกับของลูกชายอย่างน้อยๆ ก็เกือบครึ่งหนึ่งแล้ว

“นังเลว นังชั่ว ฉันเป็นย่าของเฟยหลง ฉันเป็นอดีตแม่สามีแกนะ แกไม่คิดจะอ่อนข้อเลยหรือยังไง หรือต้องการให้ฉันตายตรงนี้” แม่เฒ่าหวางนั่งลงกับพื้นตีอกชกตัว หวังให้ชาวบ้านเห็นใจ และมองสองแม่ลูกเป็นคนอกตัญญู

“ดูสิ ฉันเป็นย่าแก่ๆ หลานชายเป็นถึงนายทหาร ไม่คิดส่งเสียเลี้ยงดู พอเอาเงินของอดีตลูกสะใภ้มาใช้นิดหน่อย กลับคิดจะจับย่าตัวเองเข้าคุก อกตัญญูแล้วจริงๆ ฮือๆ ๆ ๆ” แม่เฒ่าหวางยังคงร้องไห้ฟูมฟายเพื่อให้ชาวบ้านด่าว่าสองแม่ลูก

“หลินหลินยายป้าคนนี้เล่นละครให้ใครดู ฉันบอกเลยว่าปลอมมาก ร้องไห้บ้าอะไร น้ำตาไม่มีสักหยด” อาเหมยกระซิบคุยกับหลินหลิน เธอกลอกตามองบนไม่รู้กี่รอบ

“แล้วดูหวางลี่สิ มองพี่ใหญ่ของเธอแทบจะกลืนลงท้อง หากยายนี่วิ่งโผหรือแกล้งสะดุดล้มขึ้นมา เธอและฉันต้องรับยายนี่มาเป็นพี่สะใภ้หรือเปล่า”

“ถ้าอยากตายก่อนแก่ก็เชิญ ฉันไม่ว่าอะไร ส่วนยายป้าคนนี้อยากจะปลอมก็ให้เล่นละครไป ฉันจัดการเอง” หลินหลินเดินเข้าไปใกล้กุ้ยหนิงและกระซิบอะไรบางอย่าง ตอนนี้พ่อและพี่ใหญ่อยู่เธอยังออกหน้ามากไม่ได้ ในเมื่อเล่นละครมา ก็ให้แม่หยางเล่นละครกลับก็แล้วกัน กุ้ยหนิงได้ยินหลินหลินบอกก็พยักหน้าเข้าใจ เฟยหลงมองทั้งแม่และหลินหลินอย่างสงสัย แต่พอเห็นการกระทำของแม่ตัวเองจึงได้เข้าใจในทันที ก่อนจะยิ้มมุมปากมองคนทั้งสองคน

“แม่เฒ่าหวางอย่าพูดอย่างนั้นเลย ตลอดเวลาที่ฉันแต่งให้กับหวางเช่อ ไม่มีสักครั้งที่ฉันจะอกตัญญู คุณพาหลานสาวอย่างต๋าเจียฉีมาให้หวางเช่อดูตัวฉันก็ไม่เคยพูดอะไร ยอมใช้สามีร่วมกับคนอื่น คุณใช้ข้ออ้างที่ฉันปฏิเสธไม่ได้เพราะว่าฉันท้องดูแลปรนนิบัติสามีไม่ได้ พอฉันเกิดเฟยหลงมาได้สองปี ภรรยาใหม่ของหวางเช่อก็ท้องและคุณต้องการให้หลานที่เกิดจากภรรยาใหม่เป็นหลานคนแรก จึงได้ให้ฉันหย่าขาดจากหวางเช่อและไม่ให้เฟยหลงใช้แซ่หวาง ฉันและลูกออกจากบ้านหวางมาโดยไม่ได้อะไรติดตัวมาเลยแม้แต่สินเดิม” กุ้ยหนิงร้องไห้น้ำตาไหลอย่างน่าสงสาร

“หลังจากนั้นต๋าเจียฉีและคุณก็คอยมาหาเรื่องเราสองแม่ลูกตลอด บางครั้งยังเข้ามาทำลายข้าวของในบ้าน พวกคุณใช้เงินที่เป็นสินเดิมของฉันอย่างสบาย ฉันก็ไม่เคยว่าอะไร จนเฟยหลงได้ไปสมัครเป็นทหาร เมื่อหลายปีก่อน ตลอดเวลาที่เขาส่งเงินกลับมาให้ฉันผู้เป็นแม่เพียงคนเดียวของเขา พวกเขายังมาชิงเงินไปอย่างไม่สนใจว่าฉันจะมีเงินซื้ออาหารกินหรือไม่ การที่ฉันและเฟยหลงออกมาจากบ้านหวางและไม่ได้ใช้แซ่หวาง เราสองแม่ลูกอกตัญญูตรงไหน แม่เฒ่าหวางช่วยบอกหน่อยได้ไหม อีกอย่างตอนนั้นชาวบ้านเองก็มองเราสองแม่ลูกแปลกๆ และมองอย่างรังเกียจฉันเองก็อยากรู้เรื่องนี้เหมือนกัน มีใครบอกฉันได้ไหม”

กุ้ยหนิงร้องไห้ตัวโยนในอ้อมกอดของลูกชาย แต่เธอขยิบตาให้กับหลินหลินว่าที่ลูกสะใภ้ในยามที่ทุกคนเผลอ หลินหลินยกนิ้วให้ว่าที่แม่สามีด้วยความชอบใจ อาเหมยเองก็เช่นกัน ไม่คิดว่าป้ากุ้ยหนิงจะตีบทแตกขนาดนี้ บ้านหวางได้ยินดังนั้นต่างก็หน้าซีด เพราะบางเรื่องพวกเธอไม่ได้บอกให้ชาวบ้านรู้ ตอนนั้นบ้านหวางบอกชาวบ้านหลายๆ คนว่าไม่มั่นใจว่าเฟยหลงนั้นเป็นหลานชายของบ้านหวางหรือเปล่า เลยให้หวางเช่อหย่าภรรยาและห้ามไม่ให้เฟยหลงใช้แซ่หวาง ดีหน่อยที่สามสิบปีที่แล้วกฎหมายการมีชู้ไม่ได้หนักเหมือนสมัยนี้เลยทำให้เรื่องจบลงที่สองแม่ลูกออกจากบ้านหวางไป

“เดี๋ยวก่อนกุ้ยหนิง ตอนนั้นไม่ใช่ว่าเธอมีความสัมพันธ์กับคนอื่นหรือ บ้านหวางเลยไม่เชื่อว่าเฟยหลงเป็นลูกของหวางเช่อ เลยให้เธอหย่าและให้เธอกับเฟยจากออกจากบ้านหวางโดยไม่เคยสินเดิม เพราะเป็นข้อแลกเปลี่ยนที่บ้านหวางไม่เอาผิดเพราะเธอมีความสัมพันธ์กับชายอื่น” พ่อเฒ่าคนหนึ่งในหมู่บ้านพูดขึ้น เขาเคยได้ยินเรื่องนี้มาเหมือนกัน แต่ทำไมเรื่องราวไม่ตรงกับที่บ้านหวางคุยกับภรรยาเขาเลยล่ะ มันคนละเรื่องกันเลย