“ไม่เข้าไปแสดงความเป็นเจ้าของหน่อยเหรอ”
“ไม่ใช่เรื่องของกู” ตอบรามิลกลับเสียงเรียบ สายตาเลื่อนไปมองคาร์เทียร์และผู้ชายคนนั้นอีกครั้ง ทั้งคู่ยังคงนั่งดื่มด้วยกัน เพิ่มเติมคือดูสนิทสนมกันมากขึ้น
ยกแก้วสีเหลืองอำพันขึ้นดื่มอึกแล้วอึกเล่า นัยน์ตาดำมืดลงเมื่อผู้ชายคนนั้นเอื้อมมือไปแตะแขนคาร์เทียร์ นาทีนั้นอยากลุกไปแสดงความเป็นเจ้าของให้รู้แล้วรู้รอด แต่ไม่รู้ว่าจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร
คงเป็นเพราะตอนนี้คาร์เทียร์เป็นของเขาแล้ว ความรู้สึกไม่พอใจที่เกิดขึ้นคืออารมณ์ชั่ววูบที่ครอบงำจิตใจ
ตุ้บ!
รามิลชะงักแก้วน้ำสีเหลืองอำพันที่กำลังยกขึ้นดื่ม เมื่อเห็นเพื่อนสนิทกระแทกแก้วในมือลง ไม่พูดพร่ำทำเพลงใดๆ คิระหยัดกายขึ้นเต็มความสูงแล้วเดินตรงไปที่บาร์
รอยยิ้มมุมปากของรามิลผุดขึ้นกับภาพนั้น
เสือเงียบกำลังไปแสดงความเป็นเจ้าของกับลูกกวางน้อย…
หมับ
คาร์เทียร์ที่กำลังนั่งพูดคุยกับแทนคุณอย่างสนุกสนานหยุด
