15 หมดความอดทน
1538 คำ
ตลอดทางไปส่งคาร์เทียร์ที่คอนโด เธอไม่ยอมอยู่นิ่งๆ ให้เลย เข้าใจว่าเธอกำลังเมาและอาจจะพูดไม่รู้เรื่องไปบ้าง แต่เขาก็พยายามอดทนด้วย
พอเหนื่อยก็หยุดเอง หายเหนื่อยแล้วก็เหมือนปูที่ไม่เคยอยู่นิ่งๆ ในกระด้ง แหกปากร้องเพลงเสียงดัง พูดไร้สาระไปเรื่อยรวมถึงเรื่องผู้ชายที่ทำให้เธอดื่มจนเมาขนาดนี้
ที่ดื่มจนเมาเพราะคนในใจมีแฟนนี่เอง…
“ฮึก คาร์เทียร์เจ็บ เจ็บไปทั้งหัวใจ”
“…”
“ฮืออ~ รักของคาร์เทียร์มาเป็นปีๆ สุดท้ายเปิดตัวมีแฟนแล้วฮึกๆ เจ็บจี๊ดเลย..”
เขาหันไปมองคาร์เทียร์ที่กำลังนั่งร้องไห้ เมื่อกี้ยังหัวเราะคิกคักอยู่เลย ตอนนี้ร้องไห้ซะงั้น ทำเอาเขาปรับอารมณ์ตามไม่ทัน
“พี่คิระ”
“อะไร”
“เคยอกหักไหมคะ”
“อกหักไม่ตายหรอก” เขาบอกคาร์เทียร์เสียงเรียบ สายตาไม่ได้มองเธอเพราะโฟกัสที่ถนนตรงหน้า
“แต่มันปวดใจ”
“…”
“ฮึก ปวดตรงหัวใจ มันเหมือนมีอะไรมากรีดตรงนี้ เจ็บจน…หยุดร้องไห้ไม่ได้” คนเมาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือฟังไม่รู้เรื่อง ขณะพูดพลางเอามือเล็กๆ ทุบเข้าอกข้างซ้ายตามไปด้วย
คาร์เทียร์เป็นเด็กแสบ บางครั้งการกระทำของเธอก็พลอยทำให้เขารู้สึกหงุดหงิด พอความแสบและความดื้อรั้นถูกบดบังไว้ด้วยคราบน้ำตา กลับไม่อยากเชื่อเลยว่านี่คือคนเดียวกัน
“พี่คิระ”
คราวนี้เขาหันไปมองคนเมาเพราะรถจอดไฟแดงพอดี ตั้งแต่ขึ้นรถมาคาร์เทียร์เรียกชื่อเขาจนนับครั้งไม่ได้ ยอมรับว่ารำคาญแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเธอกำลังเมา
“ขอวิธีมูฟออนหน่อย”
“ไม่มี”
“วิธีทำให้หยุดคิดถึงเขา”
“ไม่มี”
“ใจร้ายจัง…” คนเมาพูดคนเดียวแล้วยกขาขึ้น ทำให้เท้าทั้งสองเหยียบบนเบาะรถหรู ใบหน้าซบลงเข่าทั้งสองมองออกไปนอกกระจกรถ เจ้าของรถได้แต่ถอนหายใจอย่างทำอะไรไม่ได้
เขาอนุโลมเธอแค่วันนี้เท่านั้น…
คอนโดคาร์เทียร์…
คิระเดินตามคาร์เทียร์ที่กำลังเดินเซเหมือนปู ในมือถือกระเป๋าสะพายของเธอให้ คอยใช้มือประคองในช่วงจังหวะที่เธอจะล้ม คอนโดที่คาร์เทียร์อาศัยอยู่มีลิฟต์ส่วนตัวแยกต่างหาก ทำให้ไม่ต้องรอนานให้เสียเวลา
“รหัสอะไร”
“สามหนึ่งเจ็ดสาม… วันเกิดเทียร์”
เขาไม่ได้ใส่ใจ รีบกดรหัสประตูแล้วเปิดให้คาร์เทียร์
“ส่งแค่นี้”
“ขอบคุณนะคะ พี่คิระขับรถกลับดีๆ” คนเมาตบแขนว่าที่สามีเบาๆ ก่อนจะหันหลังเดินเข้าไปข้างใน ด้วยความเมาบวกกับสวมใส่รองเท้าส้นสูงจึงทำให้ล้มคะมำไม่เป็นท่า ท่ามกลางสายตาเอือมระอาของคิระ
เขาตัดสินใจก้าวเข้าไปประคองคาร์เทียร์ขึ้น ครั้งนี้เธอเมากว่ารอบนั้นที่เจออยู่ไนต์คิงส์
ประคองพาเดินไปส่งถึงเตียงนอน ถ้าพ่อกับแม่ไม่ขอให้กลับมาดูคาร์เทียร์ เขาคงไม่ต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้
หมับ
คนเมาคว้าแขนว่าที่สามี
“พี่คิระ”
เธอเรียกชื่อเขาอีกครั้ง หันไปมองนิ่งๆ โดยไม่พูดอะไร เธอเงยหน้าขึ้นมามองเขา ใบหน้าแดงก่ำเพราะเมาอยู่
“จะกลับแล้วเหรอคะ”
“ใช่ เธอเองก็นอนได้แล้ว”
“เทียร์รู้ว่าตัวเองเมามาก แต่เทียร์ก็ยังไม่สติอยู่นิดหน่อย” คนเมายกมือขึ้นจีบนิ้วหัวแม่มือและนิ้วชี้เข้าหากัน
“ปกติเทียร์ไม่ดื่มจนตัวเองเมาขนาดนี้ แค่วันนี้มีเรื่องให้เสียใจ เลยอยากเมาให้ลืม…”
“แล้วลืมไหม?”
คนเมาสั่นหน้า
“เทียร์แอบชอบเขามาตั้งนาน แต่เขาดันเปิดตัวว่ามีแฟนแล้ว ผู้หญิงคนนั้นโชคดีมากจริงๆ” เพราะเขาคนในใจเธอเป็นคนดีมาก อบอุ่น สุภาพบุรุษ แถมยังใจดี เคยพูดกับอันดาว่าใครได้เขาไปเป็นแฟนคงโชคดีมาก
ตอนนี้หญิงสาวผู้โชคดีปรากฏตัวแล้ว…
“แต่เทียร์ก็อยากเป็นคนโชคดีคนนั้น”
“…” ทำไมเขาต้องมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ กลายเป็นผู้รับฟังเรื่องความรักของว่าที่ภรรยาตัวเอง ได้แต่ยืนถอนหายใจด้วยความเอือมระอา คาร์เทียร์ยังคงจับแขนเขาไว้ราวกับกลัวหนี
“พี่คิระ”
เธอเรียกเขาอีกแล้ว…
“ก่อนหน้านี้พ่อแม่ของพี่คิระบอกว่า ถ้าเราสองคนแต่งงานกันไปแล้วมีหลานให้พวกท่าน พวกท่านคงดีใจมาก”
เขากดสายตามองคาร์เทียร์ ยังคงเงียบไม่ตอบโต้กลับสักคำ
“ถ้าครอบครัวของพี่คิระอยากได้หลาน งะ…งั้นเรามาทำลูกให้พวกท่านกันดีไหมคะ”
“…”
“เทียร์รู้ว่าตัวเองเมามาก แต่เทียร์รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่” เธออาจจะเมา แต่สิ่งที่พูดกับคิระเมื่อครู่ไม่ได้พูดเล่น บางทีถ้ามีหลานให้พ่อแม่คิระได้ เธอคงไม่ต้องอยู่ในสถานะ ‘ภรรยา’ เขานาน
แค่ให้สิ่งที่พวกเขาต้องการก็น่าจะพอแล้ว…
“เธอรู้รึเปล่าว่าการจะมีเด็กคนนึงได้มันต้องทำด้วยวิธีไหน”
ดวงตาคู่สวยมองคิระพร้อมกับพยักหน้า
“ฉันไม่อยากรังแกเด็กที่ไม่เคยอย่างเธอ”
“แต่ถึงยังไงพวกเราก็ต้อง ตะ…ต้องทำเรื่องอย่างว่าด้วยกันอยู่แล้ว” ประโยคหลังพูดเสียงแผ่ว แอลกอฮอล์ทำให้กล้าขึ้นก็จริง บางครั้งก็แอบเขินอยู่เหมือนกันที่ต้องพูดอะไรแบบนี้ แถมยังพูดต่อหน้าผู้ชายด้วย
“อีกอย่าง บอกแล้วไงว่าอย่ามาเรียกเทียร์ว่าเด็ก!” ได้ยินคำนี้ทีไรรู้สึกหงุดหงิดทุกที เธอไม่เด็กแล้ว!
“เด็กที่ไหนนมใหญ่ขนาดนี้ พี่คิระดูสิ”
“ฉันว่าเธอเมามากแล้ว นอนเถอะ”
“ทำลูกกับเทียร์ก่อนสิ” คนเมาคะยั้นคะยออยากทำลูกกับว่าที่สามี ถึงยังไงก็ต้องแต่งงานกันอยู่แล้ว ไม่เห็นมีอะไรเสียหายถ้าจะทำเรื่องอย่างว่าด้วยกัน
มันก็แค่… เซ็กซ์
ผีห่าซาตานตนไหนเข้าสิงเธอไม่รู้ จู่ๆ อยากทำเรื่องแบบนั้นทั้งที่ก่อนหน้าเอาแต่ขัดขืนคิระ ตอนนี้ดันเป็นฝ่ายเรียกร้องมันก่อนเสียเอง
แอลกอฮอล์ที่ไหลเวียนในร่างกายบวกกับมีคิระอยู่ใกล้ชิดแบบนี้ มันกระตุ้นความรู้สึกบางอย่างให้ตื่นตัว
ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน
นี่เป็นครั้งแรกที่รู้สึก…ต้องการอะไรบางอย่างจากคิระ
คิระกดสายตามองมือคาร์เทียร์ที่เลื่อนมาสัมผัสขอบกางเกง เธอกำลังทำให้ความอดทนเขาหมดลง
“ฉันไม่อยากรังแกเธอ เอามือออกไปก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน”
“ทำไมคะ? พอตอนนี้เทียร์ยอมพี่คิระกลับปฏิเสธ งั้นที่ผ่านมาพี่คิระก็หยอกเทียร์เล่นน่ะสิคะ”
ที่ผ่านมาเขาไม่เคยหยอกเล่นอย่างที่คาร์เทียร์เข้าใจ
“ชิ! ที่แท้ก็หยอกเทียร์เล่น…อื้อ!” ริมฝีปากสีระเรื่อถูกคิระประกบจูบลงมาโดยที่คนเมาไม่ทันตั้งตัว แรงบดคลึงจากคนตัวโตพานทำหัวใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นส่ำ
มาเฟียหนุ่มดันร่างบางให้นอนราบลงบนเตียง มือประคองใบหน้าสวยหวาน สอดแทรกเรียวลิ้นเข้าไปในโพรงปากอย่างช่ำชอง
คนเมาหลับตาพริ้มรับจูบนั้นมาอย่างไม่ขัดขืนอีกครั้ง ความช่ำชองที่คิระมอบให้ทำเธอใจสั่นได้ไม่ยาก อีกทั้งยังสูบเอาเรี่ยวแรงไปจนร่างกายอ่อนเปลี้ย
จูบนี้ทั้งร้อนแรงและชวนให้ใจสั่นไหว…
คิระถอนจูบออกในเวลาต่อมา สายตามองคนใต้ร่างที่กำลังปรือตาขึ้น
“ถ้าอยากให้จบแค่จูบก็บอก”
เธอเลื่อนสายตามามองริมฝีปากคิระที่เพิ่งมอบจูบแสนดูดดื่มให้มาหมาดๆ มือเรียวยกขึ้นสัมผัสอย่างถือวิสาสะ
“เพราะพี่คิระจูบเก่งนี่เอง สาวๆถึงหลงกันนัก” ละจากริมฝีปากมามองลำคอขาวๆ ลากนิ้วมาสัมผัสลูกกระเดือกพลางลอบกลืนน้ำลายลงคอ
เธอกลายเป็นหญิงสาวจอมหื่นไปตั้งแต่เมื่อไหร่…
หมับ
คิระจับข้อมือของคาร์เทียร์กดลงเตียงนอน นัยน์ตาดำมืดหากแต่แฝงไปด้วยอารมณ์ปรารถนา อารมณ์ข้างในกำลังเดือดพล่านเพราะเริ่มหมดความอดทนกับว่าที่ภรรยาคนนี้
“เธอทำให้ฉันหมดความอดทนเองนะ”
หัวใจดวงน้อยไหววูบ ไม่เคยเห็นคิระในโหมดนี้มาก่อน ปกติเจอแต่โหมดมาเฟียแสนเย็นชา หากแต่พออยู่บนเตียง…กลับแตกต่างโดยสิ้นเชิง
“อย่ามาโวยวายทีหลังแล้วกัน”
เธอเริ่มกลัวขึ้นมาแล้ว
ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาใกล้จนลมหายใจเป่ารดใส่ต้นคอ ร่างกายสะดุ้งโหยงเมื่อริมฝีปากหยักแตะลงจุดชีพจร โดนสัมผัสแค่นี้ยังสั่นสะท้านไปทั่วทั้งร่างกาย หากเข้าสู่ช่วงจังหวะนั้น…ไม่อยากนึกสภาพตัวเองเลยจะเป็นยังไง
“เธอแน่ใจจริงๆใช่ไหม”
“นะ…แน่ใจ”
“หึ เธอได้ขอร้องชีวิตจากฉันแน่… คาร์เทียร์”
- ผู้เขียน
