ก๊อก ก๊อก
“ไปดิพลอย”
“ไปดิลิน”
สองสาวเกี่ยงกันเมื่อเสียงเคาะประตูดังขึ้น แต่เป็นการพูดโดยไม่มีใครมองหน้าใคร ต่างคนต่างอ่านฟิคบนหน้าจอมือถือ
“แกแหละไป”
“แต่นี่ห้องแกนะลิน”
“งั้นครั้งหน้าแกเปิด”
“โอเค” พลอยภัทรตอบกลับ ด้านนลินดาก็ลุกไปเปิดประตู แม้จะเซ็งหน่อย ๆ ที่ต้องละสายตาจากความสนุกตรงหน้าก็ตาม
“มีอะไรคะ” เธอเอ่ยถามคณกร
งงหน่อย ๆ ที่เขามาหาเวลานี้ ปกติจะมาแค่ก่อนเวลาอาหารเช้า เที่ยงและเย็น แต่ตอนนี้บ่ายสอง แล้วก็เพิ่งจะอิ่มข้าวเที่ยงไปไม่นานนี้เอง
“มีใครอยากกินชาบูกับหมูย่างมั้ยครับ”
นลินดาหันไปมองพลอยภัทร ซึ่งอีกฝ่ายก็เงยหน้ามามองเช่นกัน ต่างคนต่างคิดว่าโชคเข้าข้าง เพราะก่อนหน้านี้เพิ่งจะคุยกันว่าอยากทานหมูสามชั้นย่างกับซดน้ำซุปชาบูร้อน ๆ แต่ไม่กล้าบอกเพราะทุกวันนี้ทำตัวเป็นปลิงมากพอแล้ว
“เราสองคนค่ะ”
“โอเคครับ งั้นห้าโมงเย็นเจอกันที่สวนหลังบ้านนะครับ”
“เดี๋ยวลงไปตอนสี่โม
