หลังจากกลับมาจากญี่ปุ่น รวิกับบารมีก็วางตัวให้เป็นเช่นเคย ต่อหน้าคนอื่นก็ต้องคงสถานะภาพของผู้ปกครองและเด็กในปกครอง แต่พออยู่ด้วยกันสองต่อสองบารมีก็มักจะเนียนจับมือรวิบ้าง จนรวิต้องใช้สายตามองค้อน
รวิยกของว่างไปเสิร์ฟให้บารมี วันนี้รวิทำน้ำมะนาวดอกอัญชัน และสาคูไส้หมูสูตรหวานน้อย เอาใจบารมี
บารมียิ้มพอใจที่รวิยกของว่างเข้ามา ไล่ลูกน้องที่กำลังคุยงานอยู่ออกไปข้างนอก
“ออกไปก่อน เดี๋ยวดูเสร็จฉันจะเรียกเอง” บารมีพูดเสียงเข้ม ลูกน้องรับคำสั่งแล้วเดินออกไป
“วันนี้รวิทำสาคูไส้หมู และน้ำมะนาวดอกอัญชันให้อาชิมค่ะ”
“ป้อนหน่อยสิ” บารมียิ้มอ่อนโยน มองหน้ารวิที่กำลังยิ้มตอบ
“มืออาไม่ว่าง” บารมีบอกพร้อมกับยกเอกสารให้ดู
รวิส่ายหน้าในความเจ้าเล่ห์ของบารมี เธอใช้ส้อมจิ้มสาคูขึ้นมาให้บารมีชิม บารมีอ้าปากรับ เคี้ยวไปยิ้มไป
“อร่อย รวิทำอะไรก็อร่อยไปหมด” บารมีบอกเสียงนุ่มนวล
“เอาดีๆ สิคะ”
“ก็อร่อยจริง
