เหมราชรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีในตอนเช้า เกือบจะหกโมง พอเขานึกได้ว่าลืมส่งข้อความหานทพร เขาสะดุ้งตื่นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู กดเปิดเครื่องรอให้เครื่องเปิดขึ้นมา
ขณะที่รอโทรศัพท์เปิดก็มีเสียงออดดังขึ้นที่ประตูด้านนอก
เพิ่งจะหกโมงเช้า ปกติลูกน้องจะไม่กล้าเข้ามากวนในเวลานี้ ถ้าไม่มีเรื่องด่วนจริงๆ เหมราชวางโทรศัพท์ในมือลงแล้วเดินออกไปเปิดประตูในสภาพที่ใส่กางเกงนอนแค่ตัวเดียว
เหมราชเปิดประตูด้วยสีหน้าที่หงุดหงิด เจอนทพรที่ยืนอยู่หน้าประตูข้างๆ บอดี้การ์ด เหมราชยิ้มดีใจ
นทพรก้มมองดูการแต่งกายของเขา หน้าแดงแปร๊ด ชายวัยสี่สิบต้นๆ ยังคงมีรูปร่างที่ดีและกล้ามท้องที่แน่นไปด้วยซิกแพ็ก
เหมราชเปิดประตูเชิญนทพรเข้าไปและรีบเข้าไปแต่งตัวให้เรียบร้อย
นทพรเอาถุงข้าวของที่เตรียมมาไปวางไว้ในห้องครัว แล้วลงมือต้มข้าวต้มให้เหมราช
เมื่อคืนเธอรอข้อความจากเขาทั้งคืนก็ไม่มีสักข้อความ อยากทักไปก่อนก็ไม่กล้า
