อีธานเดินกลับขึ้นมาบนห้องก็พบกับร่างเล็กที่กำลังทำทาว่าจะลุกขึ้นแล้วลงจากเตียง ยิ่งเห็นท่าทางแสนเจ็บปวดของคนตัวเล็กเขาก็นึกโกรธตัวเองที่เผลอทำรุนแรงทั้งๆที่เป็นครั้งแรกของหญิงสาว เขาไม่หน้าปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผลเลย
"หนูจะไปไหนครับ"อีธานรีบสาวเท้าเดินเข้าไปหา แล้วประคองร่างเล็กเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอล้มลงไปกองที่พื้น ดูสิแค่ลุกขึ้นก็จะล้มแล้วและนี้จะเดินไปไหนได้ล่ะ
"เข้าห้องนํ้า"กิ่งเหมยตอบเสียงห้วนโดยที่ไม่มองหน้าคู่สนทนาแม้แต่น้อยพอนึกถึงสิ่งที่อีธานทำกับเธอเมื่อคืนเธอก็นึกโกรธเขาขึ้นมาดื้อๆหาความอ่อนโยนไม่ได้เลยจากบทรักที่เขามอบให้เธอเมื่อคืน มันเป็นบทลงโทษที่เธอเกลียดที่สุด
"เดี๋ยวคุณธามพาไป"อีธานก้มตัวลงเล็กน้อยเพื่ออุ้มกิ่งเหมยขึ้นมาแนบอก เขารู้ว่าเธอโกรธที่เขาทำรุนแรง แต่จะให้ทำยังไงในเมื่อมันย้อนเวลากลับไปแก้ไขไม่ได้ ทำได้เพียงดูแลเธอให้ดี
พอเข้าห้องนํ้าเสร็จเรียบร้อยอีธานก็
