ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาพ่อคนตัวโตก็บอกกับเธอว่า
“ตั้งแต่คืนนี้เป็นต้นไป เธอขึ้นมานอนที่นี่ได้”
เขาบอก หากสายตามองไปที่เจ้าร็อกกี้ราวกลับจะกลบเกลื่อนความรู้สึก
แล้วค่อยตวัดสายตากลับมามองก็เห็นดวงตากลมสีเข้มจ้องเขม็งอยู่ในเชิงงงงวย...สองมือหนายกขึ้นมาพักไว้ที่ข้างเอว กลอกสายตาไปมา เม้มริมฝีปากหยักแล้วแก้ตัวให้ตัวเองว่า
“ฉันขี้เกียจลงไปที่ห้องเล็กนั่นต่างหาก กว่าจะเดินลงไปถึงก็หมดอารมณ์กันพอดี”
“ค่ะ” ก็ในเมื่อเขาสั่งแบบนั้นแล้วคนตัวเล็กอย่างเธอจะขัดอะไรเขาได้เล่า มันก็ต้องเป็นอย่างที่เขาบอกน่ะสิ
ทุกคืนหลังจากคืนนั้นหญิงสาวก็ได้รับความอบอุ่นจากอ้อมกอดคนตัวโตทุกคืน แม้บางคืนอาจจะไม่ได้แค่กอดอย่างเดียวก็ตาม
วันเวลาผ่านไปเป็นเดือนแล้วที่เธอมาอยู่กับเทพบุตรหัวใจซาตานที่บ้านหลังนี้ คอยทำอาหารให้เขากินวันละสามมื้อ แต่ถ้าวันไหนเธอตื่นสายอันเป็นผลมาจากการกระทำของเขาเมื่อคืนละก็ เขาอาจจะได้กิน
