ตอนที่ 10 : รู้จุดอ่อน
โฮ่ง โฮ่ง...
เสียงสุนัขเห่าหอนรับกันเกรียวกราวเมื่อเห็นคนเดินในช่วงค่ำมืด
ดวงตากลมโตมองไปลานจอดรถที่ตัวเองเคยลงจากรถคันหรูของเขา แต่ตอนนี้รถคันนั้นได้หายไปแล้วเหลือเพียงความว่างเปล่า เอวาสาวเท้าอย่างรีบเร่งเพื่อให้พ้นจากบริเวณนี้ ตอนที่มาที่นี่นั่งรถเขาเข้ามาทำให้ไม่ได้เจอกับหมาที่เกลื่อนกล่านขนาดนี้ ความมืดเข้าปกคลุมไปทั่วบริเวณ ถึงระยะทางจากวัดไปถึงถนนเส้นหลักก่อนที่จะเลี้ยวเข้ามาไม่ไกลมาก แต่ความมืดตลอดสองข้างทางก็ทำให้คิดไปต่างๆนานา
"ไม่มีอะไรน่ากลัวเท่าเขาแล้วล่ะ จิตใจคนน่ากลัวกว่าผีด้วยซ้ำ" หญิงสาวร่างอรชรเดินออกจากซอยเปลี่ยวในยามค่ำคืน
ตุ๊บ!
"อ๊ะ" เอวาร้องออกมาเสียงหลงเมื่อตัวล้มลงไปกองกับพื้นไม่ทันได้ตั้งตัว เป็นเพราะความรีบทำให้รองเท้าส้นสูงพลิกและตัวล้มลงไม่เป็นท่า ดวงตากลมโตมองขาตัวเองกับส้นรองเท้าที่ส้นหักด้วยสายตาที่พร่ามัว น้ำตาเอ่อล้นทะลักออกม
