EP 2 : เจอกันครั้งแรก
1011 คำ
ตอนที่ 2 : เจอกันครั้งแรก
บริษัท เดอะซันด์
ตกบ่ายของวันเดียวกัน
พนักงานบางส่วนของบริษัทเดอะซันด์ออกมาต้อนรับแขกคนสำคัญตามที่ท่านประธานได้สั่งไว้ เมื่อพนักงานได้เห็นความสวยของบุคคลที่พึ่งเดินเข้ามาใหม่ทำเอาตาลุกวาว ทุกคนได้เห็นประธานสาวสวยของบริษัทนำเข้าและส่งออกจากในโทรทัศน์และอินเทอร์เน็ตอยู่หลายครั้ง เพราะเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ที่ใครๆก็อยากได้สินค้านำเข้าจากบริษัทนี้เพื่อมาเข้าสู่กระบวนการผลิตในลำดับต่อไปของบริษัทตัวเองกันทั้งนั้น แต่วันนี้ได้เห็นด้วยตาเนื้อตัวเองยิ่งทำให้ทุกคนตะลึงกับความสวยออร่าจนไม่อยากกะพริบตา
ดวงตากลมโตใช้สายตาสอดส่องอย่างมีจริตความเป็นผู้ดีกับบริษัทที่พึ่งเคยเหยียบเป็นครั้งแรกและตั้งคำถามอยู่ในใจเพราะมันดูใหญ่และดูเป็นระบบจนไม่เหมือนบริษัทน้องใหม่ แต่ความสงสัยพวกนั้นก็อยู่แต่ในใจพอเจอพนักงานที่ออกมาต้อนรับรอยยิ้มได้ฉายขึ้นบนใบหน้าหวานอย่างเป็นมิตรทันที
"สวัสดีครับคุณเอวา ผมวิรุธเป็นเลขาของท่านประธานบริษัทเดอะซันด์ครับ"
"สวัสดีค่ะคุณวิรุธ ดีใจนะคะที่วันนี้เราได้เจอกันสักที ก่อนหน้านี้คุยกันแต่ผ่านโทรศัพท์และส่งงานผ่านอีเมล เอวาคิดว่าเราจะได้ร่วมงานกันโดยที่ไม่เจอหน้ากันซะแล้ว" น้ำเสียงหวานพูดทักทายชายหนุ่มที่ออกมาต้อนรับ
ถ้าคนตรงหน้าไม่แนะนำตัวเองฉันคงไม่รู้ว่าเขาคือคุณวิรุธที่ติดต่อคุยงานกันก่อนหน้านี้ เพราะยังดูหนุ่มและดูอายุน้อยกว่าฉันด้วยซ้ำ
และที่ฉันแซวเขาไปแบบนั้นเพราะก่อนหน้านี้เราไม่เคยเจอกันเลย ไม่เคยเจอแม้แต่ประธานของบริษัทนี้ เป็นการติดต่อทางอีเมลผ่านเลขาและฉันก็พึ่งได้พูดคุยกับทางคุณวิรุธได้ไม่นาน แต่เมื่อลูกค้าสนใจสินค้าที่บริษัทเรานำเข้าและพร้อมที่จะจ่ายเงินฉันก็ไม่ติดขัดอะไร ก่อนหน้านี้พยายามหาข้อมูลของบริษัทนี้แต่ก็มีเพียงข้อมูลบางส่วนเท่านั้น ไม่มีรูปภาพของผู้บริหาร และรู้แค่ว่าพึ่งก่อตั้งได้ไม่นาน แต่ความใหญ่โตของที่นี่เหมือนเปิดบริษัทมานานแล้ว
"ผมต้องขอโทษด้วยครับ ด้วยที่ท่านประธานอาทิตย์ของเราติดธุระที่ต่างประเทศหลายเดือนเลยอาจทำให้การติดต่อคุยงานลำบากนิดหน่อย แต่หลังจากนี้ไม่ต้องห่วงแล้วครับ เราจะได้เจอกันบ่อยขึ้นเพราะเจ้านายของผมจะอยู่ทำงานที่ประเทศไทยอีกนาน"
"งั้นดีเลยค่ะ เราจะได้ติดต่อกันง่ายขึ้น"
"เชิญทางนี้ครับ" วิรุธผายมือและนำทางประธานสาวสวยไปยังห้องรับรองของบริษัทที่เอาไว้คุยงานโดยเฉพาะ
วิรุธพาประธานสาวสวยเข้ามาในห้องรับรองและจัดการเตรียมอาหารว่างเพื่อต้อนรับแขกระหว่างที่รอประธานของตัวเองมาคุยงาน
"ขอโทษนะคะ ห้องน้ำไปทางไหนเหรอคะ เอวาขอทำธุระส่วนตัวสักครู่" อยู่ๆอาการปวดเบาก็เข้ามาทักทายฉันทำให้ต้องเสียมารยาทที่ต้องขอเข้าห้องน้ำ แต่ก็ถือว่ายังไม่เสียมารยาทมากเพราะฉันยังไม่ได้เริ่มคุยงานอะไรเลยแถมคนที่ฉันจะคุยงานด้วยยังไม่มา
"เดินออกจากห้องนี้ไปเลี้ยวซ้าย และเดินไปจนสุดทางเดินก็ถึงแล้วครับ เป็นห้องน้ำของผู้บริหารไม่ต้องกลัวว่าจะปะปนกับพนักงาน"
เอวาเดินออกจากห้องรับรองและเดินไปยังห้องน้ำตามที่ชายหนุ่มเลขานั้นบอกทาง
ครืด ครืด...
โทรศัพท์เครื่องหรูแผดเสียงอยู่ในกระเป๋าทำให้หญิงสาวร่างเล็กหยุดชะงักฝีเท้าและจัดการควานหาโทรศัพท์เครื่องหรูเพื่อกดรับ
พรึบ
ตุ๊บ!
"อ๊ะ" เอวาอุทานเบาๆเมื่อเผลอทำโทรศัพท์เครื่องหรูตกระหว่างที่หยิบออกมาจากกระเป๋า ทำให้โทรศัพท์เครื่องหรูล่วงกระแทกพื้นแต่ไม่แรงมาก และปลายสายตัดสายไปพอดี
"โทรศัพท์อยู่กับมือแล้วแท้ๆยังทำล่วงได้เลยเอวาเอ๊ย..."
หมับ
เป็นจังหวะเดียวกันที่มือเรียวเล็กเอื้อมจะไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองแต่กลับถูกฝ่ามือหนาของใครอีกคนคว้าโทรศัพท์เครื่องหรูไปซะก่อน ทำให้เอวาเงยหน้ามองเจ้าของฝ่ามือหนานั้นด้วยความแปลกใจ
ดวงตากลมโตมองชายหนุ่มตรงหน้าที่อยู่ในชุดสูทสีดำสวมเชิ้ตสีขาวด้านใน ผูกเนกไทสีดำสนิท การแต่งกายเป็นระเบียบเรียบร้อยทุกระเบียบนิ้วทำให้เอวานึกถึงพ่อคาไลน์ ภาพที่เห็นพ่อสุดที่รักใส่สูทผูกเนกไทสมัยหนุ่มๆแล่นเข้ามาในหัว แต่ก็ชั่วระยะหนึ่งเท่านั้นก่อนจะดึงสติตัวเองกลับมาเมื่อคนตรงหน้ายื่นโทรศัพท์เครื่องหรูมาให้
"ของราคาแพงรักษาดีๆสิครับ เกิดตกแตกหรือเครื่องพังขึ้นมาข้อมูลในโทรศัพท์จะหายหมดนะครับ"
"ขอบคุณนะคะ" จากความแปลกใจแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มบางๆพร้อมกับกล่าวคำขอบคุณตามมารยาท
"คุณคงกำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ อยู่ตรงมุมตรงนั้นครับ" ชายหนุ่มร่างสูงชี้บอกทางสาวตัวเล็กด้วยรอยยิ้มบางๆกลับเช่นกัน สายตาคมจ้องมองหญิงสาวตัวเล็กด้วยความเป็นมิตร
"อ่อค่ะ" ถึงแม้จะสงสัยว่าเขารู้ได้ยังไงว่าฉันจะไปเข้าห้องน้ำแต่ก็เลือกที่จะไม่ถามอะไรต่อ ทำให้ฉันเดินเลี่ยงไปทางห้องน้ำ ส่วนชายหนุ่มร่างสูงคนนั้นเดินไปอีกทาง การสนทนาของเราจบกันแค่นั้น ถึงแม้รูปร่างหน้าตาเขาจะดูดีจนสามารถสะกดสายตาได้แต่คนอย่างเอวาก็ไม่เคยชอบใครเพียงแค่เห็นไม่กี่นาที
ไม่งั้นฉันคงไม่ครองความโสดมาจนถึงทุกวันนี้
- ผู้เขียน
