บ้านพักของสองหนุ่มสาวผู้เดินทางมาจากเมืองหลวงอยู่ริมคลองเป็นบ้านพักยกสูงขนาดหนึ่งห้องนอน หนึ่งห้องน้ำ สิ่งที่น่าตื่นเต้นและถูกใจของบ้านไม้หลังนี้ตรงที่อยู่ห่างจากผู้คนนิดหนึ่งและบันไดที่เป็นบันไดลิงสามารถม้วนขึ้นเก็บได้ ถ้าไม่อยากให้ใครมากวน
“เหมือนมาฮันนีมูนเลยนะ”
“ยังไม่ทันแต่งงานจะมาฮันนีมูนได้ไง”
“แต่งเลยไหมครับ”
“ไม่เอาหมอ...ตะวันยังไม่อยาก”
“เดี๋ยวหมอทำให้ตะวันอยากเอง”
“นี่มันคนละอยากแล้วค่ะหมอ”
“เดี๋ยวก็อยากจริงไหมคนดี” คนที่อยากดึงคนไม่อยากเข้ามา กอดพร้อมทั้งบดริมฝีปากเข้าหาริมฝีปากแดงระเรื่อของหญิงสาว
“อือ...อือ...หมอ” คนไม่อยากเริ่มส่งเสียง...หรือจะอยากแล้ว
“หมอ เดี๋ยวคนอื่นได้ยิน”
สูงขนาดนี้ใครจะได้ยิน หมอหนุ่มก็ได้แต่ว่าในใจ ไม่อยากเสียเวลาเถียงคนในอ้อมกอด
“อือ...ตะวันผมอยากแล้ว”
ทานตะวันรู้สึกถึงความแข็งแกร่งใหญ่โตของคุณหมอหนุ่มที่เบียดชิดจุดอ่อนไหวของเธอ
