“พอเถอะคุณแองจี้... อย่าพูดอะไรอีกเลย” เจดาปรามแองเจลล่าเพราะไม่ว่าจะฟาเดลหรือองค์ชายบาร์ซาร์ก็คือคนๆ เดียวกันนั่นแหละ
“แต่ฟาเดลกำลังลิดรอนสิทธิ์ส่วนบุคคลของเธอนะเจดา...”
“คุณแองจี้... ขอร้องล่ะ พอเถอะนะคะ พอเถอะ...” เจดาวิงวอนที่ท่าทางที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
แองเจลล่าถอนใจออกมาด้วยความสับสน แปลกใจกับท่าทางของทุกคนรอบกายนัก แต่พอจะหาคำตอบก็ไม่มีใครให้ความร่วมมือด้วยสักคน
“ก็ได้... ฉันจะไม่พูดอะไรอีก”
“ขอบคุณค่ะคุณแองจี้...”
เจดาพูดกล่าวขอบคุณจบก็ก้มศีรษะให้กับฟาเดลอย่างนอบน้อมจากนั้นก็รีบวิ่งหายไปในทิศทางที่ตรงกันข้ามกับทิศทางที่หล่อนจะไปในทันที แองเจลล่ามองตามไปจนลับตา ก่อนจะหันมาบอกทหารให้พาตัวเองเดินไปยังคุกหลวงโดยไม่แม้แต่จะปลายตาแลคนตัวโตอีก
“พาฉันไปคุกหลวงเถอะ”
“ผมจะไปส่งคุณเอง”
บาร์ซาร์ที่ถูกแองเจลล่าเชิดใส่เดินมาดักหน้าและส่งสัญญาณให้ทหารทั้งสองคนกลับขึ้นไปบนตำหนัก จ
