“ไม่ได้นะฟาเดล... นายต้องปล่อยฟาติมา ได้โปรดเถอะ เพิ่มโทษของฉันก็ได้ แต่นายต้องปล่อยฟาติมา นะฉันขอร้อง จะให้ฉันทำอะไรก็ได้...”
เสียงหัวเราะเบาๆ จากริมฝีปากที่เคยประกบลงมาหาหล่อนอย่างเร่าร้อนของผู้ชายตรงหน้าทำให้แองเจลล่าต้องมองเขาทั้งน้ำตา
“นายมีความสุขใช่ไหมที่ทำให้ฉันเจ็บปวดแบบนี้น่ะ”
คนฟังส่ายหน้าพร้อมกับยิ้มอย่างอารมณ์ดี “ม่าย... ผมก็แค่จะเด็ดปีกเด็ดหางของคุณเท่านั้นเองแม่นางฟ้าตัวน้อย”
“นายหมายความว่ายังไงฟาเดล... นี่นายต้องการอะไรกันแน่”
บาร์ซาร์ไหวไหล่น้อยๆ ก่อนจะทำให้ระยะห่างของหล่อนกับเขาแคบลงจนแทบไม่เหลือช่องว่างใดอีก “ผมก็แค่ต้องการคำสัญญาจากคุณ...”
“คำสัญญา...?!”
“ใช่... คำสัญญาว่าจะไม่หนีไปจากวังหลวงอีก”
คนฟังส่ายหน้าจนเส้นผมสีน้ำตาลไหม้นั้นกระจัดกระจาย “ไม่... ฉันทำไม่ได้หรอก ฉันไม่มีวันอภิเษกกับองค์ชายบาร์ซาร์ได้ เพราะฉัน... ฉันไม่ใช่สาวพรหมจารีอีกแล้ว”
บาร์ซาร์อึ้ง
