24
ขอโอกาส
"เอ่อ...เอยว่าเราสั่งอาหารกันก่อนดีกว่าค่ะเดี๋ยวเอยต้องสั่งของโปรดยัยพริกไว้ด้วย" เอิงเอยเลือกที่จะเปลี่ยนบทสนทนาก่อนจะก้มหน้ามองสมุดเมนูอาหารในมือ
"ใบพริก? พี่ก็นึกว่าเรามากันแค่สองคนเสียอีกไม่คิดว่าจะมีคนอื่นมาด้วย" ชรัณเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงผิดหวังอย่างไม่ปิดบังเพราะคิดว่าวันนี้เขาจะได้มานั่งทานอาหารกับเธอตามลำพังไม่คิดว่าจะมีคนอื่นมาด้วย
"ใบพริกไม่ใช่คนอื่นนะคะแต่เป็นเพื่อนรักเพียงคนเดียวของเอย" เอิงเอยที่ได้ยินแบบนั้นก็ละสายตาจากสิ่งที่อยู่ในมือหันมองคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยสายตาและน้ำเสียงที่จริงจัง สำหรับเธอแล้วใบพริกเปรียบเสมือนพี่น้องคนในครอบครัว
"พี่ขอโทษถ้าพูดอะไรที่ทำให้เราไม่พอใจ"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถ้าอย่างนั้นสั่งอาหารเลยนะคะ" เธอเอ่ยตัดบทก่อนจะหันไปสั่งอาหารกับพนักงานเสิร์ฟที่ยืนรออยู่ทำให้ชรัณจำต้องละสายตาจากใบหน้าของเธอหันไปสั่งอาหารบ้าง
"ขอโทษที่ฉันมาช
