แต่...สิ่งที่เมฆีคิดไว้ กลับไม่เป็นเช่นนั้น เพราะเมื่อพยศแล่นรถมาถึงหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ในเวลาต่อมา ชายหนุ่มก็เห็นแม่บ้านเดินไปเดินมา สีหน้าเต็มไปด้วยความทุกข์ร้อน จนหัวใจเขากระหวัดเป็นห่วงเอรินดาในทันที
“ป้าแก้ว ทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะครับ ผมบอกให้อยู่ดูแลเอรินดาไม่ใช่หรือครับ”
เมฆีเอ่ยถามทั้งๆ ที่ยังไม่ลงจากรถยนต์ด้วยซ้ำไป พอป้าแก้วซึ่งทำหน้าที่เป็นแม่บ้านคอยดูแลความเรียบร้อยภายในคฤหาสน์หลังนี้ เดินตรงมาหาก็เอื้อมไปจับมือประคองไว้ แล้วเดินเข้าไปภายในคฤหาสน์ด้วยกัน
ป้าแก้วยื่นมือให้เมฆีจับ เอ่ยบอกด้วยความเป็นกังวล “ก็แม่หนูเอรินดานะสิ พอตื่นนอนแล้ว ก็ไม่ยอมทานข้าว ป้าขอร้องยังไงก็ไม่ยอมทาน บอกว่ากลัว ถามป้าว่าคุณเมฆีทิ้งเธอไปแล้วใช่ไหม จากนั้นก็เอาแต่ร้องไห้ ป้าปลอบยังไงก็ไม่หยุดร้องไห้”
ได้ยินเพียงเท่านั้น เมฆีก็ไม่รอช้า เดินเร็วๆ เป็นวิ่งตรงไปยังบันไดบ้าน ก้าวบันไดทีละสองก้าวตรงไปยัง
