จอนนี่ถึงกับตาเหลือกก้าวเท้าถอยไปข้างหลังทีละก้าวอย่างหมดแรง เมื่อร่างใหญ่น่าเกรงขามของเมฆีเดินรุกเข้าประชิดตัวเขา
“นั่งลง จอนนี่”
เมฆีหันไปส่งสัญญาณให้พยศจับร่างของจอนนี่ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงาน พร้อมกับล็อกแขนทั้งสองข้างของคนชั่วไว้ด้วย
“คุณ...คุณเมฆี...อย่า...อย่าทำผม”
จอนนี่หน้าซีดเหงื่อแตกพลั่กร้องขอชีวิต เขาเคยได้ยินคำเล่าลือว่าเมฆีเป็นมาเฟียที่โหดเหี้ยมกับทุกคนที่ริอาจเป็นศัตรูด้วย ขณะเดียวกันก็เป็นซะยิ่งกว่าพ่อพระกับคนที่เมฆีเคารพรัก
เมฆีหยิบปืนพกมาวางลงบนโต๊ะทำงานให้จอนนี่เห็นชัดๆ ขณะเค้นเสียงลอดไรฟัน
“เราจะเล่นเกมยี่สิบคำถามกัน”
“เกม...เกม...อะไรครับ”
แค่เห็นปืนพกทรงประสิทธิภาพ และแน่นอนว่าต้องบรรจุลูกกระสุนเต็มอัตราศึก จอนนี่ก็กับเบิกตาโพล้งแถบถลนออกมานอกเบ้าก
“เกม...ที่จะตัดสินชีวิตของแกด้วยการตอบคำถามที่ฟังแล้วน่าระรื่นหูที่สุด”
ไม่ใช่แค่วางปืนไว้เฉ
