ตอนที่ 1

1058 คำ

ห-ล-ง ลีลาชู้ ผู้เขียน กาสะลอง ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือ หรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้น นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ ………. นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์ ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง *เราเตือนท่านแล้ว* ห-ล-ง ลีลาชู้ เรื่องราวทั้งหมดนี้เกิดขึ้นที่ชลบุรี ฉันมีชื่อจริงว่า ‘ลินดา’ เป็นภรรยาของ ‘ชัย’ ชายหนุ่มที่ฉันตัดสินใจใช้ชีวิตร่วมกับเขามาสามปีกว่า แม้ว่าฉันกับพี่ชัยจะยังไม่ได้แต่งงานกัน แต่เราก็รักกันมาก เราตกลงวางแผนซื้อบ้านร่วมกัน มีฝันเล็กๆ ว่าบั้นปลายจะไปใช้ชีวิตอยู่ต่างจังหวัด พี่ชัยบอกว่าถ้าปีหน้าเก็บเงินได้มากพอเป็นค่าสินสอด เขาจะไปสู่ขอกับแม่ จะแต่งงานให้ถูกต้องตามประเพณี ซึ่งอันที่จริงฉันก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับการแต่งงาน และไม่เคบรบเร้าให้เขาต้องหาเงินมาสู่ขอ ฉันอาจจะคิดแปลก แต่ก็คิดว่าเรื่องแบบนี้มันสำคัญที่ใจ สิ่งที่ยากยิ่งกว่าการจัดงานแต่งให้สังคมรับรู้ในหนึ่งวันนั้นไม่สำคัญเท่ากับการจะอยู่ยังไงให้ครองรักกันไปตราบจนนิรันดร์คือวันสิ้นลมหายใจจากกัน บ้านที่พี่ชัยซื้อ… แม้จะเป็นเพียงบ้านเอื้ออาทรหลังเล็ก แต่ก็เหมาะสำหรับคู่สามีภรรยาที่กำลังสร้างเนื้อสร้างตัวอย่างเรา ตลอดระยะเวลาสามีปีที่ฉันใช้ชีวิตอยู่กับพี่ชัย ฉันคิดว่าตัวเองก็มีความสุขดี และชีวิตคู่ของฉันกับพี่ชัยก็เหมือนจะปกติดี กระทั่งถึงวันหนึ่ง… วันที่ฉันได้รู้จักกับพี่ ‘อาร์ม’ ซึ่งเป็นเพื่อนของพี่ชัย เราทำงานอยู่ในโรงงานเดียวกัน เป็นโรงงานผลิตเครื่องปรับอากาศยี่ห้อดัง แต่สาเหตุที่ฉันเพิ่งได้เจอกับเพื่อนของสามีคนนี้ก็เป็นเพราะว่าเราทำงานอยู่คนละแผนก พี่ชัยกับเพื่อนคนนี้ทำอยู่ในฝ่ายผลิตแอร์รถยนต์ ส่วนฉันทำงานอยู่แผนกแอร์บ้าน โรงงานแห่งนี้ใหญ่มาก สถานที่กว้างขวางและพนักงานเกือบพันคน จึงไม่แปลกที่เราเพิ่งรู้จักกันอย่างจริงๆ จังๆ ทั้งที่ก็ทำงานมานาน ตอนเย็นของวันหนึ่ง หกโมงกว่า ขณะที่ฉันกำลังจะเดินออกมาจากโรงงานเพื่อมานั่งรถสองแถวกลับบ้านเหมือนอย่างที่เคยทำเป็นประจำทุกวัน “ดา… ” มีเสียงผู้ชายดังมาจากด้านหลัง พอฉันหันมาจึงรู้ว่าเป็นพี่อาร์ม เพื่อนของสามีนั่นเอง “ดากำลังจะกลับใช่ไหม… ” พี่อาร์มตะโกนถามทั้งที่ก็น่าจะเดาได้ เพราะเขาเป็นเพื่อนสนิทของพี่ชัย ไม่แปลกถ้าเขาจะรู้เรื่องราวเกี่ยวกับฉันและพี่ชัย “ค่ะ… วันนี้พี่อาร์มเลิกเร็วนะคะ… ไม่ทำโอหรือคะ… ” ฉันถามด้วยความสงสัย เพราะว่าวันนี้พี่ชัยสามีของฉันก็อยู่ทำโอทีต่อจนถึงห้าทุ่ม “อ๋อ… อันที่จริงก็มีโอทีนั่นแหละ แต่วันนี้พี่ไม่ทำ ก็เสยสลับให้เพื่อนอีกคนมาทำ… ” พี่อาร์มตอบข้อสงสัยของฉัน… ช่วงนี้เป็นโอทีแบบสมัครใจ โรงงานไม่ได้บังคับให้ทุกคนต้องทำ ถ้าวันไหนใครมีธุระก็แจ้งหัวหน้างานให้สลับสับเปลี่ยนได้ตามความเหมาะสม “กลับกับพี่ไหม… ” พี่อาร์มชวน ทำเอาฉันรู้สึกกลัวรอยยิ้มเจ้าชู้และใบหน้าที่มีเค้าโครงลูกครึ่งฝรั่งสุดหล่อเหลาจนสาวๆ ใจละลาย “จะดีหรือคะ… ” ฉันทำหน้าเกรงใจ เพราะรู้ว่าบ้านของพี่อาร์มกับบ้านเอื้ออาทรที่ฉันอาศัยอยู่ตอนนี้อยู่คนละเส้นทาง “ไม่ต้องเกรงใจ… ฝนกำลังจะตกแล้ว วันนี้พี่จะไปธุระแถวนั้นพอดี มาขึ้นรถเถอะนะ… ไม่ต้องเกรงใจพี่” พี่อาร์มโน้มตัวเอื้อมมาเปิดประตู… “ขอบคุณค่ะ… ” ถึงขนาดนี้แล้วฉันคงปฏิเสธไม่ได้ จึงตัดสินใจก้าวขึ้นมานั่งเคียงข้างกับร่างสูงใหญ่ของพี่อาร์มที่นั่งอยู่ในตำแหน่งคนขับ ในเวลาต่อมา รถกระบะของพี่อาร์มแล่นมาได้ครู่ใหญ่ๆ ก่อนถึงทางเลี้ยวไปบ้านเอื้ออาทรพี่อาร์มก็หันมาถามฉันว่า “พี่หิวข้าวจัง… ดาหิวไหม… ” พี่อาร์มเหลือบมองฉัน “หิวนิดหน่อยค่ะ… ” ฉันตอบพลางเหลือบมองหน้าเขาแวบหนึ่ง พี่อาร์มมองมาพอดี ตาเราประสานกัน ฉันรู้สึกราวกับว่ากำลังโดนสะกดด้วยมนตร์เสน่ห์ ตาจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าสุดหล่อเหลา จมูกของเขาโด่งเป็นสันสวย ที่คางและสันกรามเต็มไปด้วยตอเคราเขียวๆ เห็นแล้วรู้สึกจั๊กจี้ “งั้นไปกินข้าวกันก่อนนะ… เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง” พี่อาร์มถามโดยไม่รอฟังคำตอบ รีบเลี้ยวรถไปอีกทาง ขับรถต่อมาครู่ใหญ่ๆ ก็ถึงร้านอาหาร เราใช้เวลานั่งกินข้าวด้วยกันพักใหญ่ๆ จากนั้นพี่อาร์มก็สั่งเบียร์มาสามขวด ชวนกินเบียร์เป็นเพื่อนจนฉันเองก็เริ่มมึนเพราะคออ่อน “อะไรกัน… แค่นี้ก็หน้าแดงแล้ว แสดงว่าไอ้ชัยไม่ค่อยให้ดากินเบียร์ใช่ไหม… ” พี่อาร์มแซว “ดาดื่มหลายแก้วแล้วนะคะ… ดาคออ่อนมากค่ะพี่อาร์ม… ” ฉันตอบพลางจ้องมองหน้าพี่อาร์ม… ก่อนจะกวาดสายตาลงมาที่อกของเขา กระดุมเสื้อช่วงบนที่ไม่ได้กลัดเอาไว้ เผยให้เห็นเส้นขนสีดำเป็นแพแผ่กระจายไปทั่ว อกนูนแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ หลังจากที่เราคุยกันต่อมาอีกครู่ใหญ่ๆ ฉันจึงรู้ว่าพี่อาร์มเป็นลูกครึ่งฝรั่ง เพราะว่าแม่ของพี่อาร์มได้สามีเป็นชาวบราซิล แต่อยู่กันได้ไม่นานก็เลิกรา ทิ้งให้แม่ของพี่อาร์มต้องเป็นหม้ายเลี้ยงพี่อาร์มมาเพียงลำพัง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more