ที่ลักลอบแอบมามีความสัมพันธ์กันอย่างฉันกับพี่อาร์มก็ว่าได้
เรามาถึงตอนเย็นมากแล้ว หลังจากเอากระเป๋าเดินทางไว้ในห้องเรียบร้อย เราก็พากันออกมาเดินเล่นริมทะเล
“นกเยอะมากเลยค่ะพี่อาร์ม… ”
ฉันยืนมองฝูงนกนางนวล ที่กำลังโบยบินไปมา ล้อเล่นไปตามเกลียวคลื่นสีขาวสาดซัดเข้าหาฝั่ง
“อยากถ่ายรูปไหม… ”
พี่อาร์มถามพลางคว้ามือถือขึ้นมากด
“ไม่ดีกว่า… ”
ทั้งที่อยากถ่ายภาพเก็บเอาไว้เป็นความทรงจำ แต่สุดท้ายฉันก็ส่ายหน้า
เมื่อฉุกคิดขึ้นได้… ว่าระหว่างฉันกับพี่อาร์มนั้นอันตรายนัก ถ้าจะมีรูปถ่ายไว้เป็นพยานหลักฐานของความทรงจำ
“พี่ถ่ายให้ดาคนเดียวก็ได้… ”
ราวกับว่าพี่อาร์มสามารถอ่านสีหน้าและแววตาของฉันได้
“ไม่ค่ะ… ถ้าจะถ่ายรูปก็ต้องถ่ายคู่”
ฉันรู้สึกอยากเก็บความทรงจำของเราทั้งสองไว้ด้วยภาพคู่สักรูป
“อันที่จริงก็ถ่ายได้นะ พี่ก็ลูกผู้ชาย กล้าทำกล้ารับ พี่ไม่ได้กลัวอะไร… ”
พี่อาร์มพูดแปลกจนฉันกลัว จากน
