พ่อเพื่อนหนูขอจอง

แด๊ดหื่น

คำตอบของเขานั้นไม่ไว้หน้าเธอเลย มันทำให้ขวัญข้าวเข้าใจ

ทุกอย่างจนเธอพยายามที่จะขืนตัวออกจากเขา ความน้อยใจของเธอมันแน่นจุกอกไปหมด แต่เขากลับไม่ยอมปล่อยเธอแถมยังรัดเธอแน่นยิ่งกว่าเดิม

“ฉันพยายามควบคุมและเตือนตัวเองแล้ว แต่พอฉันได้ยินเธอเรียกชื่อฉันความยับยั้งชั่งใจของฉันก็หมดลงทันที เหตุผลข้ออ้างต่าง ๆ ฉันลืมมันไปจนหมด มันทำให้ฉันคิดเข้าข้างตัวเองว่าเธอก็มีใจให้กับคนแก่อย่างฉัน” เขารีบเอ่ยก่อนที่เด็กสาวจะคิดอะไรเลยเถิดไปมากกว่านี้

“แล้วฉันอยากบอกเธออีกอย่างว่าระหว่างเธอกับฉันมันไม่ใช่แค่เซ็กซ์ แต่ฉันเรียกมันว่าการร่วมรัก”

“ข้าวก็ไม่ต่างจากผู้หญิงคนอื่นของแด๊ดหรอกค่ะ” เธอเอ่ยอย่างน้อยใจ

“เธอแตกต่างข้าว เพราะว่าเธอเป็นผู้หญิงที่อยู่ในใจฉัน แต่ฉันกลับต้องเก็บกดความรู้สึกที่มีกับเธอเอาไว้เพราะกลัวว่าถ้าเธอรู้ความจริงแล้วเธอจะรังเกียจฉัน” พอลเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง กระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น

“แล้วอีกอย่างฉันไม่ได้ใช้เธอเป็นเครื่องระบายความใคร่ แต่ฉันใช้ภาษากายบอกรักเธอ ฉันไม่คาดหวังว่าเธอจะเวอร์จิ้น แต่พอฉันรู้ว่าฉันได้

ครอบครองเธอเป็นคนแรก เธอไม่รู้หรอกว่าฉันภูมิใจขนาดไหนที่เธอยอมมอบมันให้กับฉัน”

เมื่อหนุ่มใหญ่พูดจบขวัญข้าวก็ยังนิ่งไม่ได้เอ่ยอะไรต่อ เธอกำลังค่อย ๆ ซึมซับถ้อยคำของเขาอยู่ แต่นั่นทำให้พอลรู้สึกกังวล เกรงว่าเมื่อเธอรู้ความในใจของเขาแล้วเธอจะรังเกียจ จนเขาต้องเอ่ยย้ำ

“ฉันรักเธอข้าวฉันสัญญาว่าต่อแต่นี้จะมีแต่เธอแค่คนเดียว ก่อนหน้านี้ฉันใช้ชีวิตอย่างคนโสดมานาน แต่ตอนนี้ฉันมีเมียแล้ว ฉันจะไม่ทรยศเมียของฉันอย่างเด็ดขาด ดังนั้นผู้หญิงพวกนั้นไม่จำเป็นสำหรับฉันเลย

สักนิด”

คำพูดโต้ง ๆ ของเขาทำให้ขวัญข้าวขัดเขินเป็นอย่างมาก ทั้งสรรพนามที่เขาใช้เรียก ทั้งความหมายที่เขาต้องการสื่อ เธอเข้าใจมันทั้งหมด หัวใจเด็กสาวเต้นแรงไปกับประโยคที่อาจเรียกได้ว่าเป็นการบอกรัก เธอรู้สึกฟูฟ่องในอกอย่างบอกไม่ถูก เธอแอบรักเขามานาน พอได้ยินอย่างนี้มันทำให้เธอยอมเชื่อเขาไปหมดทุกอย่าง เธอตัดสินใจว่าจะเชื่อเขา เธอจะขอไขว่คว้าความสุขตรงหน้าเอาไว้ก่อน

“ข้าวรักแด๊ดค่ะ”

และมันก็ไม่ต่างกัน เพียงประโยคบอกรักสั้น ๆ ของเด็กสาวคราวลูกทำให้ใจอันแข็งแกร่งของพอลสั่นไหวอย่างประหลาด เขารู้สึกกระชุ่มกระชวยอย่างกับหนุ่ม ๆ อายุยี่สิบกว่าก็ว่าได้

“เธอพูดอย่างนี้ฉันจะถือว่าเธอเป็นผู้หญิงของฉันแล้ว และฉันจะไม่ยอมปล่อยเธอไปเด็ดขาด” พอลกล่าว

“ข้าวเป็นคนขี้หึงแล้วก็ขี้หวงด้วย ข้าวไม่ชอบใช้ของร่วมกับคนอื่น” เธอเอ่ยบอกเขา

“ฉันเองก็ไม่ต่างจากเธอหรอกนะข้าว แล้วฉันก็ยินดีที่จะให้เธอ

หึงหวงฉันได้เต็มที่ แต่เธอแน่ใจแล้วใช่มั้ยว่าจะยอมเป็นเมียตาแก่อย่างฉันคนนี้” พอลถามย้ำ

“แด๊ดไม่แก่เสียหน่อย ยังหนุ่มและหล่ออยู่เลย” ขวัญข้าวไม่ได้ให้คำตอบกับเขา เธอทำเพียงแก้ความเข้าใจให้เขาเสียใหม่ สวมกอดเขากลับและซบหน้าลงกับอกแกร่งที่ทั้งตึงและแน่น

ภาษากายของเด็กสาวตรงหน้าบอกทุกอย่างแล้วว่าคำตอบของเธอคืออะไร

พอลกอดเด็กสาวตอบ แต่ให้ตายเถอะ เรือนร่างนุ่มนิ่มกับกลิ่นกายสาวหอมกรุ่นทำให้อารมณ์ที่เขาพยายามกักเก็บมาทั้งวันปะทุขึ้นมาอีกแล้ว

ฝ่ามือใหญ่ประคองใบหน้าของเด็กสาวขึ้นมาฝากจุมพิตอย่างแสนรัก เด็กสาวอย่างขวัญข้าวก็ตอบรับจุมพิตนั้นเป็นอย่างดี จากจูบอ่อนหวานคลอเคลียเว้าวอนจึงเพิ่มระดับความร้อนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เลือดในกายหนุ่มใหญ่พลุ่งพล่าน มือใหญ่เลื่อนไปลูบไล้แผ่นหลังบอบบางภายใต้เสื้อยืดตัวสวย และเพียงไม่นานตะขอบราด้านหลังก็ถูกปลดออกอย่างง่ายดาย พอลผลักร่างบอบบางล้มนอนลงบนเตียงแล้วก็พาร่างสูงใหญ่ของตนเองมา

ทาบทับ เสื้อยืดของเด็กสาวถูกร่นขึ้นพร้อมกับบราสีหวาน ความงดงามตรงหน้าทำให้ลำคอของหนุ่มใหญ่แห้งผาก เขากำลังหิวกระหาย อยากชิม อยากลิ้มลองความหอมหวานตรงหน้าอย่างไม่รู้จักเบื่อและไม่รู้จักพอ

ทันทีที่ลิ้นสากตวัดลงบนยอดถันที่ชูชันจนแข็งเป็นไต ร่างบางถึงกับสะดุ้งด้วยอารมณ์บางอย่างถูกกระตุ้นขึ้นมาอย่างหนักหน่วงตามแรงตวัดของลิ้น เสียงหวานครางผะแผ่วตามอารมณ์รัญจวนที่ถูกปลุกขึ้น ไม่เพียงแค่นั้นมือใหญ่ยังล้วงเข้าไปในกางเกงผ้ายืดขาสั้นของเธอแล้วส่งนิ้วเรียวกรีดไปตามกลีบดอกไม้ไปมาเบา ๆ แม้ยังไม่ลุกล้ำแต่มันกลับจุดกระแสความร้อนรุ่มขุมหนึ่งที่ลามมายังท้องน้อยของเธอ

แม้ว่าจะยังรู้สึกตึง ๆ อยู่ตรงบริเวณนั้น แต่เชื้อไฟที่หนุ่มใหญ่กำลัง

เติมอยู่ทำให้ขวัญข้าวแทบลืมความเจ็บปวดไปหมดสิ้น เธอรู้ว่ากำลังต้องการเขา อยากให้เขาเติมเต็มเธอเหมือนกับเมื่อเช้า กายสาวยกแอ่นเหมือนเป็นการบอกให้เขาทำอะไรกับเธอมากกว่านี้

พอลเองก็พร้อมแสนพร้อม แต่เขายังเกรงว่าความใหญ่โตของเขาจะทำร้ายเธอให้เจ็บปวด เขาจึงตัดสินใจดึงกางกางของเด็กสาวออกให้พ้นทางแล้วเคลื่อนใบหน้าหล่อเหลาไปยังดอกไม้งามแสนสวยแทน เขาอยากเตรียมความพร้อมเธอให้มากกว่านี้ ลิ้นสากจึงทำตามหน้าที่ของมัน ซึ่งที่จริงอาจเรียกว่ากำลังสร้างความสุขหฤหรรษ์ให้กับทั้งสองฝ่ายมากกว่า

ลิ้นร้ายของพอลกำลังสร้างความทรมานอันแสนหวานให้กับ

ขวัญข้าว ขณะเดียวกันสิ่งที่เขาได้รับคือการได้ลิ้มชิมรสความสดใหม่แสนหวานของเด็กสาว น้ำหวานจากใจกลางดอกไม้ผุดออกมาให้เขาได้ดื่มกินอย่างไม่รู้จักเบื่อ

ขณะเดียวกันร่างบางก็ยังคงบิดเร่าปัดป่ายไปมาตามอารมณ์หวามที่เขาปรนเปรอให้ จากใจกลางร่างสู่ท้องน้อยมันทั้งหวามไหวและร้อนไปหมด จากนั้นพอลเพิ่มระดับด้วยการส่งนิ้วเรียวยาวสอดเข้าไปในช่องทางอุ่นร้อน เขาค่อย ๆ ขยับนิ้วเข้าออกเป็นจังหวะอย่างเนิบช้า

การถูกเติมเต็มในขั้นแรกทำให้ขวัญข้าวรู้สึกเหมือนว่าเขากำลังช่วยต่อลมหายใจให้กับเธอ ความทรมานแทบตายเมื่อสักครู่ถูกแทนที่ด้วยความสุขสมที่ค่อย ๆ ไต่ระดับขึ้นเรื่อย ๆ ขวัญข้าวรู้สึกว่าตัวเองกำลังไต่ขึ้นบันไดไปทีละขั้น ๆ จนกระทั่งเขาส่งเธอมาจนถึงบันไดขั้นสุดท้าย ความทรมานทั้งหลายพลันมลายหายไปสิ้น หลงเหลือเพียงรสสุขหวานล้ำที่โอบล้อมหัวใจเธอไว้

น้ำหวานชุ่มฉ่ำที่เธอปลดปล่อยออกมาทำให้พอลรู้ว่าภารกิจแรกของเขาสำเร็จลุล่วงแล้ว คราวนี้คงเป็นตาของเขาบ้าง พอลล้วงอะไรบางอย่างออกจากกระเป๋ากางเกงผ้าเนื้อดีก่อนที่จะถอดกางเกงสลัดมันทิ้งอย่างไม่ใยดี ขวัญข้าวตาเบิกโพลงด้วยไม่คาดคิดว่าเขาจะทำอะไรแบบนี้ ข้อแรกคือทั้งวันที่เขาใช้เวลาอยู่กับเธอ ภายใต้กางเกงผ้านั้นเขาไม่ได้ใส่อะไรอย่างอื่นเลย และอีกอย่างคือสิ่งที่เธอต้องถามเขาออกไป

“แด๊ดพกมันไว้ตลอดเวลาเลยหรือคะ”

เธอหมายถึงกล่องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ที่เขาล้วงออกมาแล้วกำลังเปิดมันเพื่อหยิบเอาห่อฟอยล์เล็ก ๆ ออกมา

“ใช่ เผื่อเอาไว้น่ะ” พอลรับอย่างไม่ปิดบัง

ขวัญข้าวหน้าแดงกับคำตอบของเขาแล้วพึมพำอุบอิบแก้เขิน

“แด๊ดหื่น”