NOT GOOD :: CHAPTER 2 [100%]
873 คำ
“อะ อ้าว?” อะไรกัน!! ทำไมถึงไม่เลิกกันไปเลยเล่า ห่างกันทำไม? ห่างกันสักพัก ห่างกันทำไม!! หึย
“ใช่ เนยบอกว่าให้ฉันกับเธอห่างกันสักพัก แต่มีเหรอคนอย่างฉันจะยอมปล่อยเนยไป...”
“...”
“ฉันรักเนยมาก ไม่มีวันยอมให้เธอไปจากฉันหรอก ฉันจะไม่มีวันบอกเลิกเนยเด็ดขาด ไม่ว่าจะด้วยเรื่องอะไรก็ตาม... เนยคือผู้หญิงที่ทำให้ฉัน เอิ๊ก!! รู้จักชอบและให้ใจใคร”
ใช่ ก็เหมือนที่ฉันเป็นกับนายไงไค เอฟมองไคที่เงยหน้ามองเพดาน สายตาคมนิ่งหลับลงแต่ริมฝีปากร้อนแดงก็บ่นพึมพำไม่ยอมหยุด
“ฉันชอบเนยมาก รักมากที่สุด แต่แล้วไงล่ะ... สุดท้ายฉันก็ไม่ดีพอ ทำไมวะ!! ฉันไม่ดีตรงไหนวะ!!”
“นายดีเสมอนะไค” ใบหน้าหล่อนิ่งลืมตาขึ้น หันไปมองใบหน้าสวยที่ยิ้มให้กับเขาอย่างจริงใจ เอฟเท้ามือลงที่พนักโซฟาและเท้าคางกับแขนตัวเอง เอียงคอมองใบหน้าหล่อนิ่งที่จับจ้องเธออยู่
“เธอคิดแบบนั้นเหรอ?”
“อืม อย่างน้อยนายก็ดีมากที่สุดในสายตาของฉัน... ใครจะว่านายยังไง? นายไม่ดียังไง ฉันก็ยังคงมองนายเป็นคนดีเสมอ ผู้ชายที่ไหนจะช่วยผู้หญิงที่ไม่รู้จักกันได้ตั้งสอบครั้ง”
“...”
“ฉันไม่ถูกลากไปข่มขื่นตั้งสองครั้ง ไม่ใช่เพราะนายเหรอ ที่เข้าไปช่วย... ไม่ใช่เพราะนายเหรอ? ที่เป็นคนดีอย่างที่ฉันไม่เคยเจอมาก่อน และ...”
“และอะไร?”
“บอกไปนายก็ว่าฉันอยู่ดี เอาเป็นว่า นายเป็นคนดีสำหรับฉันนะไค”
“แต่ฉันไม่ใช่คนดีอย่างที่เธอเห็น เธออย่ามาตัดสินฉันเพียงเพราะฉันช่วยเหลือเธอเลยเอฟ” ไคหันกลับไปเงยหน้ามองเพดานอีกครั้ง พร้อมกับหลับตาลง เอฟก็จับจ้องใบหน้าหล่ออยู่แบบนั้น ต่อให้นายดีหรือไม่ดี... เธอก็ยังมองเขาว่าเป็นคนดีอยู่แบบนั้น เพราะผู้ชายคนนี้คือคนที่เธอชอบจริงๆ ให้ใจจริงๆ ยอมแลกหัวใจ ยอมเสี่ยงกับมันอีกครั้ง ถึงแม้มันจะเคยทำให้เธอเจ็บปวดก็ตาม เวลาผ่านมาห้าปีแล้ว เธอก็ยังไม่ลืมเรื่องราวระหว่างเธอกับแฟนเก่าได้เลย แต่พอมาเจอไค... ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว เธอพร้อมจะเผชิญหน้ากับมันอีกครั้ง และครั้งนี้เธอจะต้องได้มันมาด้วย ความผิดหวังเธอเจอมันมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ครั้งนี้เธอขอเถอะ!! พระเจ้าคะ ขอฉันเถอะ ผู้ชายคนนี้... ให้ฉันสมหวังด้วยเถอะนะ
นิ้วมือเรียวเอื้อมไปลูบแก้มของเขาอย่างแผ่วเบา ใช้นิ้วชี้ลากไปมาที่แก้ม ก่อนจะขึ้นไปที่หน้าผากไล่ลงมาที่สันจมูกโด่ง จนมาถึงริมฝีปากร้อนที่แค่เธอสัมผัสเพียงปลายนิ้วก็รับรู้ได้ว่า มันร้อนแค่ไหน ริมฝีปากของเขา ทำให้เธอใจละลายมาแล้วกับรสจูบที่แสนจะเร่าร้อนและอ่อนหวาน เอฟยันตัวเองขึ้นและชะโงกไปมองใบหน้าหล่อนิ่งที่หลับตาพริ้มอยู่แบบนั้น ก่อนจะยิ้มให้เขาพลางลุกขึ้นหยิบกระเป๋ามาสะพายเพราะตอนนี้ดึกมากแล้ว อีกอย่างเขาเมาเธอก็ไม่อยากจะรบกวน ไว้หายเมาก่อนแล้วค่อยว่ากัน เอฟถอนหายใจออกมาลุกขึ้นยืนก้าวเท้าออกไปไม่กี่ก้าวแต่ทว่า...
หมับ!!
“อ่ะ...”
“อย่าเพิ่งไป” น้ำเสียงเข้มแผ่วเบาทำให้เธอชะงักทันที หันไปมองใบหน้าหล่อนิ่งที่ยังคงหลับตาอยู่แบบนั้น แต่ว่ามือของเขากลับจับข้อมือของเธอไว้แน่น เอฟทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนฟังว่าเขาจะพูดอะไรอีกหรือเปล่า? หรือแค่อาจจะเพราะเขาเมาก็เลยละเมอออกมา เมื่อรอสักพักแล้วไม่มีเสียงพูดอีก เอฟเลยดึงมือหนาออกจากข้อมือ และหันหลังเดินไป
“อยู่กับฉันก่อน...”
“!!!”
“ได้ไหม?” ร่างบางชะงักทันที หันไปมองร่างหนาที่ยังคงนอนอยู่ แต่เธอได้ยินชัดเลยนะ มันชัดมากเลย... ที่เขาขอให้เธออยู่ก่อน ทั้งๆ ที่มักจะไล่เธอเสมอ ทำไมเธอถึงหัวใจเต้นแรงขนาดนี้ล่ะ? ทำไมจู่ๆ ดวงตามันร้อนขึ้นมาแบบนี้นะ เอฟตัดสินใจเดินไปนั่งข้างเขาอีกครั้งทันที มองใบหน้าหล่อนิ่งที่ไม่ได้ตอบอะไรต่อ
“ขอบใจนะ...”
จะมีก็แต่คำขอบคุณที่เปล่งออกมาอย่างแผ่วเบา แล้วทำไมเธอถึง... ยิ้มไม่หุบแบบนี้ล่ะ? พระเจ้าคะ ฟังคำขอของฉันแล้วใช่ไหม? ขออีกครั้งนะคะ ขอให้ฉันได้อยู่ใกล้กับเขาให้มากกว่านี้ ขอให้ฉันได้ทำให้เขาชอบฉัน รักฉันด้วยนะคะ ขอให้เขาคือผู้ชายคนสุดท้ายของฉัน ที่ฉันจะไม่มีวันปล่อยเขาไป จะไม่มีวันทำให้เขาเสียใจ จะทำให้เขามีแต่ความสุขในทุกๆ วัน นะคะ พระเจ้า...
- ผู้เขียน
