NOT GOOD :: CHAPTER 4 [70%]
1808 คำ
“อร่อยไหม?”
“อืม” ใบหน้าสวยยกยิ้ม ค่อยยังชั่วที่อย่างน้อยเขาก็ไม่โกรธเธออะนะ หลังจากกินข้าวเสร็จไคก็กลับไป เอฟที่ไม่รู้ว่าจะทำอะไรก็เลยเลือกที่จะไปเดินเล่นที่ห้าง ใช่ เพราะช่วงนี้พวกพ้องเพื่อนของเธอต่างพากันมีแฟนไปหมด กว่าจะนัดเจอกันทีก็ต้องรอให้ว่างกันก่อน ในกลุ่มคงจะมีแต่เธอเท่านั้นมั้งที่ยังโสดอยู่เนี้ย คิดแล้วกลุ้มใจ เอฟสวมชุดกระโปรงรัดสั้นเลยเข่ามาเยอะมาก เผยเรียวขายาวของเธอ พร้อมกับสวมส้นสูงสี่นิ้วที่ไม่ได้ช่วยให้เธอสูงเลย ถ้าหากเทียบกับการยืนกับไค เพราะขนาดเธอสวมรองเท้าส้นสูง หัวเธออยู่ในระดับติ่งหูเขาแค่นั้นเอง ถ้าไม่ใส่ส้นสูงไม่ต้องพูดถึงเลยว่าเธอสูงในระดับในของเขา ก็แค่หน้าอกไงล่ะ เธอมั่นใจว่าสวมส้นสูงแล้วจะสูงกว่าผู้ชายทั่วไป แต่ยกเว้นไคคนเดียวนะ
ร่างบางเดินนวยนาดไปตามห้างสรรพสินค้า แน่นอนว่าเธอไม่ต่างอะไรจากคนสวยคนหนึ่งที่พอเธอเดินอยู่คนเดียว ก็จะมีพวกผู้ชายมาตามจีบ ซึ่งเธอก็ปฏิเสธไปอย่างสุภาพว่ามีแฟนแล้ว ทั้งๆ ที่เธอยังไม่มีเลยนะ เอฟมานั่งอยู่ที่เก้าอี้หน้าร้านรองเท้าแห่งหนึ่ง ก่อนจะหยิบมือถือมาโทรหาเชอรี่เพื่อนของเธอที่อยู่กลุ่มเดียวกัน
(“ว่าไงค่ะ คุณเอฟ”)
“ว่างป่ะ มาที่ห้างหน่อยดิ”
(“ว่างอะไรล่ะคะ กำลังจะไปเที่ยวกับทีม... มาด้วยกันปะล่ะ”)
“เหอะ ไปเป็นก้างแกนะเหรอ? ไม่ไปหรอก แค่นี้แล้วกัน”
(“จ้า ก็รีบหาสามีเร็วๆ สิคะเพื่อน ในกลุ่มเนี้ยมีกันหมดแล้วนะคะ แม้แต่อีทิฟ เกย์หน้าสวยยังหาผัวได้แล้วนะ สวยๆ อย่างหล่อนเนี้ย ควรจะหาได้แล้วนะ ไม่ใช่แพ้อีทิฟอ่ะ”)
“เออ ถ้าจะแดกดันกันขนาดนี้นะ ไม่ฆ่าฉันเลยล่ะ ยัยเพื่อนบ้า!!” เอฟกดวางสายทันทีอย่างหงุดหงิด ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นร่างหญิงสาวที่คุ้นเคยกำลังเดินอยู่กับใครก็ไม่รู้ซึ่งเป็นผู้ชายที่หน้าตาดี แต่น่ากลัวมาก ยังกับอันธพาลเลยนะนั่น เอฟลุกขึ้นเดินไปหาเนยทันที จนเธอตกใจ
“เนย...”
“พี่? เพื่อนพี่ไค”
“ใช่ แล้วเนยทำไม...?” ใบหน้าสวยเงยหน้าสบตากับผู้ชายคนนี้ที่มองเธออย่างไม่สบอารมณ์ น่ากลัวจัง!! เพราะไม่ใช่ความอยากรู้จะไม่เข้ามาทักหรอกนะ
“คือไม่เกี่ยวกับพี่เลยนะคะ เนยขอตัว” เอฟมองเนยที่เดินสวนเธอไป แต่ก็ต้องชะงักทันทีเมื่อมองเห็นอะไรบางอย่าง ทำให้เอฟหันไปมองบ้างก็พบว่าเป็นไคที่กำลังยืนกำหมัดอยู่ ตายล่ะหว่า... มาได้ไงเนี้ย!! ไคเดินตรงมายืนตรงหน้าเนยและหันไปมองผู้ชายคนนี้ที่ยืนยิ้มให้ไคอยู่
“ไหนเพื่อนเนยบอกว่ามาที่ห้างคนเดียวไง? แล้วไอ้ท๊อปมาได้ไง!!”
“...”
“ไค นายใจเย็นนะ เพื่อนเนยก็ได้นี่ ใช่ม่ะ?”
“เปล่า ผมเป็นแฟนเก่าเนย”
“!!!” เย้ย... จริงเด่ะ!! เอฟมองผู้ชายคนนี้ที่ยืนยิ้มอยู่ และมองไคที่ยืนกำหมัดแน่น อะไรนะ? แฟนเก่าเนย แล้วมาเดินกับเนย มันหมายความว่าไงกันเนี้ย ที่เนยบอกอยากห่างกับไค ก็เพราะเรื่องนี้เหรอ? ไม่สิ เนยจะกลับไปคืนดีกับแฟนเก่าเหรอ เออเฮ้ย ดีใจเว้ย!! กรี๊ดดด ใจเย็นเอฟ...
“ก็แค่แฟนเก่า แต่กูคือปัจจุบัน!!” ไคดึงแขนเนยมายืนข้างตัวเอง แต่ทว่าคนที่ชื่อท๊อปก็ดึงแขนเนยไว้เช่นกัน เอาล่ะสิศึกชิงนางกันหรือไง?
“พี่ไค เนยแค่บังเอิญเจอพี่ท๊อปนะคะ”
“แล้วไง!! บังเอิญบ่อยไปไหมเนย”
“แต่เนยก็บอกแล้วไงว่าไม่มีอะไร พี่ไม่เคยเชื่อใจเนยเลยอ่ะ!!”
“ใช่ มันจะเชื่อใจเธอได้ไง ในเมื่อมันเองก็ต้องกลัวสิ... กลัวว่าสักวัน ฉันจะกลับมาทวงเธอคืน!!” เอฟมองท๊อปกับไคสลับกันไปมา เออ เธอคือส่วนประกอบใช่ไหม แต่แล้วก่อนที่เธอจะกลายเป็นตัวประกอบ เนยก็สะบัดมือทั้งสองคนออกไป หูย สวยเลือกได้จริง ทำไมเธอถึงไม่มีโมเม้นท์แบบนี้กับเขาบ้างนะเอฟ!!
“พอทั้งคู่เลยนะคะ และก็ไม่ต้องตามเนยมาด้วย พี่ไคเนยบอกยังไงพี่คงจำได้นะคะ? ส่วนพี่ท๊อป เนยดีใจที่พี่ขอโทษกับสิ่งที่พี่ทำกับเนย... เนยขอตัว”
“เนย/เนย!!” ใบหน้าสวยของเอฟมองไคกับท๊อปที่มองตามร่างบางไป แต่ทว่าท๊อปกลับมองไคพร้อมกับแสยะยิ้มอย่างกวนทีนสุดๆ จนเธอแทบอยากจะเอาข่วนหน้าเขาจริงๆ มามองไคของเธอแบบนี้ได้ไงย่ะ!!
“มึงเตรียมใจไว้เลยนะไค กูจะมาทวงของๆ กูคืน!!”
“ฝันไปเถอะว่ากูจะให้เนยไป...”
“ก็คอยดูแล้วกัน มึงก็รู้ดีว่า เนยคิดยังไงกับกู หึ” พูดจบก็ยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะหันมามองเอฟด้วยสายตาที่โลมเลียและเดินจากไป เอฟมองไคที่กำหมัดแน่นเดินหมุนตัวไปจนเอฟเดินตาม โหย... ใส่ส้นสูงก็ทำให้เดินช้าแบบนี้ล่ะ เอฟ มองร่างหนาที่เดินเข้าไปที่ประตูฉุกเฉิน หันหน้าเข้ากำแพงและ
พลั่ก!!
“ไค ใจเย็นสิ ทำร้ายตัวเองแบบนี้ นายคิดว่าเนยจะรู้เหรอ?”
“แล้วเธอจะให้ฉันทำยังไง... ก็เห็นอยู่ว่าเนยทำอะไร? จะให้ฉันทำยังไงเล่า!!” เอฟมองร่างหนาที่ยกหมัดชกไปที่กำแพงหลังจากที่เขาเจอเนยกับแฟนเก่า แต่ก็ไม่เห็นจะต้องทำร้ายตัวเองแบบนี้เลยนี่น่า ใบหน้าสวยถอนหายใจออกมาจับมือมาวางที่ตักและหยิบผ้าเช็ดหน้าสีขาวออกมาเช็ดเลือด จนไคมองตามอย่างนิ่งๆ
“ก็ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น อยู่เฉยๆ อย่าลืมนะตอนนี้เนยกับนายห่างกันอยู่”
“...”
“ถ้าขืนนายยังหัวร้อนอยู่แบบนี้ เนยจะยิ่งโกรธนายมากขึ้นเท่านั้นนะไค” ใบหน้าสวยจับจ้องมองแผลที่มือเขาก็ถอนหายใจออกมา ทำไมต้องทำร้ายตัวเองแบบนี้นะ เอฟเงยหน้าไปสบตากับไคที่จับจ้องเธออยู่ก่อนแล้ว ใช่ มันทำให้เธอใจสั่นเมื่อสายตาของเขามันบอกว่าอ่อนไหวมากเลยตอนนี้ ซึ่งเธอไม่เคยเห็น
“เอาเถอะ ทำแผลไหม?”
“ไม่”
“อืม งั้น...” ใบหน้าหล่อมองเอฟที่จะพูดอะไร แต่ก็เงียบไป เอาจริงๆ ก็เคยชวนเขาไปเที่ยวมาแล้วสองรอบนะ แต่ก็กลัวจะโดนทิ้งอีกนะสิ แต่ถ้าไม่ทำอะไรเลย คะแนนจนหดนะเอฟ เอาวะ!!
“ไค ไปเที่ยวกัน?”
“ไม่ ฉันไม่ได้ว่างขนาดนั้น ฉันต้องไปหาเนย...” ไคมองใบหน้าสวยที่ทำหน้าหงอยทันที เอฟถอนหายใจออกมา ก็กะแล้วว่าเขาจะต้องปฏิเสธ เหอะ แล้วไงเล่า? ทำไมต้องรู้สึกเหนื่อยหัวใจแบบนี้นะ เหมือนยิ่งตามเขาก็ยิ่งเดินหนีเธอไปไกลทุกทีๆ เอฟเงยหน้ามองไคที่สบตากับเธอ ช่างเถอะ มีเวลาให้ทำคะแนนนี่น่า ตอนนี้ปล่อยเขาไปก่อนแล้วกัน
“โอเค งั้นฉันไปนะ”
“เดี๋ยวเอฟ...” ร่างบางชะงักทันที หรือว่าจะเปลี่ยนใจไปกับเธอกันนะ เอฟรีบหันไปมองใบหน้าหล่อนิ่งที่ดูเหมือนจะลังเลอะไรสักอย่าง และใช่มันสร้างความรู้สึกที่เหนื่อยเมื่อกี้ให้มีพลังอีกครั้ง เมื่อไคถอนหายใจออกมา
“ระวังตัวด้วยแล้วกัน ถ้าไม่ได้ไปกับเพื่อนอะนะ”
รู้สึกว่าพลังจะหมดลงอีกแล้วล่ะ... เฮ้อ
ตอนนี้เอฟอยู่ที่ผับกับเพื่อนสาวสองคนที่บอกว่าสามีไม่อยู่ เมียก็เลยร่าเริง แน่นอนว่าเธอก็สนุกสุดเหวี่ยงไปสิ ถ้ามหาลัยเปิดเทอมเมื่อไหร่ เธอต้องไปทำเรื่องโอนวิชาเรียนจากเมืองนอกอีก เพราะงั้น เรียนคือเรียน เที่ยวคือเที่ยว คือคติของเอฟนะจ๊ะ วันนี้เอฟก็แต่งตัวสวยเช่นเคย สวมกางเกงยีนขาสั้นยีนขาดๆ จนเห็นแก้มก้นขาวเนียน สวมแค่เสื้อกล้ามรัดรูปสีขาวดันทรวงอกทะลักล้น และมีเสื้อเชิ้ตขาวบางคลุมไว้ แต่ก็ได้แค่นั้น เพราะความฮอตของเธอ ต่อให้ใส่เสื้อคอกระเช้ากับผ้าถุงเธอยังดูฮอตและเซ็กซี่อยู่ดีนะ
“เอฟ ฉันกลับก่อนนะ สามีโทรตามล่ะ”
“อะไรเนี้ย เพิ่งจะเที่ยงคืนเองนะ”
“เออน่า แกก็กลับได้แล้ว ฉันไปนะ” เอฟโบกมือให้เพื่อนสาวที่เดินออกจากผับไป เฮ้อ คนโสดเหงาจริงๆ ในเมื่อไม่มีเพื่อนให้อยู่เป็นเพื่อนเอฟเลยตัดสินใจกลับดีกว่า ร่างบางไม่เมาเท่าไหร่ เดินตรงไปที่รถของตัวเองทันที และขับออกมาเพื่อตรงไปที่คอนโด แต่ทว่ารถของเธอดันมาดับอยู่กลางซอยออกจากผับ แถมแถวนี้ก็เปลี่ยวมากด้วยนี่สิ เอฟก้มลงซบหน้ากับพวงมาลัยและหยิบมือถือ ลงจากรถไปเปิดฝากระโปรงรถดูก็พบว่าควันลอยคลุ้งไปหมด ใบหน้าสวยถอนหายใจออกมา พลางรู้สึกเหมือนถูกจ้องจากที่ไหนสักแห่ง ทำให้เธอหันไปมองด้านหลังก็พบแต่ความว่างเปล่า คิดได้แบบนั้นเอฟเลยตัดสินใจเดินเข้าไปในรถ และปิดล๊อค กวาดสายตามองป่าด้านข้าง ถ้าเป็นคนก็น่ากลัว ถ้าเป็นผีก็ยิ่งน่ากลัวเข้าไปใหญ่ แต่เป็นผีจะดีกว่านะ อย่าให้เป็นคนเลย ไม่ได้การแล้วต้องโทรหาใครสักคน มือเรียวกดเลื่อนหาเบอร์คนที่พอจะมาช่วยเธอให้ สถานการณ์ไม่ดีแบบนี้
‘KAI’
ใบหน้าสวยนึกถึงใครไม่ออกแล้วจริง ๆ นอกจากเขา ไม่รู้ว่าตอนนี้ปลายสายกำลังทำอะไรอยู่นะ เธอโทรไปสองสายแล้วแต่ก็ไม่มีคนรับเลย เอฟกวาดสายตามองไปนอกรถอย่างหวาดกลัว รับสิไค!! ขอร้องล่ะ...
(“ฮัลโหลเอฟ มีอะไร?”)
“ไค ตอนนี้นายอยู่ไหนเหรอ?”
(“อ่อ อยู่หอเนย กำลังทำอาหารอยู่ เธอมีอะไร?”)
“พี่ไค เนยบอกว่ายังไงคะ!!”
“พี่ไม่สน พี่จะง้อเนย...”
- ผู้เขียน
