ไดอิจิถอนหายใจกับน้ำเสียงประชดประชันของสาวเจ้าที่บอกว่าร้อยก็ไม่เชื่อพันไม่เชื่อในคำพูดของตน จึงลุกเดินไปหยิบเอกสารที่อยู่ในลิ้นชักโต๊ะทำงานออกมา แล้วส่งไปให้เธอดู
“อะไรคะ?” ไอโกะถามอย่างสงสัย ไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายเอาเอกสารอะไรมาให้เธอ ทั้งที่กำลังคุยๆ กันอยู่
“อ่านดูสิครับ แล้วก็ตอบพี่มา ว่าเรายังคิดว่าพี่จะพาผู้หญิงคนอื่นมาที่คอนโดนี้อยู่อีกหรือเปล่า” ไดอิจิบอกน้ำเสียงตึงๆ อยากจะจับแม่กระต่ายน้อยโยนขึ้นเตียง แล้วจัดหนักสักสามยก เพื่อลงโทษที่อีกฝ่ายชอบคิดกับตนไปในทางที่ไม่ดี
คนที่หยิบเอกสารออกมาอ่านดูก็ถึงกับตกใจ เพราะนี่คือใบกรรมสิทธิ์ที่แสดงความเป็นเจ้าของห้องพักในคอนโดหรูแห่งนี้ ซึ่งไม่ใช่แค่ห้องเดียว แต่เขาได้ซื้อเอาไว้ทั้งชั้นและเธอคือเจ้าของมันทั้งหมด
“ทะ...ทำไมใส่ชื่อหนูคะ?”
“ก็เพราะว่ามันเป็นของหนูไงครับ”
“หนูรับไม่ได้หรอกค่ะ” ไอโกะบอกพร้อมกับรีบส่งเอกสารคืน
“มันเป็นของหนู
