“ดิฉันลืมเอามือถือไปด้วยค่ะคุณรัญ” อารีตอบด้วยสีหน้าเจื่อนๆ
“ครั้งหน้าอย่าลืมอีกนะครับ” หิรัญเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
“ค่ะ” อารีพยักหน้ารับอย่างรู้สึกโล่งใจนิดๆ ที่สถานการณ์เริ่มคลายความตึงเครียด
“แล้วนี่ไปซื้ออะไรกันมาครับ เยอะแยะเชียว” หิรัญถามพร้อมกับมองถุงมากมายที่อยู่ในมือของนางฟ้าคนสวย ซึ่งทำท่าเหมือนจะร้องไห้ พลัน! ก็รู้สึกผิดขึ้นมานิดๆ ที่เมื่อครู่เผลอเหวี่ยงใส่ทุกคน
“ดิฉันว่าจะทำแกงเห็ดใส่กุ้งให้คุณยูกิทานค่ะ” อารีบอกยิ้มๆ
หิรัญล้วงกระเป๋าเงินออกมา แล้วหยิบเงินสดส่งไปให้แม่บ้านปึกหนึ่ง “เก็บไว้ซื้อของครับ พอดีผมกลับมาเอาเอกสาร คืนนี้น่าจะกลับดึก ฝากด้วย นะครับ”
“ค่ะ” อารีขานรับอย่างมึนๆ
หิรัญเดินเข้าไปหานางฟ้าคนสวยที่ยืนก้มหน้าอยู่แล้วเอ่ยกระซิบ ให้ได้ยินกันแค่สองคน “ถ้าคิดจะหนีตอนที่อยู่ในความดูแลของป้าอารี รู้ไว้เลยว่าพี่จะให้คนอุ้มแกไปนั่งยางในป่า ฉะนั้น...จะทำอะไรก
