ชู้

จำยอม 1.1

            ธราเทพพลิกกายหนีแสงตะวันที่ส่องผ่านกระจกหน้าต่าง เข้ามากระทบกับใบหน้าของตน ความอุ่นของรังสีความร้อนทำให้เขาค่อยๆ ปรือตาขึ้นอย่างเชื่องช้า ทั้งที่ผ่านมาเขาเป็นคนตื่นง่ายตามประสาคนทำงานไร่ โดยเฉพาะเขาเป็นเจ้าของไร่ ดูแลปกครองคนงานหลายสิบคน

เขาจึงทำตัวเป็นแบบอย่างที่ดี ตื่นแต่เช้า ทำงานอย่างแข็งขัน แต่ทำไมวันนี้เขามีความรู้สึกว่า ไม่อยากจะตื่น อยากจะพักผ่อนให้คลายความเหนื่อยล้า สุดท้ายดวงตาคมเข้มก็เปิดกว้าง มองเพดานห้องที่มองยังไงก็ไม่เหมือนกับเพดานในห้องนอนของตน คำถามจึงเกิดขึ้นในหัวว่า เขานอนอยู่ที่ใด

ชายหนุ่มหยัดตัวลุกขึ้นนั่ง สะบัดศีรษะสองสามครั้งขับไล่ความง่วงที่ยังหลงเหลือ กำลังจะกวาดตามองไปรอบๆ ห้องแต่ก็มาถูกขัดจังหวะด้วยการยวบไหวบนที่นอน และนั่นทำให้ธราเทพรู้ว่า ตนเองไม่ได้นอนเตียงนี้คนเดียว

“เฮ้ย…อะไรวะเนี่ย”

ธราเทพอุทานเสียงหลงเมื่อรู้ว่า ตนเองอยู่บนเตียงนอนภายในห้องพักห้องหนึ่งและอยู่ในสภาพตัวล่อนจ้อน ร้ายไปกว่านั้น คนที่ทำให้ที่นอนยวบไหวคือสาวสวยคนหนึ่งที่นอนหลับตาพริ้มสภาพไม่ต่างกับเขา ที่บอกให้ธราเทพรู้ได้ในทันทีว่าคือ น้องสะใภ้ของตน ความตกใจจึงมากขึ้นหลายเท่าตัว

คนที่กำลังนอนหลับสบายบนเตียง งัวเงียตื่นเมื่อได้ยินเสียงดังของใครบางคนปลุกให้ตนเองตื่น และเมื่อเธอลืมตาเต็มตา รอยยิ้มก็ระบายบนใบหน้าสวยที่ทำให้คนมองถึงกับตื่นตะลึง ใจเต้นแรงและเร็ว

“ทำไมวันนี้พี่ธรถึงได้หนวดเครารกอย่างนี้ล่ะคะ” พามิลาเอ่ยถามคนที่คิดว่าเป็นสามีของตัวเอง แต่แล้วคิ้วได้รูปเป็นธรรมชาติของเธอก็ต้องขมวดยุ่ง เมื่อเห็นว่าชายตรงหน้าไม่ใช่สามีในนามของตน ถึงแม้ว่าหน้าตาจะเหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยน “ว้าย! คุณเป็นใคร คุณไม่ใช่พี่ธรนี่”

พามิลาตกใจดีดตัวลุกขึ้นนั่ง ไม่รู้ตัวเลยว่าตนเองอยู่ในสภาพเช่นไร ทำให้ทรวงอกสล้างเบ่งบานเต็มสองตาธราเทพที่จ้องความสวยงามตรงหน้าตาไม่กระพริบ

“ว้าย!” เธออุทานตกใจอีกรอบรีบดึงผ้าห่มมาปกปิดทรวงอก เมื่อมองตามสายตาของชายแปลกหน้าที่หน้าตาเหมือนธราธรทุกกระเบียดนิ้ว ต่างกันที่ชายตรงหน้ามีหนวดเคราเขียวครึ้มสองข้างแก้มและคาง สีผิวคล้ำกว่า ร่างกายบึกบึนกำยำกว่า เขาโดดเด่นกว่าธราธรมากนัก พอรู้ว่าตัวเองอยู่ในสภาพใดและเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองเพราะสภาพของเขาและเธอ ไม่ได้ทำให้พามิลาคิดไปในทางอื่น เสียงกรีดร้องของพามิลาก็ดังลั่น “กรี๊ดดดดดดด”

“อย่าร้อง” เสียงกรีดร้องของเธอทำให้ธราเทพตกใจอีกระลอก เขารีบใช้ฝ่ามือปิดปากพามิลา ปิดเสียงกรีดที่คาดว่าจะดังขึ้นอีกครั้ง “ฉันเป็นพี่ชายฝาแฝดของธร ผัวของเธอไง”

คำพูดของธราเทพไม่ได้ทำให้ความตกใจของพามิลาเบาบางลง ตรงกันข้ามมันกลับมากขึ้นด้วยซ้ำไปเพราะเธอไม่เชื่อในเรื่องที่ได้ยิน เพราะเรื่องนี้ธราธรไม่เคยบอกตน แม้แต่สราวุฒิก็ไม่เคยพูดถึงลูกชายอีกคนให้เธอล่วงรู้หรือระแคะระคาย แม้ว่าหน้าตาของชายคนนี้จะเหมือนธราธรก็ตามที ซึ่งคนหน้าเหมือนก็มีถมไปทั้งที่ไม่ได้เป็นเครือญาติกันด้วยซ้ำ

พามิลาส่ายศีรษะราวกับไม่เชื่อคำพูดของเขา น้ำตาร่วง มือเล็กก็พยายามดึงมือใหญ่ที่ปิดปากของตนออก แต่ก็ไม่สำเร็จ เธอจึงเปลี่ยนมาทุบตามร่างกายของเขาแทน

“ถ้าไม่หยุดทุบฉัน ฉันปล้ำจริงๆ ด้วย”

คำขู่ของเขาได้ผลชะงัด พามิลาหยุดดิ้นรนแต่ไม่หยุดร้องไห้ น้ำตาของเธอหลั่งรินกับพรหมจรรย์ที่เฝ้าถนอมมายี่สิบห้าปีแต่ต้องสูญเสียให้กับชายตรงหน้า เธอไม่เข้าใจว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร เกิดขึ้นตอนไหนและเหตุใดเธอจึงจำอะไรไม่ได้เลยหลังจากที่ดื่มน้ำส้มแก้วนั้น หรือว่า...

ในขณะที่พามิลากำลังคาดเดาเรื่องราว ธราเทพก็กำลังประมวลเหตุการณ์ครั้งล่าสุดที่จำได้ เขาจำได้ว่า ตอนหัวค่ำเมื่อวานนี้เขาดื่มเบียร์อยู่กับธราธร ระหว่างดื่มก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนมีความร้อนไหลเวียนในร่าง ไม่ใช่ความร้อนธรรมดา แต่เป็นความร้อนแห่งเพลิงเสน่หา แล้วเมื่อน้องชายเห็นความผิดปกติของตน จึงอาสาพาไปนอนพัก แล้วต่อจากนั้นเขาก็ไม่รู้ตัวอีกเลย จนกระทั่งตื่นนอนเมื่อสักครู่นี้

“พี่เทพ แพม”

สองคนที่นั่งจมอยู่กับความคิดของตัวเองบนเตียงหันมามองต้นเสียงที่เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับไกรศร สายตาของธราเทพกับพามิลามองธราธรด้วยความรู้สึกไม่เข้าใจ สับสนและงวยงง

“นี่มันอะไรกันไอ้น้องเวร แกทำอะไรฉันกับเมียแก”

ธราเทพระเบิดคำถามด้วยวาจาที่ไม่ไพเราะนัก เพราะตอนนี้เขาอยากรู้ที่มาที่ไปของเรื่อง และเดาว่าคนที่อยู่เบื้องหลังคือ ธราธรที่ยืนฉีกยิ้มราวกับว่าถูกรางวัลที่หนึ่งก็ไม่ปาน

“ก็อย่างที่ผมบอกพี่เทพไปว่า ผมอยากมีลูกไงครับ ในเมื่อขอร้องพี่เทพดีๆ พี่เทพไม่ยอม ผมก็เลยต้องวางแผนนิดหน่อยให้พี่เทพนอนกับแพม ด้วยการวางยาปลุกเซ็กซ์ ให้พี่เทพปั๊มลูกให้ผมยังไงล่ะครับ”

พามิลาอึ้งหลายอย่างกับคำพูดของธราธร อึ้งแรกคือ คนที่นั่งเปล่าเปลือยข้างกายตนเป็นพี่ชายฝาแฝดของธราธร เธอรู้โดยที่สามีในนามไม่ต้องบอกคือ หน้าตาของทั้งคู่เหมือนกันอย่างกับแกะ และธราธรก็เรียกชายข้างกายเธอว่า พี่เทพ อึ้งอันดับที่สองคือ เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นฝีมือของธราธร เขาทำลงไปเพราะต้องการให้เธอตั้งครรภ์ โดยมีพี่ชายเป็นพ่อพันธุ์ พามิลาไม่รู้ว่าจะโกรธหรือปล่อยเลยตามเลยดี ได้แต่นั่งนิ่งอึ้งอยู่อย่างนั้น

            สำหรับธราเทพ เขาคิดว่าหากตนไม่ได้อยู่ในสภาพล่อนจ้อน เขาคงจะลุกขึ้นไปเตะน้องชายสักสองสามครั้ง โทษฐานที่คิดแผนไม่เข้าท่าเช่นนี้ ธราเทพไม่รู้ว่าจะสรรหาคำใดมาต่อว่าน้องชายดี เพราะรู้ดีว่าถึงด่าไป ธราธรก็คงทำหูทวนลม

            “ไอ้ธร ไอ้บ้า ไอ้...” คำต่อว่าของเขาหยุดค้างเมื่อเสียงของน้องชายดังขัด

            “พี่เทพไม่ต้องด่าผมหรอกครับ เพราะถึงยังไงพี่เทพก็เป็นสามีของแพมแล้ว พี่เทพก็ต้องรับผิดชอบเมียของผมนะครับ ไม่อย่างนั้นแพมเสียหายแย่”

            “ถ้าจะแย่ก็เพราะมีผัวบ้าๆ อย่างแกนี่แหละ เกิดมาเพิ่งเคยพบเคยเห็น บ้าฉิบหาย” ธราเทพโวยใส่น้องชาย แล้วหันไปมองหน้าพามิลาที่ยังร้องไห้ไม่หยุด “ที่แกทำ แกบอกเมียแกให้รู้หรือเปล่า”